حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «خانم بودن هیچ تاثیری در میزان موفقیت در حرفه دامپزشکی ندارد، کمااینکه در حال حاضر در دوره‌ای از درمان به سر می‌بریم که ذکاوت، هوش، علم و تجهیزات حرف اول درمان را می‌زند.» این را «دکتر مریم عزتی» موسس اولین بیمارستان دامپزشکی دام کوچک در استان چهار محال و بختیاری به حکیم مهر می‌گوید: «نه اینکه بحث نیروی بدنی اصلا مطرح نباشد، اما این مساله در بخش دام کوچک کمتر است و در حوزه دام بزرگ نیز بحث فعالیت تیمی مطرح می‌شود و آقا و خانم فرقی ندارند.»
وی تصریح می‌کند: «یک خانم دامپزشک می‌تواند بیمارستان دامپزشکی راه‌اندازی کند، جراح شود و موفقیت‌هایی که مدنظر اوست، کسب کند. در حال حاضر اکثریت تیم ما خانم‌هایی هستند که توسط خود ما و با برنامه‌ریزی قبلی آموزش دیدند و یک تیم قوی ساختند.»
حکیم مهر: خانم دکتر، ورودی چه سالی و کدام دانشگاه هستید؟
بنده ورودی سال 82 دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز در دوره عمومی و ورودی سال 89 همان دانشکده در دوره تخصصی جراحی هستم.
حکیم مهر: چه شد که رشته دامپزشکی را انتخاب کردید؟ آیا این انتخاب از روی علاقه بود یا دست تقدیر؟
در خانواده ما دامپزشکی رشته ناآشنایی نبود؛ عموی بنده جزو فارغ‌التحصیلان قدیمی دامپزشکی دانشگاه تهران بودند و خواهر من هم در این رشته در دانشگاه شهید چمران اهواز تحصیل کردند و تخصص فارماکولوژی گرفتند و الان هم در همان دانشگاه استاد هستند، لذا من این رشته را آگاهانه انتخاب کردم و از این بابت خیلی خوشحالم. این را با تمام وجود می‌گویم که دامپزشکی رشته‌ای است که با روحیات من خیلی سازگار است.
حکیم مهر: آیا پس از ورود به دوره عمومی، فضای حاکم بر دامپزشکی با تصورات شما همخوانی داشت؟
بله، من همیشه به دانشجویان یا داوطلبان در زمان انتخاب رشته و حتی بعد از ورود می‌گویم که دامپزشکی از رشته‌هایی است که در اوایل کار نیازمند کمی صبوری است تا افراد وارد سال‌هایی شوند که بتوانند ارتباط بین دروس و کاربرد آن را یاد بگیرند، اما شخص من از آنجا که از ابتدا حوزه علاقه‌مندی خود را می‌دانستم، از همان سال دوم دوره عمومی به بخش جراحی ورود کردم و سر کیس‌های جراحی می‌رفتم و از نزدیک می‌دیدم. شاید اگر فرد با آگاهی وارد این رشته شود، از همان ابتدا بتواند حوزه علاقه خود را پیدا و همان بخش را پیگیری کند.
حکیم مهر: بعد از اتمام دوره عمومی چه کردید؟
من در سال 88 از دوره عمومی فارغ‌التحصیل و بلافاصله در سال 89 وارد دوره تخصصی شدم. ورود به دوره تخصص مساله‌ای بود که از همان سال دوم برای آن برنامه‌ریزی کرده بودم و موفق شدم رتبه اول ورودی دانشگاه چمران را کسب کنم. شاید یکی از دلایلی که باعث شد در مسیر کاری خود وارد بخش درمان شوم، همین است که جراحی بخشی از درمان است و حوزه‌های علوم پایه کمی جدا از روحیات ماهایی است که به بخش بالینی ورود می‌کنیم. لذا من از همان سال 89 که وارد دوره تخصص شدم، دست به جراحی بردم و در نهایت موفق شدم که مجموعه خود را راه‌اندازی کنم.
حکیم مهر: کدام مجموعه؟
من در سال پایانی دوره تخصص ازدواج کردم و وقتی برای اولین بار وارد استان چهارمحال و بختیاری شدم، متوجه شدم که این استان علی‌رغم تمام پتانسیل‌های موجود، در بخش اختصاصی دام کوچک نیاز به کار دارد و تا به حال هیچ مجموعه درمانی اختصاصی دام کوچک در چهارمحال و بختیاری تاسیس نشده است. به همین خاطر من و همسرم طبق مشورت‌هایی که با دوستان و همکاران داشتیم، در سال 96 اولین مجموعه درمانی اختصاصی دام کوچک استان چهارمحال را تاسیس کردیم. قطعا اولین بودن خیلی سخت، با ریسک بالا و ترسناک بود، چون همه به ما می‌گفتند که موفق نمی‌شوید و همه مواردی را که معمولا به اولین‌ها گفته می‌شود، به ما هم گفتند. اما خوشبختانه با توجه به اینکه همسرم هم در همین فیلد بود، توانستیم با هم پای کار باشیم و با جدیت اولین مجموعه درمانی را تاسیس کرده و آن را گسترش دهیم تا اینکه در سال 1401 اولین بیمارستان دامپزشکی دام کوچک استان چهار محال را تاسیس کردیم.
حکیم مهر: اینکه همسر شما هم دامپزشک هستند، قطعا کمک زیادی به شما کرده است، چون به هر حال یکی از چالش‌های بانوان دامپزشک، مدیریت روابط خود با همسر و زندگی شخصی است. ماجرای ازدواج شما چیست؟
همسر بنده دکتر دامپزشک و متخصص طیور هستند. ایشان در دوره تخصص در دانشگاه شهید چمران اهواز بودند و ما در آنجا با هم آشنا شدیم و نهایتا من میهمان استان چهارمحال و بختیاری شدم. قطعا همینطور است، چون بخش درمان ساعت خاصی ندارد و کیس‌هایی هستند که چه به واسطه عارضه خود یا رفتار صاحب آنها که در طول روز مشغول امور روزمره زندگی بوده و شب متوجه بیماری می‌شوند، خارج از زمان‌بندی است. به همین دلیل اینکه هر دو دامپزشک هستیم، کمک زیادی به زندگی مشترک ما کرده است. چه شب‌هایی که ساعت 3 نیمه‌شب سر کیس‌ها حاضر می‌شدیم و کارهای لازم را انجام می‌دادیم. قطعا این مسائل می‌توانست زندگی ما را تحت تاثیر قرار دهد اما علاقه و انگیزه‌هایی که در زمان تحصیل داشتیم و آن اهدافی را که برای خود چیده بودیم، باعث شد که هر دو بدون هیچ ناراحتی و در کنار هم کارها را انجام دهیم. خوشبختانه مطابق برنامه‌ریزی‌هایی که از روز اول داشتیم، موفق شدیم مجموعه را گسترش دهیم و همکاران متعددی جذب کنیم. نهایتا در حال حاضر این بار از روی دوش ما کمتر شده و بیشتر همکاران این بار را به دوش می‌کشند.
حکیم مهر: برای چند نفر اشتغال‌زایی انجام دادید؟
ما در مجموعه بجز خودم و همسرم، در خدمت سه نفر دکتر عمومی، سه نفر دکتر متخصص و چهار نفر سایر پرسنل هستیم.
حکیم مهر: سختی‌های راه‌اندازی این مرکز چه بود؟ آیا از نظر شما تفکر برخی مبنی بر اینکه خانم‌ها مناسب حرفه دامپزشکی نیستند، صحیح است؟
قطعا و طبیعتا نتیجه کار نشان می‌هد که من به عنوان یک خانم، هرگز چنین مساله‌ای را قبول نداشتم و از همان ابتدا تمام تلاشم بر این بوده که بتوانم در مسیری که قرار گرفتم، به آن چیزی که ایده‌آل خودم است برسم و آن چیزی را که دوست داشتم، محقق کنم.
واقعیت این است که داشتن انگیزه و علاقه آن قدر حائز اهمیت است که هیچ سدی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد. من همزمان با تحصیل به عنوان مسئول فنی با برخی مجموعه‌ها همکاری داشتم و به خاطر علاقه‌ای که داشتم، با اینکه خانم بودم، خارج از تایم‌های کاری در بندر حضور پیدا می‌کردم. در نهایت توانستم این انگیزه و علاقه را به سمت مورد نظر خودم در بخش درمان ببرم و با جدیت تمام در دوره‌های آموزشی شرکت کردم. لذا خانم بودن هیچ تاثیری ندارد، کمااینکه الان در دوره‌ای از درمان به سر می‌بریم که ذکاوت، هوش، علم و تجهیزات حرف اول درمان را می‌زند. نه اینکه بحث نیروی بدنی اصلا مطرح نباشد، اما این مساله در بخش دام کوچک کمتر است و در حوزه دام بزرگ نیز بحث فعالیت تیمی مطرح می‌شود و آقا و خانم فرقی ندارند. به عنوان مثال در فیلد شخصی که من جراحی است، کل حرکت تیمی است و حتی در بخش‌های داخلی، دوستان خانم فراوانی دارم که همین الان در دانشگاه شهید چمران به شکل هیات علمی یا در فیلدهای مختلف، بدون هیچگونه کاستی کار می‌کنند.
افراد قادرند که با قدری صبوری، بهترین خود را به نمایش بگذارند تا اعتماد جامعه را جذب کنند. من به واسطه تدریس در دانشگاه آزاد، مدام با دانشجویان در ارتباط هستم و به آنها گوشزد می‌کنم. اصلا یکی از دلایل علاقه‌مندی من به تدریس این است که دلم می‌خواهد دانشجویان ببینند که خانم‌ها در کار بالینی حرف برای گفتن دارند. یک خانم دامپزشک می‌تواند بیمارستان دامپزشکی راه‌اندازی کند، جراح شود و موفقیت‌هایی که مدنظر اوست، کسب کند. در حال حاضر اکثریت تیم ما خانم‌هایی هستند که توسط خود ما و با برنامه‌ریزی قبلی آموزش دیدند و یک تیم قوی ساختند.
حکیم مهر: علاقه شخصی شما به فعالیت در حوزه آکادمیک بیشتر است یا بالین؟
از نظر من این دو در کنار هم معنی پیدا می‌کنند و مکمل هم هستند. از آنجا که من علاقه خاصی به برقراری ارتباط و آموزش به دانشجویان دارم، بخش آکادمیک خیلی برای من مهم بوده است. در همین راستا نیز با وجود اینکه یک تیم نوپا و در استان چهارمحال و بختیاری اولین بودیم، تمام تلاش ما از ابتدا این بود که تیم دیگری را هم در کنار خود پرورش دهیم. الان این دوستان هستند که در تایم‌هایی که من در بخش آکادمیک هستم، مجموعه را ساپورت می‌کنند و در تایم‌های دیگر هم که خودم در خدمت مراجعه‌کنندگان هستم. البته بیشتر وظایف من مدیریتی شده و در کنار همکارانم در مواجهه با بیماری‌ها فعالیت می‌کنم و به این صورت نیست که خودم شخصا خیلی بخواهم کار کنم.
حکیم مهر: از نظر شما مهمترین مشکلات و چالش‌های بخش دام کوچک در استان چهارمحال و بختیاری چیست؟
ما در استان چهارمحال و بختیاری با وجود اینکه اولین بودیم، اما تلاش خود را کردیم که بهترین شکل بخش درمان را پیاده کنیم. ما استان را در سطحی دیدیم که استحقاق آن را داشت که بهترین را داشته باشد. به همین خاطر تمام تلاش خود را به کار گرفتیم و از طریق راه‌های مختلف، مجموعه را تبدیل به مجهزترین بخش درمانی حتی نسبت به دانشگاه‌ها کردیم، به نوعی که همه بخش‌های آن کاملا تخصصی و مجهز هستند.
تنها مساله‌ای که با آن مواجه هستیم بحث پذیرش دام کوچک است. خوشبختانه در استان از طرف ارگان‌های مختلف ازجمله اداره دامپزشکی و... به نحو احسن حمایت می‌شویم و اگر حمایت دوستان نبود، امکان نداشت که بتوانیم مسیر را ادامه دهیم، اما ای‌کاش یک رسمیت کامل وجود داشته باشد تا همکاران در این زمینه دغدغه‌های جانبی نداشته باشند. همچنین امیدوارم مسیر راحت‌تری برای ما فراهم شود که مجموعه را بزرگ‌تر و افراد بیشتری را وارد مجموعه کنیم. نیروهای جوان بیشتری را به کار بگیریم و به هدفی که در ذهن داشتیم، برسیم. پس به طور خلاصه چالش اصلی فعلا همان به رسمیت نشناختن دام کوچک است.
حکیم مهر: برای خانم‌های علاقه‌مند به رشته دامپزشکی چه توصیه‌هایی دارید؟
در حال حاضر دامپزشکی به درجه‌ای رسیده که به سمت تخصصی شدن پیش می‌رود. من از خانم‌های علاقه‌مند خواهشمندم که اول علاقه خود را بشناسند و بعد برحسب علاقه، مسیر تحصیل را تا انتها ادامه دهند و حتما تخصص بگیرند، چون تخصص مساله بسیار ارزشمندی است که در کشور حرف اول را می‌زند. آنها نباید به دنبال اهداف و دستاوردهای کوچک باشند، بلکه باید هدف‌های بزرگی را برای خود بچینند و تلاش کنند که به آن اهداف برسند. من برای همین تیم بارها برنامه‌ریزی کردم که به جای اینکه به فکر انجام فلان کار با مدرک خود باشند، به این فکر کنند که مثلا در بخش بیماری‌های قلب به صورت کاملا تخصصی کار کنند. با این روند، افراد علاقه‌مند به راحتی می‌توانند با کمی صبوری بر مشکلات غلبه کنند.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
خانم دکتر عزیز به همه بانوان تحصیل کرده کشورمان افتخار می کنیم ولی بد نبود که از باز کننده و زحمت کشان پیشکسوت مسیر این رشته اولین های بانوان جراح کلینیسنی کشور خانم دکتر کهگیلویه و اولین های اساتید جراحی کشور خانم دکتر توکلی و خانم دکتر ورزندیان یاد و تقدیری می کردید . چرا که سختی های عدم پذیرش بانوان را این عزیزان با زحمت های زیادی طی کرده و با توانایی هایشان شعار زن بودن محدودیت در دامپزشکی نیست را به عرصه خطیر دامپزشکی تزریق کردند. نگاه های جنسیتی را یکسان کردند و با تلاش و مقاومت مشوق بانوان این رشته شدند . خانم دکتر اختر دانش از بهترین های داخلی دام کوچک و سایر بانوان شاخه های این رشته . قطعا سختی هایی برایتان رقم خورده ولی باید قدردان زحمات عزیزان پیشکسوت و راه گشای این مسیر هم باشید . موید باشید . 
| خانم دکتر عزتی چیزی را وجود خارجی نداشت خلق کرد. او دکان اینستاگرامی باز نکرد و اخلاق حرفه ای برای ایشان و همسرشان خط قرمز است. | چرا انتقاد میکنید حکیم مهر؟ نکند از قبل به شما گفته اند که برایم دردسر نشود؟ خوب میخواستید کامنتها را ببندید. | توی استان چهارمحال در مدت زمان محدودی اجازه تاسیس به کلینیک دام کوچک نمیدادن. دلیلش را حکیم مهر سانسور میکنه. .................. 
فارغ التحصیلان شهید چمران در تارک دامپزشکی کشور میدرخشند،جا داره دستمریزاد بگیم به دکتر نوری،دکتر بنی آدم،دکتر میاحی،دکتر حاجی کلایی و ... اساتید برحسته شهید چمران | بله دانشگاه چمران، دامپزشکانی فعال، موفق و باسواد وارد جامعه کرده است. | همه بجز ...... بنده که چیزی از طیور در اهواز یادنگرفتم آفرین خدا قوت 
آفرین و خدا قوت ................
