حکیم مهر - محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا شیوه پرواز غازها در ارتفاع بسیار بالا را در تونل باد شبیه‌سازی کردند که اطلاعات ارزشمندی درخصوص نحوه تطبیق یافتن پرنده با شرایط سخت محیطی در اختیار محققان قرار می دهد.
درحالیکه تحقیقات قبلی بر روی وضعیت پرندگان در حالت سکون تمرکز داشتند، محققان تلاش کردند تصویر جدیدی از وضعیت اکسیژن رسانی به بدن پرنده در حال پرواز تهیه کنند.
برای انجام این آزمایش غازهای سر نواری (bar-headed geese) از زمان تولد برای پوشیدن ماسک ویژه تمرین داده شدند.
این ماسک ویژه سطح اکسیژن مورد نیاز مشابه شرایط ارتفاع بالا را برای پرنده فراهم می کند و درعین حال با جمع آوری بازدم، میزان اکسیژن مصرفی در طول پرواز را محاسبه می کند.
دکتر «جسیکا میر» سرپرست تیم تحقیقاتی دانشگاه بریتیش کلمبیا در نشست سالانه انجمن بیولوژی تجربی در زالتسبورگ، نتایج تحقیقات بعمل آمده و فیلم این آزمایش را به نمایش گذاشت.
وی هدف از این تحقیق را آشکار کردن مکانیسم تطبیق یافتن پرندگان با شرایط سخت محیطی بویژه در زمان مهاجرت عنوان کرد.
دپارتمان مهندسی دانشگاه بریتیش کلمبیا تونل هوایی برای پرواز یک پرنده با طول بال 1.5 متر را طراحی کرد.
برای فهمیدن اینکه پرندگان تا چه ارتفاعی می توانند پرواز کنند، تیم تحقیقاتی سطح اکسیژن دریافتی پرندگان در ارتفاع شش و 9 هزار متری از سطح دریا را بازسازی کردند که به ترتیب 10 درصد و هفت درصد است.
پرندگان در زمان مهاجرت در ارتفاع شش هزار متری پرواز می کنند که سطح اکسیژن در این حالت نصف میزان اکسیژن در سطح دریا است. در سطح اکسیژن هفت درصد، پرندگان شرایط پرواز بر فراز کوه اورست را تجربه کردند.
نتایج تحقیق نشان می دهد که چگونه پرندگان خود را با شرایط پرواز در ارتفاع بسیار بالا تطبیق می دهند؛ در این شرایط خون حجم بیشتری از اکسیژن را به عضلات پرنده منتقل می کند و میزان مصرف اکسیژن در حالت پرواز 10 تا 20 برابر بیشتر از حالت سکون است.
