حفاظت از آینده دامپزشکی - دکتر تیمبرالا مارشال، بیمارستان حیوانات ونکوور

تیم رهبری بیمارستان‌های حیوانات ونکوور

این یک ماراتن است، نه یک دوی سرعت. این یک سفر تاریخی و معنادار است

حفاظت از آینده دامپزشکی

حکیم مهر: «دکتر تیمبرالا مارشال» در مورد کمبود استعدادهای دامپزشکی و تعهد بیمارستان حیوانات ونکوور برای محافظت از آینده دامپزشکی صحبت می کند.

«زمانی که من در دانشکده دامپزشکی تحصیل می کردم، نگرانی هایی وجود داشت که کمبود دامپزشک در افق وجود دارد. به یاد دارم که دانشکده دامپزشکی من به طور خاص برای دانش آموزانی که علاقه مند به حرفه کشاورزی، اسب یا ترکیبی از حیوانات (یکی از چهار مسیر آموزش اختصاصی درباره چند گونه حیوانی در همه فعالیت های بالینی به دانشجویان دامپزشکی است) بودند، پذیرش و جذب می کرد. شیوه ها و روش های مراقبت از حیوانات همراه[1]واقعاً در آن زمان احساس فوریت نداشتند و با این حال، تنها 10 سال بعد، اینجا هستیم؛ در حالت بحران.

برخی از عوامل کمبود استعداد برای ما قابل مشاهده بود. بیمارستان های دامپزشکی همیشه گردش مالی بالایی داشته اند. من الان 12 سال است که در این حرفه هستم و صادقانه می توانم بگویم که در بیمارستان های با کمبود کارکنان، بیشتر از بیمارستان هایی با کارکنان کامل کار کرده ام. ما همه کاندیداها را برای موقعیت های باز به دقت و با تفکر بررسی کردیم. پست های باز گاهی اوقات زمان زیادی برای پر شدن می برد. ما فقط پذیرفتیم که این بخشی از تجارت است.

پاندمی کووید-19واقعاً پای صنعت را به آتش کشید. قبل از سال 2020، ما در آنجا آویزان بودیم و آن را کار می کردیم. هر کس هر کاری از دستش بر می آمد انجام می داد. دامپزشکان و تکنیسین های امداد و تجات[2] اغلب برای پر کردن شکاف ها آورده می شدند. وقتی کووید شیوع پیدا کرد، شبکه ایمنی ما بدون هیچ هشداری پاره شد. امروز واضح است که وقتی اعضای تیم را از دست می دهیم، هیچ کس دیگری در انتظار پر کردن موقعیت های باز نداریم. تقاضا برای استعدادهای دامپزشکی به بالاترین حد تاریخی و همه دوران افزایش یافت - در حالی که تقاضای مصرف کنندگان برای خدمات دامپزشکی با «افزایش زاد و ولد توله سگ[3]» پاندمی شتاب گرفت.

با پیشرفت گفتگو درباره این موضوع مهم، مشخص شد که کمبود نخبه تنها موضوعی نیست که نیاز به اقدام دارد. بله، کمبود وجود دارد اما دلایل ریشه ای نیز وجود دارد که به این کمبود کمک می کند که نیاز به توجه فوری و متعهدانه دارد.

در مواجهه با چالش های حماسی، قاطعانه ونکور به سمت اقدام حرکت کرد. ما خوش شانس بوده ایم که بحث را با انجمن ها، رهبری، همتایان و شرکای بهداشت دامپزشکی مریخ را هدایت کنیم. گفتگوی متفکرانه جرقه یک سری ابتکارات مهم را برانگیخته است. ما دیدیم که تیم های ما در حال مبارزه هستند و برای حمایت از آنها اقدام کرده ایم.

ارتباط داخلی

یکی از اولین موارد اقدام ما، وقف نقش من، به عنوان مدیر برنامه‌های سهام، گنجاندن و تنوع، در ژانویه 2021 بود. سپس، شوراهای عدالت، شمول و تنوع را در دامپزشکی مریخ[4] وونکوور در راستای بهترین شیوه‌های عدالت، شمول و تنوع مریخ[5] تأسیس کردیم. با هم، با تجلیل از همکاران و فرهنگ محل کار، نیروی کار دامپزشکی پر جنب و جوش تر و متنوع تر ایجاد خواهیم کرد. نقطه عطف سال 2022 ما راه اندازی گروه های منابع تنوع[6] بود که به عنوان گروه های منابع کارمند نیز شناخته می شوند. گروه های منابع تنوع همکاری های داوطلبانه و تحت رهبری کارکنان هستند که مکالمات سازنده، رشد و توسعه شخصی، ارتباطات بین تیمی و تغییرات مثبت را تقویت می کنند. تا به حال، فرصت های کمی برای همکاران - حتی در همان شهرها یا بازارها - وجود داشت تا با یکدیگر ملاقات کنند، گفتگو کنند یا حول یک هدف مشترک متحد شوند. بیمارستان های ما واقعاً فرصتی برای ملاقات و شناخت یکدیگر نداشتند. با گروه های منابع تنوع، همه همکاران اکنون صدای و فرصتی برای یادگیری، اشتراک گذاری، مشارکت، شبکه سازی و رشد دارند. اعضا این فرصت را دارند تا با طیف گسترده ای از تجربیات، دیدگاه ها و آموخته های زندگی درگیر شوند. گروه های منابع تنوع با هم برای ایجاد حس تعلق قوی‌تری به محل کار برای کسانی که ممکن است در گذشته احساس نکرده باشند یا شنیده نشده‌اند، کار خواهند کرد. این چیزی است که ما برای پیشبرد فرهنگ ونکوور به آن نیاز داریم. این بسیار هیجان انگیز است که ما اکنون در حال بازگشایی قابلیت هایگروه های منابع تنوع هستیم!

سرمایه گذاری روی جوانان

تشویق جوانان علاقه مند به دامپزشکی بسیار مهم است. این یک حرفه الهام بخش است و مهم است که از آنها حمایت کنیم. ما با دو برنامه بزرگ جوانان همکاری کرده‌ایم تا به دسترسی به اطلاعات کمک کنیم، به بچه‌ها نشان دهیم که واقعاً کار در دامپزشکی چگونه است و به آنها فرصت‌هایی برای ملاقات با الگوهای نقش دامپزشکی بدهیم.

اولین همکاری ما با برنامه خدمات دامپزشکی دبیرستان مونتی تک[7] بود. از طریق دروس دبیرستان، دانش آموزان این مدرسه می توانند از طریق یک بیمارستان دامپزشکی زندگی-واقعی[8] بچرخند. آنها در مورد ریتم ها و روال های نقش یاد می گیرند، تجربه مستقیم به دست می آورند و با متخصصان دامپزشکی آموزش دیده ارتباط برقرار می کنند. با گذشت زمان، امیدواریم برنامه های بیشتری مانند مونتی تک در سراسر کشور ایجاد کنیم.

اما این هنوز کافی نیست. داده ها نشان می دهد که دامپزشکان در سنین 10 تا 13 سالگی در مورد مسیر شغلی خود تصمیم می گیرند (به پدر و مادرم گفتم که می‌خواهم دامپزشک شوم، زمانی که تنها 7 یا 8 سال داشتم!) متأسفانه، هیچ تجربه ارتباطی برای آموزش و مشارکت دانش‌آموزان مقطع راهنمایی که به دنبال آینده‌ای در دامپزشکی هستند، وجود ندارد. بدون فرهنگ سازی و حمایت، بسیاری از دامپزشکان نوظهور علاقه خود را از دست می دهند و به سمت مسیرهای شغلی دیگر سوق می یابند.

برای حمایت از این گروه سنی حساس با فرصت‌های شغلی، ما همچنین از برنامه حرکت به سوی دامپزشکی[9] برای اولین بار و تنها انجمنی که برای کمک به دامپزشکان مشتاق در دبستان، راهنمایی و دبیرستان اختصاص دارد، حمایت می‌کنیم. هدف این برنامه ساده است: کمک به دامپزشکان آینده که رویای امروز خود را کشف کنند.

حرکت به سوی دامپزشکی بورسیه های تحصیلی را برای کمپ های دامپزشکی ارائه می دهد و محتوای آموزشی و بازی های رایگان را برای صدها هزار دامپزشک آینده در سراسر جهان ارائه می دهد. البته، هر بچه‌ای که می‌گوید می‌خواهد دامپزشک شود، تمام سال‌های آموزش مورد نیاز را دنبال نمی‌کند. اما ما باید از آن انگیزه اولیه استفاده کنیم و به آنها نشان دهیم که می توانند.

رسیدگی به نگرانی های سلامت روان و رفاه

متخصصان دامپزشکی گروهی همدل و دلسوز هستند و ما می‌توانیم بیش از حد روی شانه‌ها و قلب‌هایمان فشار بیاوریم. ما می خواهیم همه چیز را بدهیم؛ و ما انجام می دهیم!

ما از مشتریان، بیماران، تیم‌های خود حمایت می‌کنیم، اما اغلب از خود غفلت می‌کنیم. امروزه ما به ویژه شاهد تأثیر منفی آن غفلت در این حرفه هستیم. در ونکوور، ما یک تیم سلامت و رفاه قوی داریم - و از تلاقی بین تنوع، شمول، برابری و رفاه بسیار آگاه هستیم. آموزش و پشتیبانی هر دو برای موفقیت آینده ما حیاتی هستند.

تیم سلامت و رفاه ونکوور با ارائه پشتیبانی و منابع فوق‌العاده به تیم‌های تمرینی ما مسیری را در پیش می‌گیرد. آنها یک برنامه آزمایشی هیجان انگیز را اجرا می کنند که به تیم های بیمارستانی و مشتریان کمک می کند تا مددکاران اجتماعی حرفه ای را مدیریت کنند و به مدیریت مکالمات دشوار کمک کنند و بار عاطفی زیادی را از دوش تیم تمرینی که برای ارائه مراقبت از بیمار کار می کنند، بردارند. دیدن ادامه رشد این موفقیت ها هیجان انگیز است.

لنگر انداختن در جوامع

ما در تلاشی دیگر، انجمن انسانی آتلانتا از بیمارستان دامپزشکی ونکوور برای افتتاح یک کلینیک دامپزشکی جدید در بهار امسال حمایت می کند. این کلینیک مراقبت‌های دامپزشکی را برای صاحبان حیوانات خانگی که با مشکلات مالی مواجه هستند، ارائه می‌کند و بر کمک به آسیب‌پذیرترین حیوانات خانگی در یک جامعه محروم تمرکز دارد. علاوه بر حمایت مالی، ونکوور استعدادهای دامپزشکی را برای کارکنان کلینیک فراهم می کند. ونکوور از یک برنامه خارجی در بیمارستان جدید و در انجمن انسانی آتلانتا حمایت می کند تا به دانشجویان دامپزشکی تجربه و بینش دست اول درباره اهمیت دسترسی به مراقبت های دامپزشکی مقرون به صرفه بدهد.

من همه اینها را تنها آغاز می بینم. این یک حرف بزرگ است که بگوییم ما مراقب آینده دامپزشکی[10] هستیم. اما این نشان دهنده جدیت ما درباره این ماموریت است. ما نه تنها این چالش را پذیرفته ایم، بلکه کاملا متعهد به ارائه تغییرات در دنیای واقعی هستیم. این تلاش یک ماراتن است، نه یک دوی سرعت. این یک سفر تاریخی و معنادار است و ما از همه همکارانی که به ما پیوستند، بسیار سپاسگزاریم!

منبع:

- Marshall, T., Protecting the Future of Veterinary Medicine, June 28, 2022, https://vcahospitals.com/vca-voice/veterinary-talent-shortage