«دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران» نوشت:
روز شنبه ۹۵/۲/۱۲ به دنبال دریافت گزارشی مردمی مبنی بر مشاهده یک خرس قهوه ای زمینگیر و ضعیف در پایین دست مناطق جنگلی سیاهکل، اکیپی از محیط بانان این شهرستان و کارشناسان محیط زیست گیلان عازم محل مذکور شدند.
نیروهای محیط زیست پس از مدتی جست و جو خرس را درون دره ای مشاهده و بوسیله پرتاب دارت حاوی مواد بیهوشی، بیهوش نمودند.
این خرس ماده پس از انتقال به مکان مناسب، توسط دکتر دامپزشک مورد معاینه قرار گرفت که در جریان آن علائمی دال بر جراحت، برخورد گلوله و یا آسیب دیدگی مشاهده نگردید اما حیوان ضعیف و لاغر شده بود. بنابراین مقداری داروهای تقویتی با تشخیص دامپزشک به خرس تزریق گردید.
سپس نیروهای محیط زیست بوسیله یک برانکارد خرس بیهوش را به ارتفاعات جنگلی منتقل نموده و منتظر شدند تا خرس مجددا به هوش بیاید.
خرس مذکور پس از مدتی به هوش آمده و محیط بانان و کارشناسان نیز پس از اطمینان از وضعیت مناسب خرس منطقه را ترک نمودند.
ضمن تشکر از تلاش ها و زحمات اکیپ محیط زیست استان گیلان اما رهاسازی خرسی با شرایط مذکور اقدامی حرفه ای و اصولی نبوده است. یقینا گزینه مناسب تر این بود که خرس مذکور پس از بیهوش سازی به مرکز درمانی مجهزی منتقل می گردید تا علت ضعف، بی حالی و لاغری مفرط خرس در آزمایشات و بررسی های دقیق تر از جمله تهیه عکس رادیوگراف و غیر مشخص گردد.
ضعف، بی حالی، لاغری، حضور در مناطق پایین دست و نزدیک شدن به سکونتگاه های انسانی می تواند نشانه های روشنی مبنی بر آسیب جسمانی جانوری همانند خرس باشد.
بسیاری از ضایعات وارده به جانوران وحشی با معاینات سطحی مشخص نمی شود. کمااینکه احتمال مسمومیت، برخورد گلوله اسلحه شکاری ساچمه زنی (ساچمه ریز) و بیماری های مختلف در مورد این خرس وجود داشته است که صرفا از طریق آزمایشات و روش های تشخیصی کلینیکی مشخص می گردد.
مثال روشن در این خصوص ماده خرس قهوه ای اسلام آباد غرب است که اردیبهشت ۱۳۹۳ در حالت ضعف و بی حالی توسط محیط بانان زنده گیری شد و دامپزشکان کرمانشاه نیز با معاینات سطحی نتوانستند علت ضعف مفرط جانور را تشخیص دهند. پس از انتقال این خرس به دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهیه عکس رادیوگراف و سی تی اسکن مشخص گردید که خرس مذکور هدف گلوله اسلحه شکاری قرار گرفته و تعداد بی شماری ساچمه ریز وارد بدن حیوان شده است.
