حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «بسیاری از پروانه‌هایی که در گذشته صادر شده، به مرحله بهره‌برداری نرسیده و این مسئله برای استان کرمان تبدیل به یک معضل شده است.» این گلایه را رئیس جدید نظام دامپزشکی استان کرمان به حکیم مهر میگوید: «مثلا شخصی ۱۵ سال پیش پروانه تاسیس گرفته اما بهره‌برداری نکرده و همین مسئله باعث شده که صدور پروانه‌های جدید با مشکلات حریم و فاصله قانونی لازم بین آنها مواجه شود که در نتیجه نتوانیم از طرح‌های جدید و طرح‌هایی که تولیدی هستند، رونمایی کنیم و به آنها اجازه تاسیس دهیم.»
«دکتر داریوش وثوق» ضمن اشاره به عدم توانایی مسئولان در جانمایی دانشکده‌های دامپزشکی، تصریح می‌کند: «دانشگاه آزاد بافت فاقد استاد و نیروی متخصص برای تربیت دانشجو است و این مساله باعث شده بعضی از دانشجویانی که از این دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند، از بار علمی خوبی برخوردار نباشند که این مساله روز به روز بیشتر می‌شود و تعداد زیادی دامپزشک فارغ‌التحصیل که توانایی علمی و عملی خوبی هم ندارند، وارد بازار کار می‌شوند.»
حکیم مهر: ورودی چه سالی و کدام دانشگاه هستید؟
بنده ورودی سال ۷۰ دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز هستم.
حکیم مهر: از نظر شما مهمترین مسائل و مشکلات بخش خصوصی دامپزشکی چیست؟
مهمترین چالش کنونی ما کمیسیون ماده ۵ است. بسیاری از پروانه‌هایی که در گذشته صادر شده، به مرحله بهره‌برداری نرسیده و این مساله برای ما تبدیل به معضل شده است. مثلا شخصی ۱۵ سال پیش پروانه تاسیس گرفته اما بهره‌برداری نکرده و همین مساله باعث شده که صدور پروانه‌های جدید با مشکلات حریم و فاصله قانونی لازم بین آنها مواجه شود که در نتیجه نتوانیم از طرح‌های جدید و طرح‌هایی که تولیدی هستند، رونمایی کنیم و به آنها اجازه تاسیس دهیم.
حکیم مهر: چه راهکاری وجود دارد؟
سازمان باید برای مجوزهای تاسیس و پروانه‌هایی که یک شخص گرفته اما به دنبال زندگی خود رفته و از آنها بهره‌برداری نکرده، فکری بکند. بسیار پیش آمده که فردی میخواهد یک کار تولیدی را شروع کند، اما متاسفانه قبلا در حریم آن یک پروانه گرفته شده که هیچ کاری هم نکرده و این باعث شده که نتوانیم پروانه‌های جدید صادر کنیم. این بزرگترین مشکل ما در استان است.
حکیم مهر: وضعیت اجرای ماده ۱۹ در استان چگونه است؟ آیا می‌توان راه حلی دائمی برای معضل قراردادهای صوری و پشت پرده اندیشید؟
وضعیت ماده ۱۹ در استان بسیار اسف‌بار است و باید برای آن فکری اندیشیده شود تا قوانین ماده ۱۹ اجرایی شود. در حال حاضر بحث صندوق مشترک مطرح است که نه وضعیت مالیات آن مشخص است و نه وضعیت کسانی که باید این صندوق را تشکیل دهند، تعریف شده است. در نتیجه بسیاری از نیروهای دامپزشک ما با قراردادهای بسیار پایین و در حد ماهی هشت میلیون تومان که حتی ذکر آن هم خجالت‌آور است، به عنوان مسئول فنی کار می‌کنند. هر روز شکایت و مشکل داریم و هیچ کاری هم از دست ما بر نمی‌آید، چون از یک طرف تعداد دامپزشکان زیاد شده و از طرف دیگر کارفرمایان به خلاء قانونی پی بردند و در نتیجه با ما یک قرارداد و با مسئول فنی یک قرارداد مجزا می‌بندند و یک حقوق ناچیز به او می‌دهند و او را تهدید می‌کنند که اگر اعتراض کند، اخراج می‌شود. در این میان با توجه به نفوذ و قدرتی که آقای دکتر زارعی دارند، اگر بتوانند به ماده ۱۹ سروسامانی دهند، یک گام بزرگ در این عرصه برداشتند و همواره ماندگار خواهد ماند.
حکیم مهر: وضعیت تعامل شما با بخش با دولتی دامپزشکی چگونه است؟
بسیار عالی است. آقای دکتر خلیل‌وند مدیر کل جوان دامپزشکی استان یکی از دانشجویان پیشین خود من هستند. چون من علاوه بر فعالیت‌های صنفی، در دانشگاه هم تدریس میکنم. ایشان شخصیت پرتلاش و مثبتی دارند و در مدتی که من مسئولیت نظام را پذیرفتم، تعامل بسیار زیادی با اداره کل دامپزشکی داشتیم و امیدوارم که این روند ادامه پیدا کند.
حکیم مهر: به تعداد زیاد دامپزشکان اشاره کردید و خود شما هم استاد دانشگاه هستید. از نظر شما وضعیت تعداد دانشکده‌های دامپزشکی در استان چگونه است؟
ما در استان کرمان دو دانشکده دامپزشکی داریم؛ یکی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان و دیگری دانشگاه آزاد بافت است که متاسفانه از حدود ۱۲ سال پیش بدون بهره‌گیری از اساتید مجرب یک واحد تاسیس است که دانشجویان آن با حالت گلایه و در قالب کارآموزی به ما مراجعه می‌کنند و هدفشان این است که در دانشگاه چیزی یاد بگیرند.
استان کرمان بسیار وسیع است و یک استان دامپروری نیست و به همین دلیل نمی‌توانیم بگوییم که مرغداری و دامپروری زیادی دارد. متاسفانه مسئولین امر جانمایی خوبی در حوزه دانشکده دامپزشکی انجام نداده‌اند. کمااینکه استقرار یک دانشکده دامپزشکی برای جنوب شرق ایران کافی بود و راه‌اندازی دانشگاه آزاد در کنار دانشکده دامپزشکی باعث می‌شود که تعداد فارغ‌التحصیلان بسیار زیاد شود. دانشگاه آزاد بافت فاقد استاد خوب و نیروی متخصص برای تربیت دانشجو است و این مساله باعث شده بعضی از دانشجویانی که از این دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند، از بار علمی خوبی برخوردار نباشند که این مساله روز به روز بیشتر می‌شود و تعداد زیادی دامپزشک فارغ‌التحصیل که توانایی علمی و عملی خوبی هم ندارند، وارد بازار کار می‌شوند.
حکیم مهر: یکی از مشکلاتی که برخی استان‌ها با آن مواجه هستند، لزوم انتقال کلینیک‌های دامپزشکی به خارج از شهر و فعالیت در حاشیه شهر است. آیا این مشکل در استان کرمان وجود دارد؟
ساختار شهرستان کرمان به این صورت نیست که ما یک حاشیه مشخص داشته باشیم و از طرفی جمعیت بالایی هم ندارد. کرمان که وسیع‌ترین استان کشور است، دو میلیون نفر جمعیت دارد و من احساس میکنم که انتقال دامپزشکان به حاشیه شهر یک اجحاف در حق دامپزشکی است چون به آن صورت کیس دام کوچک نداریم. در کلینیک‌های دام بزرگ هم که دامپزشکان ما به شکل سیار به فیلدها می‌روند و امور درمانی را در همان‌جا انجام می‌دهند. در استان کرمان به یک یا دو کلینیک فشار آورده شده که به حاشیه شهر منتقل شوند که البته از نظر من اصلا کار درستی نیست، چون این شهر آن قدر وسیع است و آن قدر زمین خالی و جمعیت کمی دارد که فعالیت کلینیک‌های دامپزشکی در داخل شهر نمی‌تواند در مسائل بهداشتی مخاطره‌ای ایجاد کند.
حکیم مهر: نظر شما درخصوص فعالیت داروخانه‌ها و کلینیک‌های دامپزشکی در استان چگونه است و نسبت آنها را چطور ارزیابی می‌کنید؟
متاسفانه این مساله ارتباط مستقیم با قوانین تصویب شده دارد. قانون جدید میگوید که به هر کس که امتیاز لازم برای داروخانه یا کلینیک را می‌آورد، پروانه فعالیت دهید. ما در یکی از خیابان‌های کرمان حدود ۱۰ کلینیک و ۸ داروخانه در یک وسعت بسیار کم داریم. این مساله از یک طرف حق است و کسی که امتیاز می‌آورد، باید کلینیک و داروخانه بگیرد و از یک طرف بحث فاصله‌ها از بین رفته است. من احساس میکنم که ادامه این روند، آینده خوبی را رقم نخواهد زد و کسی که بخواهد در دامپزشکی سرمایه‌گذاری کند، با این تعداد زیاد کلینیک و داروخانه و عدم گنجایش، به مشکل می‌خورد.
تعداد زیاد ورودی‌ها و افزایش دانشکده‌های دامپزشکی بازخورد خود را در اینجا نشان داده و جوانانی که قصد راه‌اندازی داروخانه و کلینیک دارند، در آینده نزدیک می‌بینند که وضعیت شغلی و معیشتی مناسبی ندارند و هزینه‌ها و اجاره بهای بالا باعث می‌شود که اکثر آنها تعطیل کنند. در حال حاضر بسیاری از داروخانه‌ها و کلینیک‌های ما تعطیل شده‌اند، چون واقعا گنجایش این همه دامپزشک در این محدوده کم وجود ندارد.
حکیم مهر: آیا در استان با معضل درمان غیرمجاز مواجه هستید؟
خوشبختانه با توجه به تعداد زیاد دامپزشکی که داریم، این معضل در استان ما کمتر است. البته افراد غیردامپزشک هم به نوعی هستند اما تعداد آنها انگشت‌شمار است و با نظارتی که اداره کل دامپزشکی دارد و کمکی که نظام دامپزشکی انجام می‌دهد، این مساله در استان ما خیلی مشهود نیست.
حکیم مهر: به عنوان حرف آخر، مهمترین اولویت‌ها و برنامه‌های شما چیست؟
یکی از مهمترین اولویت‌های من که شعار انتخاباتی من هم بود، سروسامان دادن به وضعیت ماده 19 است تا مسئولین فنی که از همکاران دامپزشک ما هستند، بتوانند با حقوق مکفی زندگی خود را بچرخانند. این اولین هدف من است و مساله دوم حمایت قاطع و کامل خودم از بخش خصوصی در عرصه‌های بهداشتی مورد نیاز استان است. همان‌طور که ریاست محترم سازمان نظام دامپزشکی گفتند، ما وامدار کسی نیستیم و حکمی هم که گرفتیم، از منتخبین بوده و سعی می‌کنیم که با تمام قوا از دامپزشکان بخش خصوصی دفاع کنیم تا آنها بتوانند موفق باشند و به جایگاه خود برسند.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
امسال رتبه های تک رقمی و برتر تخصصی جراحی ، داخلی دام بزرگ و میکروبیولوژی از دانشگاه ما بود، ............................ حرف راست.. کاری از دست ما (نظام دامپزشکی) بر نمی آید!!! مسئول فنی در سازمان غذا و دارو پزشک را قرار نمی دهند. این شغل سایر رده های دامپزشکی است نه دامپزشکان. بسیار و بسیار تأسف برانگیز است از اجحافی که به دامپزشکان می شود و این در صورتی است که این حرفه چه از لحاظ پیش گیری بیماریها در انسان و حیوان دارای اهمیت است و درمان حیوان بیمار که بسیار بسیار بار معنوی دارد جناب آقای دکتر وثوق
| منظور تعداد خروجی فارغ التحصیلان این رشته است که عملا کار اشتباهی بود تاسیس دانشکده آزاد بافت ......................... رتبه ی ۵ تخصص جراحی با سلام واقعا حرف به جایی گفتید این حریم ها واقعا مانع تولید هست به طور مثال بنده در استان تهران شهرستان پیشوا گلخانه تاسیس کرده ام به مدت چهار سال هست که بهره برداری میکنم و به جهت اخذ پروانه بهره برداری اقدام کرده ام که متاسفانه به من می‌گویند تو حریم مرغداری تخمگذار هستم جالب اینه که بیست سال هست که مرغداری متروکه هست و هیچ گونه تولیدی هم ندارد و از سال 85هم پروانه ایشان تمدید نشده شما خودتان قضاوت کنید آیا این انصاف هست و جالبتر هم در یک متری گلخانه بنده از سه طرف گلخانه هست و همگی پروانه دارند و فقد به من می‌گویند غیر قانونی شما که این قوانین حریم میگذاریم آیا جایی که بیست سال هست تعطیل هست چه حریمی دارد آیا نباید پروانه ایشان ابطال گردد هیچ کس به حرف ما گوش نمی‌دهد خواهشاً فکری برای این موضوع بکنید حتی مدیر جهاد کشاورزی و نظام مهندسی هم میگوید حق با من هست ولی این قانون هست و کاری از دست آنها هم بر نمی آید عاجزانه خواهش میکنم یه فکری برای گلخانه و مرغداری بکنید این حریم واقعا غیر قانونی و مانع تولید هست سلام سلام چرا کسی به نکات قانونی و حقوقی توجه نمیکند مگر می شود مسول فنی با کارفرما قرارداد کار ببندد وازاایشان حقوق بگیرد وتابع اونباشد وشخص مستقل باشد ومدافع بهداشت وسلامت جامع ومردم باشد البته که داریم خودمان را گول می زنیم چرا فقط می توان گفت برای اشتغال ایجاد کردن خوب است وگرنه این روش منافع مردم وجامه را تامین نمی کند وگاها هم کارفرمایان از مسولین فنی ودستیاران انها سود می جویند ودوباره کاری هم می شود وبیشتر مسول فنی وان واحد توسط ادارات کل وشبکه ها با حمایت وتلاش راهبری می شود ما باید یک کار قانونی انجام دهیم منبع حقوق ومحل قراداد را توری در قانون به گنجانیم که کارفرما با نظام دامپزشکی با نظارت سازمان دامپزشکی قرار داد ببندد وطبق قرارداد حقوق ومزایا رابه حساب واریز نمایید نظام باید برای ان واحد مسول فنی بفرستد ممکن است شش ماه یک مسول فنی وشش ماه بعد یک مسول فنی دیگر بفرستد وحقوق ومزایای پرداختی کارفرما را به مسول فنی بدهند این شد مسول فنی مستقل هم قراداد مسقل وحقوق مسقل پرداخت می شود در دادگستری مگر چگونه است من کارشناس می خواهم یک حسابی دادگستری می دهد می گویید پول کار شناسی را پرداخت کن پرداخت می نمایید کارشناس می اید کارش را انجام می دهد مستقل . تا زمانی که مسول فنی با کارفرما قراردادببندد واز کارفرما حقوق بگیرد طبق قانون کار کار گر ایشان محسوب می شود هرچند ما مدام بگوییم این شخص مسول بهداشتی است وطبق قانون باید کارفرما در کار او دخالت نکند اصل موضوع هیچ فرقی نمی کند شخص نمی تواند احساس استقلال داشته باشد وکارش را مستقل انجام دهد بنده الان ۵۳ سال سن دارم ـ رشته دامپزشکی را بخاطر علاقه ای که به آن داشتم انتخاب کردم ـ ولی بحث قراردادها در بخش خصوصی با حرفه دامپزشکی آنچنان در دراز مدت که سی و چند سال از آنرا شخصا تجربه کرده ام ـ بین دامپزشک و کارفرما و باز اللخصوص کاردان های دامپزشک ـ آنچنان آشفته و درب و داغان است که باید بحال آن زار زار گریست تا دیوانه شد و آنگاه قاه قاه خندید ـ که به زرس قاطع میتوانم بگویم کاردان دامپزشکی مثل من که بدلیل فقر مالی نتوانسته دکتری بگیرد اما بخاطر علاقه اش به اندازه یک دکتر و شاید بیشتر مطالعه داشته و یاد گرفته است !!! اما در حوزه کاریش مثل یک یتیم و یک درمانده اجتماعی از پایین ترین جایگاه و حق و حقوقش هم محروم است و هیچوقت و هیچ مسئولی جوابگویش نبوده و نیست ـ و حالا تازه در این سن و سال نمیدانم ماده ۱۹ و یا نر ۲۰ میخواهد برایش چه بکند !؟ آنهم تازه با هزار و یک اگر و مگر که آیا حتی در آینده درست بشود یا نشود !!! واقعا مضحک نیست نظارت بر کار کسی که قرار است از خودش حقوق بگیری و هیچ اهرم فشاری هم جلویش را نگرفته که بهر صورتی که بخواهد و هر لحظه که بخواهد میتواند تو را از کار بیکار و دربدر کند !؟ اتفاقی که بارها در این سی و چند سال که نتیجه اش فقط دوازده سال حق بیمه شده و آنهم پائین ترین بیمه یعنی بیمه یک کارگر بیسواد و نه بیمه یک دامپزشک برای خودم رقم خورده !!! که یک کارفرمای بیسواد در این سن و سال بمن بگوید که پلاستیک میوه هایی که خریداری کرده را مانند یک گماشته به درب خانه و ماشینش ببرم !!! بگمانم حال دیگر فقط باید همه حق و حقوق را بخدا واگذار کرد که از باعث و بانی این موضوع بخواهد ــ وگرنه مسئولین که کماکان با همان کارفرما نهار میخورند و درمورد من تصمیم میگیرند و آنهم بدون حضور خودم 
وقت عالی بخیر
سلام علیکم
چرا این صحبت ها را به دانشکده بافت نسبت ندهید ....................... واقعیت پشت پرده این است که طالب علم بودن در دانشجویان آزاد بافت بیشتر است ................. بگذریم از اینکه بیشتر اساتید درمانگاهی دانشگاه آزاد بافت از فارغ‌التحصیلان دوره رزیدنتی دانشگاه خودتان (باهنر) هستند .............................