دستورالعمل اصلاح شده سازمان جهانی بهداشت برای کنترل بالینی همه‌گیری آنفلوآنزای A

حکیم مهر -  سازمان جهانی بهداشت دستورالعمل اصلاح شده خود را در رابطه با کنترل بالینی همه‌گیری انسانی آنفلوآنزای نوع «آ» در سال 2009،‌ منتشر کرد.

‌این دستورالعمل اطلاعات به روز شده‌ای را برای درمانگرها و ارائه کنندگان خدمات بهداشتی در زمینه کنترل و مدیریت بیماران تایید شده یا مشکوک به ابتلا به این آنفلوآنزا در همه‌گیری سال 2009 ارائه می‌کند.

این دستورالعمل به اطلاعات بدست آمده درباره اقدامات بالینی همه گیری آنفلوآنزا از طریق مشاوره‌های بین المللی، ضمیمه می‌شود. مهمترین موضوعات کلیدی در دستورالعمل جدید عبارتند از فاکتورهای خطرزا در شدت گرفتن بیماری، علائم و نشانه‌های بیماری‌های پیشرفته، تشخیص، درمانی هم برای بیماران خارج از بیمارستان و هم برای بیماران بستری شده و مراقبت بالینی برای اجتماعات که فقر منابع دارند. در بخش تشخیص تاکید می‌شود که آنفلوآنزای غیرپیچیده را بر اساس علائم و نشانه‌های ارائه شده از سوی بیماران در زمانی که شیوع بیماری در جامعه آشکار است، تشخیص داد. هم چنین به تمام بیمارانی که علائم و نشانه‌های بیماری پیشرفته را دارند توصیه می‌شود که باید به یک مرکز ارائه خدمات بهداشتی مراقبتی مراجعه کنند.

علائم بیماری پیشرفته می‌تواند شامل تداوم، تب بالا تا بیش از 3 روز، تنگی نفس و دشواری در تنفس، تغییر رنگ خلط به رنگ آبی یا خونی، درد سینه و افت فشار خون بویژه در کودکان، تنفس سریع یا سنگین، سرگیجه، گیجی یا ضعف شدید، از دست رفتن آب زیاد بدن که می‌تواند عامل سرگیجه و هم چنین کاهش ادرار باشد.

در دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت تاکید شده است که تست تشخیص برای تایید این ویروس همه‌گیر باید برای بیمارانی که بیشتر در معرض خطر هستند،‌ در اولویت قرار بگیرد. اما از سوی دیگر تاکید می‌شود که متخصصان و درمانگرها نباید درمان یک بیمار با علائم شبه آنفلوآنزا را تا زمان تایید آزمایشگاهی عفونت ویروسی H1N1 به تعویق بیاندازند. در زمینه درمان در مواردی که بیماری خفیف است مراقبت‌های اولیه مانند تسکین درد و کاهش تب صورت می‌گیرد که برای اکثر بیماران همین اقدامات کافی است اما تمام پرسنل مراقبت‌های بهداشتی باید دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت را در اختیار تمام بیماران خود قرار دهند تا آنها چگونگی تشخیص علائم بیماری پیشرفته را بیاموزند.

در مورد زنان باردار نیز سازمان جهانی بهداشت درمان ضد ویروسی زودهنگام را برای موارد مشکوک یا تایید شده ابتلا به بیماری، تاکید می‌کند. در مورد نوزادان و کودکان خردسال زیر 2 سال نیز باید درمان با استفاده از داروهای ضد ویروسی در صورت شدت گرفتن علائم هشدار دهنده صورت گیرد.

بر اساس این دستورالعمل به طور کلی توصیه برای درمان ضد ویروسی شامل کسانی می‌شود که علائم بیماری پیشرفته و شدید آنها باید در اسرع وقت درمان شود و افرادی که علائم خفیف دارند اما جزو گروه‌های پرخطر هستند مانند زنان باردار، کودکان و مبتلایان به مشکلات مزمن ریوی قرار می‌گیرند. سایر گروه‌ها با علائم خفیف بیماری نیازی به درمان ضد ویروسی ندارند.

نکته مهم دیگر اینکه مادران شیرده در صورت ابتلا باید به شیردهی نوزاد خود ادامه دهند اما همزمان تحت درمان ضد ویروسی قرار بگیرند. در این دستورالعمل هم چنین تاکید شده است که در بیمارستان، پرستاران و درمانگرها باید مدام سطح اکسیژن و اکسیژن مکمل مورد نیاز برای بیماران بستری شده را کنترل نمایند و در صورت بروز ذات‌الریه بیماران باید هم با داروهای ضد ویروسی و هم با آنتی بیوتیک ها در اسرع وقت تحت معالجه قرار بگیرند.

هم چنین تاکید می‌شود که در تاسیسات بیمارستانی که منابع درمانی محدود است باید روی استفاده زودهنگام از خدمات بهداشتی اولیه توسط پزشک خانواده یا کلینیک‌ها تمرکز شود و نوع درمان مورد نیاز و اولویت بیمار در درمان به سرعت تشخیص داده شود.