گفت‌وگوی حکیم مهر با «دکتر منصور سیاری» رئیس اسبق دانشکده دامپزشکی شیراز و شهید چمران اهواز/ شورای برنامه‌ریزی دامپزشکی تصمیم گرفت که دو دانشکده برای ایران کافی است

حکیم مهر: «دکتر منصور سیاری» متولد شهرستان فسا در استان فارس، ورودی سال ۵۳ دانشکده دامپزشکی دانشگاه جندی‌شاپور اهواز است. خودش می‌گوید: «در زمان ما اساتید دوره‌های عمومی، خیلی جدی‌تر بودند و علاقه‌ای هم که به درس وجود داشت، بیشتر و با انگیزه‌های خیلی قوی بود. فضا به این شکلی که امروز دیده می‌شود، نبود. مخصوصا هر سال که می‌گذرد، انگیزه‌های درس خواندن در سیستم دانشجویی تضعیف می‌شود.»

دکتر سیاری بعد از دوره عمومی و زمانی که کارهای لازم را انجام داده بود که از دانشکده اهواز به خارج از کشور و رویال‌کالج برود، اعلام کردند که دوره‌های تخصصی دستیاری راه افتاده است. وی که با اصرار متولیان وقت وزارت علوم برای ماندن و شرکت در این دوره‌ها مواجه می‌شود، بورس خود را تبدیل به داخل کرده و به مدت چهار سال دوره تخصصی را می‌گذراند.  وی در سال ۶۵ دوره دستیاری را شروع کرده و در سال ۷۰ فارغ‌التحصیل شد. علاوه‌بر افتخارات علمی، سمت‌های اجرایی متعددی نیز به دکتر سیاری سپرده شد که یکی از آنها ریاست دانشکده دامپزشکی دانشگاه اهواز بود.

حکیم مهر: آقای دکتر، متولد چه سالی و کجا هستید؟

بنده متولد ۱۵ مهر سال ۳۲ در شهرستان فسای استان فارس هستم. 

حکیم مهر: دوران مدرسه را در زادگاه خود بودید؟

بله، تحصیلات دبستان را در فسا گذراندم و دیپلم خود را در شیراز گرفتم. 

حکیم مهر: آیا شاگرد درس‌خوانی بودید؟

در دوره دبستان بله و معمولا رتبه‌ دوم را کسب می‌کردم. در دبیرستان شاگرد اول نبودم و درس خواندن را به شکل متوسط ادامه می‌دادم.

حکیم مهر: ورودی چه سالی هستید؟

در سال‌های ۵۳ و ۵۴ و ۵۵ دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه جندی‌شاپور شدم. 

حکیم مهر: چرا رشته دامپزشکی را انتخاب کردید؟

بعد از اینکه دیپلم گرفتم، رشته‌های دلخواهم در دانشگاه، پزشکی و دامپزشکی بود. آن زمان انتخاب رشته خیلی محدود بود و در حد هشت رشته می‌توانستیم انتخاب کنیم. من آن سال قبول نشدم و برای اینکه در خدمت سربازی تاخیر بیندازم، در دانشسرای مقدماتی شرکت کردم تا برای کنکور سال بعد فرصتی پیدا کنم. آن زمان دانشگاه‌ها به این شکل نبودند که کنکور سراسری بگیرند، بلکه هر دانشگاه به صورت مقطعی و استانی آزمون برگزار می‌کرد. من در آزمون رشته دامپزشکی دانشگاه جندی شاپور شرکت کردم و در دو برابر ظرفیت پذیرفته شدم. قریب به ۲۰ نفر بودیم که برای مصاحبه قبول شده بودیم و آنها ۱۰ نفر می‌خواستند که من نفر سوم قبولی آن رشته بودم.

حکیم مهر:‌ دوران عمومی شما چطور گذشت؟ اگر بخواهید فضای آن دوره را با امروز مقایسه‌ کنید، چه تفاوت‌هایی داشتند؟

در زمان ما اساتید دوره‌های عمومی، خیلی جدی‌تر بودند و علاقه‌ای هم که به درس وجود داشت، بیشتر و با انگیزه‌های خیلی قوی بود. فضا به این شکلی که امروز دیده می‌شود، نبود. مخصوصا هر سال که می‌گذرد، انگیزه‌های درس خواندن در سیستم دانشجویی تضعیف می‌شود. اما آن زمان، هم اساتید و هم دانشجویان با علاقه خاصی به رشته نگاه می‌کردند و خیلی جدی بودند.  

حکیم مهر: از همکلاسی‌های شاخص خود، فردی را به یاد می‌آورید؟

آن زمان چون ظرفیت‌ها خیلی محدود بود، دانشجوهای هم ورودی و همکلاس من فقط ۸ نفر بودیم که عمده آنها به دامپزشکی عمومی قناعت کردند یا از کشور خارج شدند. از سرنوشت مابقی هم اطلاعی در دست ندارم.

حکیم مهر: بعد از دوره عمومی چه کردید؟

روزهای فارغ‌التحصیلی من مصادف با انقلاب اسلامی و پس از آن انقلاب فرهنگی شد. همزمان با انقلاب فرهنگی، شورای برنامه‌ریزی دامپزشکی که از پیشکسوتان ما بودند، تصمیم گرفتند که دو دانشکده برای ایران کافی است و دانشکده ارومیه و اهواز را منحل کردند. دانشجویان دانشگاه ارومیه را به تهران و دانشجوهای اهواز را به شیراز فرستادند که ما جزو آن دسته از دانشجویان بودیم که به شیراز آمدیم و دو ترم را در شیراز گذراندیم. من در مرحله پایان‌نامه بودم. همه دانشجوهای اهواز تا سال ۶۳ و ۶۴ که دوباره پذیرش دانشگاه اهواز راه افتاد، در دانشگاه شیراز فارغ‌التحصیل شدند. بعد از تعطیلی دانشگاه‌ها و اعلام جهاد سازندگی، من به‌عنوان مسئول کمیته دامپزشکی جهاد استان خوزستان بودم که شعبات مختلفی در شهرستان‌های خوزستان تشکیل دادیم و کار ادامه داشت تا زمانی که دانشگاه‌ها باز شد.

بعد از اینکه من فارغ‌التحصیل شدم، ریاست دانشکده دامپزشکی پیشنهاد دادند که ایمنی‌شناسی بخوانم. در سال ۶۲ من به اهواز آمدم تا تسویه حساب کنم و برگردم که یکی از دوستان من در آنجا که قبلا با هم در جهاد سازندگی کار می‌کردیم، گفت اگر می‌خواهی برای بورسیه هم بروی، از همین اهواز برو، چون به هر حال دانشجوی اینجا بودی و از اینجا شناخت داری. خلاصه اینکه من در معذورات ماندم و به‌عنوان مربی، استخدام دانشکده‌ای شدم که عملا منحل و دوست من مشغول جمع کردن کارها بود.

با توجه به پیگیری‌هایی که رئیس دانشگاه داشت و علی‌رغم مخالفت شورای برنامه‌ریزی، ایشان موافقت وزارت علوم را گرفت که دانشجو پذیرش کند. بعد از آن هم من جذب دانشکده شدم.

حکیم مهر: دوران سربازی را چه کردید؟

دوران سربازی را با بسیاری از دوستان دیگر به‌عنوان استفاده از سهمیه‌های مربی سرباز به پادگان ۰۱ تهران آمدم و سه ماه آموزش دیدم و بعد به دانشکده برگشتم. 

حکیم مهر: برای دوره تخصص چه کردید؟

 برای دوره تخصص کارهایم را کرده بودم که از دانشکده اهواز به خارج از کشور و رویال کالج بروم. در شرف رفتن بودم که اعلام کردند دوره‌های تخصصی دستیاری راه افتاده است و اعلام نیاز برای دستیار تخصصی کرده بودند. دکتر فرهادی وزیر وقت علوم، در زمان وزارت به اهواز رفت و آمد می‌کردند و به همین دلیل ما با هم آشنایی داشتیم، خیلی اصرار کردند که شما که می‌خواهی به خارج بروی، این عِرق را داشته باش که این دوره‌ها راه بیفتد. خلاصه اینکه بورس من تبدیل به داخل شد و خدمت دکتر نقشینه، دکتر سهرابی، دکتر قراگوزلو و همه سرورانی رسیدم که هم‌اکنون در دانشکده دامپزشکی هستند. در نهایت به مدت چهار سال دوره تخصصی گذراندم. در واقع در سال ۶۵ دوره دستیاری را شروع کردم و در سال ۷۰ فارغ‌التحصیل شدم.

حکیم مهر: بعد از آن چه کردید؟

 به اهواز آمدم و در اهواز علاوه بر تدریس، مسئولیت‌های دیگری هم داشتم.

حکیم مهر: در چه سالی بازنشسته شدید؟

در سال ۹۹ بازنشسته شدم.

حکیم مهر: بعد از بازنشستگی و امروز چه می‌کنید؟

 برخی همکاری‌ها با دانشکده شیراز درخصوص استاد راهنمایی بعد از پایان‌نامه، مشاوره و داوری انجام می‌دهم و هنوز به این شکل با آنها ارتباط دارم و کار می‌کنم. کار خاص دیگری نمی‌کنم. 

حکیم مهر: آقای دکتر، در چه سالی ازدواج کردید؟

 در سال ۶۲ ازدواج کردم و ۳ فرزند دارم، شامل ۲ پسر و یک دختر.

حکیم مهر: فرزندانتان چه رشته‌هایی خواندند؟ آیا هیچ‌وقت آنها را تشویق نکردید که دامپزشکی بخوانند؟

همه آنها به سراغ ریاضی رفتند و فارغ‌التحصیلان رشته‌های ریاضی، عمران و کامپیوتر هستند. من شرایط رشته دامپزشکی را برای آنها تشریح کردم اما چون علاقه‌ای در آنها ندیدم، اصرار نکردم که به رشته تجربی بروند.  

حکیم مهر: آقای دکتر، چه توصیه‌ای به جوانان علاقه‌مند به رشته دامپزشکی دارید؟

 کسی که می‌خواهد وارد رشته دامپزشکی شود، باید به این رشته علاقه داشته باشد. دانشجو باید با علاقه و انگیزه وارد این رشته شود، نه اینکه بلاتکلیف بیاید و در نتیجه مقایسه‌ میان خود و موقعیت‌های اجتماعی کنونی برای دامپزشکان، در او سرخوردگی ایجاد شود.

حکیم مهر: به‌عنوان حرف آخر...

از شما تشکر می‌کنم که این فرصت را برای بنده فراهم کردید.

حکیم مهر:‌ ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.

گفت‌وگو از: محسن طاهرمیرزایی

دبیر بخش پیشکسوتان دامپزشکی: دکتر محمدکاظم کوهی