حکیم مهر - یک سوم مواد غذایی تولید شده برای مصرف انسان ، سالانه در دنیا دور ریخته یا اسراف می‌شود.
سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در گزارشی اعلام کرد حجم ضایعات و اسراف مواد غذایی سالانه حدود 3/1 میلیارد تن در دنیا است که این میزان بیش از نصف کل محصول غلات جهان را شامل می‌شود!
این گزارش نتیجه پژوهشی است که یک مؤسسه سوئدی که در زمینه غذا و بیوتکنولوژی فعال است برای فائو انجام داده و نتایج آن در کنگره بینالمللی مرتبط با همین موضوع که 16 و 17 می 2011 (26 و 27 اردیبهشت 90) در آلمان و همزمان با نمایشگاه صنعت بستهبندی موسوم به Interpack2011 برگزار می‌شود ارائه خواهد شد.
برپایه این گزارش به ترتیب 670 و 630 میلیون تن اسراف در زمینه مواد غذایی و دورریز، سهم کشورهای صنعتی و درحال توسعه است و بیشترین میزان ضایعات هم مربوط به میوهها و سبزیجات است.
در این گزارش بین ضایعات و زائدات مواد غذایی هم تفکیک صورت گرفته است. ضایعات اقلام غذایی معمولاً مربوط به تولید، برداشت و پس از برداشت در مراحل فرآوری است و این موضوع در کشورهای در حال توسعه از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا در این کشورها فقدان زیربناهای قوی ، تکنولوژی نه چندان پیشرفته و عدم سرمایهگذاری کافی در سامانههای تولید مواد غذایی سبب افزایش میزان ضایعات می‌گردد.
این در حالی است که دورریز مواد غذایی و اسراف در کشورهای صنعتی یک مشکل عمده محسوب می‌شود و اغلب هم بدین شکل است که توسط خردهفروشها و مصرفکنندگان ، چه بسا کل یک ماده غذایی بعنوان زائدات به سطل زباله انداخته می‌شود.
مؤید این ادعا آماری است که در این گزارش به آن اشاره شده و بر اساس آن سرانه دورریز مواد غذایی در اروپا و آمریکای شمالی بین 95 تا 115 کیلوگرم در سال است، در حالیکه این شاخص در مورد کشورهای آفریقایی و آسیای جنوبشرقی تنها 6 تا 11 کیلوگرم در سال است.
با توجه به آنکه سرانه تولید غذا برای مصرف انسان در کشورهای ثروتمند 900 کیلوگرم و در کشورهای فقیر حدوداً نصف این میزان یعنی 460 کیلوگرم در سال است، در کشورهای درحال توسعه ، 40 درصد ضایعات در مراحل پس از تولید و هنگام فرآوری شکل میگیرد، در حالیکه در کشورهای صنعتی بیش از 40 درصد ضایعات در سطوح خردهفروشی و مصرف ایجاد می‌شود.
این گزارش در پایان با اشاره به مسئله مهم درآمد کشاورزان اینگونه نتیجهگیری کرده که هر چه میزان ضایعات در مراحل پس از تولید بیشتر باشد به معنای کاهش درآمد کشاورزان و صرف هزینه بیشتر برای خرید در میان افراد کمتر ثروتمند است و کاهش ضایعات میتواند بطور معناداری به بهبود وضعیت معیشت و امنیت غذایی بیانجامد.
