دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد؛ از رفتار نامناسب ‌و ضعف در تدریس برخی اساتید تا عدم حمایت پژوهشی از دانشجویان

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: به نظر می‌رسد که سرفصل‌های دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد مطابق یک چارت قدیمی پیش می‌رود و واحد‌های درسی این دانشکده به روز نشده‌اند. همچنین اگرچه تعداد کیس‌های کلینیک این دانشکده بالاست اما رفتار اساتید برخی از بخش‌ها موجب شده است که دانشجو از پذیرش کیس وحشت داشته باشد. این‌ها بخش‌هایی از گلایه‌های دانشجویان دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد با حکیم مهر است.

به منظور بررسی میدانی این مساله و واکاوی سایر مشکلات دانشکده‌، پایگاه خبری حکیم مهر به سراغ دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد رفته‌ است و با تعدادی از دانشجویان به گفت‌وگو نشسته که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید:

برخی اساتید از نظر رفتاری و شیوه آموزش مشکل دارند

«از لحاظ آموزشی، اولین مشکل دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد این است که سرفصل‌ها مطابق یک چارت قدیمی پیش می‌رود، این در حالی است که اکثر دانشکده‌ها چارت جدید دارند و منطبق با آن جلو می‌روند.» این را یکی از دانشجویان این دانشکده به حکیم مهر می‌‌گوید: «هرچند در دانشکده اساتید به روز و توانمندی حضور دارند ولی برخی اساتید صرفاً مانند ضبط صوت هستند و جزوه را روخوانی می کنند؛ حتی برخی از اساتید نیز هستند که به جای تدریس خاطره می‌گویند که این موضوع برای همه‌ی دانشجویان مخصوصاً دانشجویانی که مثل من دانشجوی شبانه هستند و شهریه می‌پردازند، ناراحت‌کننده است. ما دانشجویان شبانه در طول ترم بابت هر واحد شهریه می‌پردازیم؛ جدا از این تمامی دانشجویان وقت و انرژی خود را می‌گذارند به این امید که علم مفیدی بیاموزند اما می‌بینیم استادی در کلینیک حضور دارد که صرفاً در یک اتاق نشسته کارهای غیرمرتبط با دانشکده و دانشجویان و کارهای شخصی خودش را انجام می‌دهد، شیفت نمی‌ایستد و تعداد واحد بسیار کمی برای تدریس دارد که در آن تعداد واحد کم هم تدریسی انجام نمی‌دهد بلکه از خود تعریف می‌نماید ولی در هر ماه چند ده میلیون حقوق می‌گیرد، بدون اینکه برای من دانشجو سودی داشته باشد، جالب است که در هر دوره ارزشیابی اساتید نسبت به مشکلات این استاد و سایر اساتید اعتراض می‌کنیم اما ظاهراً ارزشیابی اساتید ذره‌ای برای دانشکده اهمیت ندارد و فقط یک کار نمایشی است.»

وی ادامه می‌دهد: «مشکل بعدی این است که عده‌ای از اساتید، خود را به روز نمی‌کنند. به این صورت که یک جزوه را که متعلق به چندین سال پیش است، آموزش می‌دهند و اصلا به نیازهای روز توجه ندارند. شیوه تدریس برخی از آنها به شکلی است که اگر دانشجو سؤالی بپرسد که مورد تأییدشان نیست یا حرفی بر خلاف حرف استاد بزند، موقع نمره دادن دانشجو را اذیت می‌کنند. بدون تعارف، اخلاق و رفتار برخی اساتید دانشکده ما واقعا مناسب نیست، البته در میان اساتید هستند اساتیدی که  بسیار رفتار مناسب و دوستانه‌ای با دانشجو دارند اما بعضی از آنها واقعا […] مشکل دارند. گذشته از اینکه برخی اساتید با دانشجو برخورد مناسبی ندارند و دانشجویان را اذیت می‌کنند؛ حتی برخی از آنها با همکاران خود یعنی سایر اساتید هم برخورد درستی ندارند. معمولا فضا به این شکل است که در برخی بخش‌ها اساتید با هم اختلاف نظر دارند و اگر از مطالب استاد دیگر پیش آنها صحبت کنیم، می‌گویند اشتباه می‌کنی و جرأت هم نداریم بگوییم که این حرف را آن استاد دیگری گفته، چون واقعا ممکن است دانشجو را با مشکل روبرو کنند. این موضوع در دوره انترنی بسیار ما را آزار داد.»

همکاری‌ها در حوزه معاونت پژوهش در حد صفر است

این دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد ضمن انتقاد از اینکه همکاری‌ها در حوزه معاونت پژوهشی در حد صفر است، تصریح می‌کند: «در ۶ سالی که در این دانشکده حضور داشتم، هیچ اتفاق مثبتی را از معاونت پژوهشی دانشکده مشاهده نکردم و نمی‌دانم جز ثبت استاد راهنما پایان‌نامه‌ها که آن هم بر عهده کارمندان است، نقش معاونت پژوهشی دانشکده چیست؟»

وی ضمن مثبت ارزیابی کردن وضعیت امکانات دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد، خاطرنشان می‌کند: ‌«با توجه به بررسی‌ها و پرس‌وجوهایی که من داشتم، امکانات دانشکده نسبت به سایر شهرها مناسب است. کلینیک دانشکده واقعا خوب است و امکانات آموزشی مناسبی دارد اما ای‌کاش تفکر حاکم بر دانشکده کمی تمایل به فعالیت اقتصادی دانشکده می‌داشت تا دانشکده با کمبود منابع مالی روبرو نشود؛ البته عجیب است که سایر دانشکده‌ها از بودجه‌های خوب پژوهشی استفاده می‌کنند اما در دانشکده ما از این مهم برخوردار نیست. در نهایت از لحاظ امکانات رفاهی دانشکده، وضعیت دانشکده نسبت به دانشکده‌های دیگر دامپزشکی مناسب‌تر است اما می‌تواند این وضعیت بهبود یابد.»

این دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه لازم است برای استخدام اعضای هیات علمی از اساتید یک تست اخلاقی - رفتاری بگیرند، می‌گوید:‌ «این مساله واقعا لازم است، چون ما دانشجویان واقعا زجر می‌کشیم. دانشجویی که از دانشکده فارغ‌التحصیل می‌شود، به جای اینکه به‌عنوان یک دکتر، دارای علم باشد و به جامعه و کار خود فکر کند، یک انسان روانی بیرون می‌آید. شاید این حرف خنده‌دار به نظر بیاید اما من وقتی با سایر دانشجویان، چه دانشجویانی که پیش از ما فارغ‌التحصیل شدند و چه دانشجویانی که سال پایین‌تر ما بودند و هنوز فارغ‌التحصیل نشده‌اند هم صحبت می‌کنم، آنها نیز با من هم‌عقیده هستند.»

برخی اساتید کاری می‌کنند که دانشجو تمایلی ندارد که کیس به دانشکده بیاید

یکی دیگر از دانشجویان دانشکده دامپزشکی فردوسی مشهد با اشاره به اینکه وضعیت کیس‌ها در بخش‌های مختلف، متفاوت است، به حکیم مهر می‌گوید:‌ «مثلا در بخش‌ دام بزرگ و مامایی، تعداد کیس‌های کمتری به دانشکده می‌آیند و دانشجویان برای آموزش بیشتر به همراه اساتید به فارم‌ها مراجعه می کنند. در بخش طیور، اصولا مرغداری‌ها و فارم‌ها دکتر خود را دارند و لذا کمتر کیسی به کلینیک می‌آید. در حوزه دام کوچک، اگرچه تعداد کیس بالاست اما رفتار اساتید به گونه‌ای است که دانشجو آرزو می کند کیسی به دانشکده نیاید. البته این صرفا دیدگاه من نیست و سایر دانشجویان نیز همین نظر را دارند. پس به طور کلی تعداد کیس فقط در بحث دام کوچک و جراحی خوب است و در سایر مقولات کیس کمتر است که فکر می‌کنم در سایر دانشکده‌ها نیز همین وضعیت حکمفرما باشد.»

وی با تاکید بر اینکه می‌بایست بودجه بیشتری به دانشکده‌ها داده شود تا وضعیت رفاهیات آنها بهبود یابد، تصریح می‌کند: «همچنین باید نظارت روی عملکرد ریاست یا معاونین و مسئولین دانشکده بیشتر باشد تا مشخص شود بهره‌وری و اثرگذاری آنها تا چه اندازه است و اگر کسی توانمندی لازم را ندارد بازخواست شود و در صورت نیاز تغییر پیدا کند. به عنوان دانشجویی که دوره دکتری عمومی را به صورت کامل در این دانشکده گذرانده‌ام، در تمام ۶ سال تحصیلم کارآیی و ثمری از برخی مسئولین دانشکده ندیدم. بی‌ثمری برخی بخش‌ها در حدی بود که ما حتی نمی‌دانستیم که وجود دارند، مثلاً فکر می‌کردیم دانشکده ما فقط یک معاونت دارد که آنهم معاونت آموزشی است، در زمانی که وارد فضای پایان‌نامه شدیم تازه متوجه شدیم در این دانشکده معاونت پژوهشی نیز وجود دارد.»

خبری از حمایت ویژه دانشجویان در موضوعات پژوهشی مانند پایان‌نامه نیست

این دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه فرایند پایان‌نامه دانشجویان به استاد راهنما و همچنین خود دانشجو بستگی دارد، خاطرنشان می‌کند: «اما در این میان خبری از حمایت مالی ویژه نیست. در ابتدا یک برآورد هزینه انجام می‌دهند و بر اساس گرنت اساتید از دانشجو حمایت مالی می‌شود و هزینه‌های اضافی بر عهده دانشجو و برخی اوقات استاد است و آنها باید از جیب خودشان خرج کنند؛ البته دانشکده ملزومات آزمایشگاهی را در اختیار دانشجویان می‌گذارد.»

از نظر وی وضعیت بازار کار و آینده رشته دامپزشکی به دلیل سخت بودن یافتن شغل بسیار مبهم است: «در بخش‌های مختلف تعداد کیس پایین آمده و کشور از لحاظ اقتصادی به مشکل خورده است. همه این مسائل باعث شده که هزینه‌هایی که پیش از این صاحب کیس چه در حوزه دام بزرگ و چه دام کوچک برای کیس می‌کرد، الان دیگر نکند. این روند کلینیک‌های شهر را خلوت کرده و تراکنش‌های مالی را پایین آورده است. لذا دست دامپزشکان در مسیر تجویز دارو بسته می‌شود.»

یک دامپزشک خیلی باید تلاش کند تا جایگاه مناسبی برای خود بسازد

این دانشجوی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد ادامه می‌دهد: «شاید کارهای جانبی ازجمله خرید و فروش‌ و تجارت درآمد داشته باشد، اما آن هم نیازمند سرمایه اولیه است. به نظر من یک دامپزشک خیلی باید تلاش کند تا بتواند یک جایگاه خوب برای خود دست و پا کند و هزینه‌های روزمره زندگی را پاسخ دهد. البته در سایر رشته‌ها نیز همین وضعیت وجود دارد اما در دامپزشکی واقعا تلاش و فعالیت زیادی می‌طلبد تا شاید یک دامپزشک بعد از هفت سال بتواند هزینه‌های روزمره زندگی خود را تامین کند.»

وی در پایان می‌‌گوید: «دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد به واسطه گستردگی زیادی که دارد و وجود تعدادی از اساتید توانمند و باکیفیت، از سطح بالایی برخوردار است، اما از لحاظ برخی اساتید و هر چیزی که به آنها مرتبط باشد، بالاخره به مشکل می‌خورد. دانشجویان در مواجهه با امتحان، شیوه تدریس، ارتباط با استاد، بازار کار و هرچیزی که آن دسته از اساتید در آن نقش داشته باشند، واقعا و بدون استثنا به مشکل می‌خورند، چون بحث آموزشی و سخت‌گیری مطرح نیست، بلکه مشکل اذیت کردن دارند. زمانی که من با دانشجویان سایر دانشکده‌ها صحبت می‌کنم، کمتر به موضوع اذیت کردن اساتید اشاره می‌کنند اما در اینجا واقعا این مشکل وجود دارد، برخی از این اساتید حتی در امر آموزش هم بین دانشجویان تبعیض قائل می‌شوند و ارزش‌گذاری دانشجویان برای آنها بر اساس پارامترهایی غیر از توانمندی دانشجوست، البته مجدداً تاکید می‌کنم در دانشکده اساتیدی هم حضور دارند که با تمام وجود به دانشجو آموزش می‌دهند و او را برای ورود به بازار کار حمایت می‌کنند.»