کد خبر: ۵۸۴۲۹
تعداد نظرات: ۶ نظر
نگاه شما:
سازمان دامپزشکی در زمینه حفاظت از سلامت سرمایه‌های دامی اهلی و وحشی کشور به عنوان ناظر نقش ایفا می‌کند و کنترل بیماری‌های حیات‌وحش نقش مهمی را در حفاظت از گونه‌های جانوری ایفا می‌نماید ...
 

به بهانه روز ملی محیطبان و نقدی بر ضرورت نقش پر رنگ دامپزشکان در عرصههای محیط زیستی

دکتر جواد شایانخواه

چند روزی از «روز ملی محیطبان» میگذرد ولی در این بحبوبه فضا رسانه ای در فضاهای مجازی درخصوص انتصابات مبارک در دفاتر مدیریتی در سازمان دامپزشکی کشور، فضای رسانه ای متعلق به صنف دامپزشکان را خالی از این روز مبارک مشاهده نموده و مهجوریت دامپزشکان نیز در این عرصه و حوزه را بیشتر احساس نموده ام و جای خالی آنان در حیات خلوت محیط زیست کشور، جایگزینی برای جولان دادن قاچاقچیان و تخریب کنندگان اقلیم و حیات وحش کشور نظاره گردیده ام.

از سرنوشت تلخ و ناراحت کننده و نامعلوم یک شامپانزه و دامپزشکی که فداکارانه بهمانند یک مادر یا در یک کلام به مانند «باران» رحمت در یک قفس با شامپانزه و حاصل شب زنده داری ها و پرستاریها خود که گویا به مثابه یک کودک خود بیش از چندین هفته ای است که با آن در یک قفس روز و شب می کند و در رسانه های خبری، گاها بیتفاوتی، بیمهری و دغدغه نداشتن دامپزشکان به موضاعات زیست محیطی قلب هر دردمند را به درد آورده است.

 بر همگان واقف است که سازمان محیط زیست وظیفه حفاظت از مواهب طبیعی کشور را به عنوان متولی بر عهده دارد، در حالی که سازمان دامپزشکی در زمینه حفاظت از سلامت سرمایه های دامی اهلی و وحشی کشور به عنوان ناظر نقش ایفا می کند و کنترل بیماری‌های حیات وحش نقش مهمی را در حفاظت از گونه‌های جانوری و پیشگیری از نابودی ذخایر ژنی جمعیت‌ها به‌ویژه جمعیت‌های کوچک و گونه‌های در معرض تهدید ایفا می‌نماید. بی شک اتصال حلقه‌های مرتبط با رخداد، پایش و مراقبت در بیماری‌های حیات وحش، ساختار حفاظت را تکمیل‌تر و کار آمدتر خواهد نمود و مدیریت هدفمند بیماری ها واگیر دار حیات وحش در مواقع اضطراری نیازمند تعامل این دو سازمان و همچنین مسئولان انتظامی و امنیتی است.

هرگاه که این دو سازمان نزدیک به هم و با رعایت قانون همسو با همدیگر حرکت می کنند اتفاقات خوبی در زمینه سلامت دام کشور رخ می دهد در حالی که هرجا «فاصله»، جای این «تعامل» را گرفته است آسیب های جدی به سلامت دام و به تبع آن سلامت انسان و محیط وارد می شود که در برخی موارد شاید جبران آن غیرممکن باشد.

در قوانین کشور حفاظت از حیات وحش، بر عهده سازمان حفاظت محیط زیست گذاشته شده است که تحقق این تکالیف بدون تعامل دو سازمان محیط زیست و دامپزشکی میسر نخواهد شد.

امروزه دیگر ترقی و پیشرفت علوم مختلف در زمينه­ های متفاوت ديدگاه بشر نسبت به مسائل مختلف زيست­ محيطی تغيير کرده است. روزگارانی در قرون وسطی شکار حيوانات وحشی مانند شير، فيل و... افتخار محسوب می­ شد و اين کج فهمی تا اواسط عصر انقلاب صنعتی ادامه داشت؛ ولی از قرن نوزدهم به بعد دولت­ ها و جوامع بشری متوجه ارزش گرانبهای حيات وحش و تنوع زيستی و همچنين خطر انقراض گونه ­های مختلف حيوانات وحشی گشته و اقدام به وضع قوانين مختلف جهت جلوگيری از شکار حيوانات کردند. به اين ترتيب مناطق حفاظت شده، پناهگاه های حيات وحش و پارک ­های ملی تأسيس شد. ولی از اواسط قرن بيستم اين ديدگاه غيرفعال برای حفظ منابع زيستی به يک رويکرد فعال جهت دفاع از اين منابع ارزشمند تبديل شد؛ به اين معنی که تنها شکار نکردن و عدم تخريب زيستگاه های طبيعی جهت حفظ گونه­ های در معرض انقراض کافی نبوده و بايد به شکل فعال با ارائه خدمات به اين حيوانات جهت ادامه حيات کمک نمود. به اين ترتيب آموزش دامپزشکی حيوانات وحشی به طور رسمی وارد مطالب درسی دانشگاه ­های کشورهای مختلف شد و مراکز مختلف آموزش و تحقيقات دامپزشکی به شکل منسجم تأسيس گشت. از اين گذشته از سال های دور تأسيس باغ وحش ها در شهرها نياز به افراد متخصص جهت انجام امور بهداشتی و درمانی حيوانات باغ وحش را افزايش داده است. در قرن حاضر نيز جمعی از حيوانات غيراهلی و غيربومی به جامعه انسانی به عنوان حيوانات خانگی معرفی شده اند که نگهداری از اين نوع حيوانات روز بروز توسعه يافته و احتياج به خدمات تخصصی گسترش می يابد. با توجه به تفاوت های زيست شناختی و بيماري های متفاوت اين گونه ها بر تعداد مراکز تخصصی تحقيق و آموزش و همچنين درمانگاه­ های تخصصی تشخيص و درمان اين حيوانات روزبروز در نقاط مختلف دنيا افزوده می­ شود.

به موجب آموزه­ های اعتقادی، دینی و فرهنگی جامعه ايران، حفاظت از حيات وحش و محيط زيست، بايستی مورد توجه ويژه قرار گيرد. جدای از این موضاعات، قوانين جاری کشور و برخی معاهدات و توافقنامه­ های بين ­المللی مانند کنوانسيون بين­ المللی تجارت گونه­ های در معرض خطر (CITES ) یا اتحاديه بين­ المللی حفاظت از طبيعت (IUCN) هم، کشور ما تعهداتی در قبال حيات وحش و گونه­ های جانوری موجود در زيست بوم خود دارد. کشور ایران  منشأ يکی از مهمترين توافقنامه ­های بين­ المللی در زمينه حفاظت از تنوع زيستی، تحت عنوان کنوانسيون رامسر با هدف حفاظت از زيستگاه­ های آبی بويژه تنوع زيستی پرندگان موجود در اين زيستگاه ­ها بوده است.

کشور ایران با بيش از 1000 گونه مهره دار خشکزی و مناطق آب و هوايی بسيار متنوع که شايد در کمتر کشوری اين تنوع زيستی به اين شکل چشمگير به چشم بخورد، با توجه به طول و عرض جغرافيايی ميهن عزيزمان و با توجه به تنوع زيستی جالب توجه که شامل جانوران بيابانزی تا حيوانات مناطق حاره يا آبزی می­گردد و همچنين تفاوت ارتفاع تا بيش از 5000 متر در مناطق مختلف کشور شايد نتوان به سادگی از نظر تنوع زيستی، ايران را باساير کشورهای دنيا مانند کشورهای اروپايی که بعضی حتی وسعت يک استان ايران را ندارند يا کشورهاي عربی حاشيه خليج فارس که تنها آب و هوای کويری و حيوانات مربوط به اين آب و هوا را در خود جای داده اند، مقايسه کرد. با اين وجود بايد اذعان داشت متأسفانه در رابطه با نهاده های علمی و سرمايه ای، کشور ما از بسياری از کشورها که تعداد گونه های ثبت شده وحشی آنها حتی به صد گونه هم نمی­رسد عقب­تر است. با توجه به اين ذخاير زيست محيطی ارزشمند، بدون شک توسعه فعاليت در دامپزشکی حيات وحش در کشور معنی و مفهوم ويژه ای پيدا می­ کند.

در حال حاضر، حيات وحش ايران با چالش ­های مختلفی روبرو است که از مهمترين آن ها می توان به تخريب محيط زيست، تعارض زيستی ميان زندگی شهرنشينی ماشينی و زيست بوم های وحشی طبيعی، افزايش آلاينده های محيطی بويژه صنعتی در محيط زيست و وقوع بيماري های عفونی مختلف نام برد. بيماري های عفونی مانند ديستمپر یا هاری در گوشتخواران، طاعون و عفونت های انگلی در نشخوارکنندگان و يا آنفلوانزا و وبا در پرندگان می توانند خسارات قابل توجهی به زيست بوم های کشور وارد کنند. همچنين در مديريت بهداشتی حيات وحش توجه به اين نکته که بروز مشکلات در ظاهر کوچک می تواند تغييرات و خسارات وسيعی به دنبال داشته باشد، بايستی هميشه مد نظر قرار گيرد. از اين گذشته تهديد تاريخی صيد بی رويه و شکار بی رحمانه حيوانات وحشی هم همچنان از چالش­های حل نشده حيات وحش ايران به حساب می آيد.

فصل مشترک در حوزه دامپزشکی حيات وحش، دانشکده های دامپزشکی، سازمان محيط زيست و سازمان دامپزشکی نقش محوری را در آموزش و بهره ­گيری از خدمات و مديريت حاکميتی حيات وحش را به عهده دارند. بر طبق قانون سازمان دامپزشکی مصوب سال 1350 هجری شمسی، نظارت بر بهداشت حيوانات وحشی محصور در باغ وحش ها بر عهده سازمان دامپزشکی کشور است. با توجه به رشد کمی و کيفی باغ وحش ­ها در کشور به نظر می­ رسد، افزايش دانش دامپزشکان در اين حوزه بتواند باعث تحول کيفی در اين نقش نظارتی سازمان دامپزشکی شود. سازمان محيط زيست هم موظف است با بهره ­گيری از ظرفيت­ های علمی، فنی، قانونی و بودجه­ ای در کشور از تنوع زيستی و زيستگاه ­های کشور محافظت کند. به همين منظور اين سازمان موظف به استفاده از دانش دامپزشکی حيات وحش در بازتوانی زيستگاه ­ها و يا توانبخشی حيوانات آسيب ديده در حيات وحش است، و ملزم به استفاده و تقویت، مستندسازی و ترویج نتایج یافته‌های تحقیقاتی کشور در زمینه بهداشت، بیماری‌ها و حفاظت حیات وحش، اطلاع مسئولین و تصمیم‌سازان از چالش‌ها و آخرین یافته‌های علمی در زمینه حیات وحش ایران و منطقه، همفکری و توسعه دانش بیماری‌های حیات وحش در بین متخصصین، ارایه الگوهای نوین مراقبت و مدیریت بهداشتی حیات وحش در عرصه‌ها و مراکز نگهداری و بهبود همکاری بین بخشی، ارتقای همکاری‌های بین بخشی در کنترل بیماری‌های مشترک با رویکرد سلامت واحد، تبادل نظر و بررسی چالش‌های موجود در زمینه حفاظت، بهداشت و مدیریت بیماری‌های حیات وحش از سازمان دامپزشکی کشور می باشد.

فعالان صنف دامپزشکی در حوزه حیات وحش را می توان به چند دسته، تقسیم بندی نمود که عبارتند از:

1- شاغل در بخش های آموزشی و دانشگاهی

2- شاغل در موسسات و سازمان های مرتبط با حیات وحش

3- متخصصان در بیماری های حیات وحش شاغل در مراکز خدماتی و درمانی خصوصی

4- همکار در برنامه های نجات و بازپروری گونه های وحشی

5- دامپزشکانی که به صورت نیمه وقت و یا تصادفی به امر درمان حیوانات وحشی می پردازند

علی ایهاالحال ذکر برخی راهکارها و پیشنهادات می تواند دغدغه دامپزشکان و فعالان در حوزه های محیط زیستی الخصوص حیات وحش، جهت مرتفع نمودن موانع به شرح ذیل باشد:

1- برگزاری کلاسهای آموزشی توسط اساتید و کارشناسان مجرب سازمان دامپزشکی بر اساس اولویت برای محیط بانان، کارشناسان محیط زیستی و ساکنین در روستاهای اطراف مناطق چهارگانه بر اساس نوع گونه و اولویت بیماری های مرتبط و براساس جغرافیا منطقه (به مانند بیماری های پرندگان در مناطق شمالی کشور علیالخصوص آنفلوانزای فوق حاد پرندگان، بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در کل و بز مناطق دشت کویر سمنان)

2- معرفی رابطبین (کارشناسان یا اساتید) آموزش دیده در کلاس ها و کارگاه های تحت نظارت و آموزش با همکاری دفتر مراقبت بیماری ها دامی، آبزیان و طیور دامپزشکی کشور در هر استان و با توجه ظرفیت، نوع گونه ها و بیماری های شایع درگونه های حیات وحش هر استان به مانند سمنان (وجود کل و بز و میش و پازن، یوز آسیایی، گورخر ایرانی و...)

3- برگزاری جلسات بیماری های مرتبط با حیات وحش با محوریت و سکانداری دامپزشکی با حضور دستگاه های دخیل (منابع طبیعی، محیط زیست، امور عشایر و...) به عنوان ناظر

 4- اجرای طرح کنترل ورود و خروج دام در فصول کوچ دامداران به مراتع ییلاقی (واکسیناسیون دام ها بر علیه بیماری های تب برفکی و طاعون نشخوارکنندگان کوچک در مبدا قبل از کوچ و کاهش هزینه های مرتبط با شکست واکسیناسیون دامهای در مجاورت دام کوچ رو در مقصد دام و جلوگیری احتمالی از اشاعه سویه های جدید بیماری) و تعادل دام و مرتع و ایمن سازی دام ها و وحوش در مقابل بیماری با مشارکت اداره حفاظت محیط زیست و ادارات منابع طبیعی استانها در قالب گشت های سیار مشترک و ایستگاه های قرنطنیه ای مستقر در فواصل بین استانها در محل عبور دام کوچرو

5- ایجاد کمربندحفاظتی از طریق واکسیناسیون در دامهای اهلی روستاههای  مستقر در اطراف مناطق چهارگانه در فصول وقوع و پیشگیری از بیماریها با اولویت در استانها با همکاری دفتر بهداشت و مدیریت بیماریهای دامی سازمان دامپزشکی کشور 

6- تدوین و ارائه دستوالعمل های واحد ابلاغی سازمان دامپزشکی کشور جهت پیشگیری و کنترل بیماری‌های حیات وحش به استانها با موضوعیت بیماریهای حیات وحش

7- تشکیل کمیته و کارگروه تخصصی با حضور فعالان و درمانگران در حوزه تخصصی حیات وحش و متخصصان بخش خصوصی در این عرصه جهت هم افزایی و تشریک مساعی در تدوین دستوالعمل نویسی یا شیوه نامه نویسی و... درخصوص بیماریهای حیات وحش در حوزه معاونت و پیشگیری سازمان دامپزشکی

8- جلوگیری از تخریب و ترور شخصیتی درمانگران و فعالان در حوزه حیات وحش با اهداف مغرضانه که اسباب بی انگیزگی فعالین در این حوزه را سبب می گردد و جایگزینی آن به فضای تعاملی و هم افزایی

9- رایزنی سازمان دامپزشکی کشور با سازمان محیط زیست جهت جذب و استخدام نیروی دامپزشک در حوزه حیات وحش با توجه به تعداد کم دامپزشکان در عرصه زیست محیطی و اقلیمی کشور

10- معرفی مراکز تخصصی و درمانی در طب اورژانس حیات وحش در هر استان با هماهنگی و تایید سازمان نظام دامپزشکی و سازمان دامپزشکی کشور جهت ابلاغ و انعکاس به سازمان محیط زیست

11- تشکیل بخش زیر مجموعه ای و فرعی کمیته پدافند غیرعامل سازمان دامپزشکی کشور با موضوعیت مدیریت بحران در بیماری های دامی، آبزیان، طیور در حوزه حیات وحش در خصوص سوانح به مانند آتش سوزی های اخیر و معرفی کارشناسان آموزش دیده به ادارات کل حفاظت و محیط زیست در استانها جهت تصمیم گیری در واقع بحران و حضور در جلسات اضطراری

12- ارجاع مسائل لاینحل به مانند ببر باغ وحش ارم با تصمیم گیری در کمیته یا کارگروه تخصصی با جمع آوری نظرات آرا و اتخاذ تصمیمات لازم جهت پاسخگویی به افکار عمومی جامعه

13- پیشنهاد و مکاتبه مشترک سازمان نظام دامپزشکی و سازمان دامپزشکی کشور به وزارت علوم جهت گنجاندن واحدهای درسی مرتبط با دامپزشکی حیات وحش

14- هماهنگی و تشکیل جلسات مشترک جهت تفاهم و توافق سازمان دامپزشکی کشور با سازمان منابع طبیعی و سازمان محیط زیست در خصوص عدم صدور پروانه تعلیف (چرا) در اطراف مناطق چهارگانه

15- برگزاری گشت های مشترک دامپزشکی با ادارات حفاظت و محیط زیست در مناطق چهارگانه جهت پایش و مراقبت بیماریها و نمونه برداری موردی در فصول و مواقع درگیری بیماری در این مناطق و شناسایی کانون ها احتمالی بیماری، تلفات یا موارد مشکوک به مانند بیماری آنفلوانزای فوق حاد پرندگان، طاعون نشخوارکنندگان کوچک، تب برفکی، شاربن و...

16- ضرورت حمایت و تاسیس مراکز بازپروری  و نگهداری حیوانات حیات وحش با کادر آموزش دیده جهت تیمار و بازتوانی حیات وحش آسیب دیده و همینطور نگهداری گونه های قاچاق گردیده در معرض خطر و  اشتغال زایی دامپزشکان و سایر رده ها در اینخصوص با هماهنگی سازمان نظام دامپزشکی و سازمان دامپزشکی و معرفی واحدهای اینچنینی به سازمان محیط زیست و سازمان های مردم نهاد و NGO

17- ضرورت تامین و واردات بخشی از نیازهای مرکز تخصصی دامپزشکی اعم از داروهای مختص بیهوشی، داروهای مختص طول روند درمان حیوان آسیب دیده و جا به جایی بی خطر حیوانات وحشی و وسایل مقید سازی زنده گیری و امکانات تخصصی مانند انواع تله زنده گیری، پیستول، تفنگ، دارت، بلوپایپ و… توسط شرکت های واردکننده و ارسال اقلام به مراکز تخصصی استانها

18- عدم وجود دستورالعمل و شیوه نامه های واحد سازمان دامپزشکی در خصوص درمان و طب اورژانس و یا در صورت بودن دستوالعمل، عملا غیرقابل اجرا یا ضعیف یا نیاز به اصلاح و بازنگری

19- ضرورت و پیشنهاد داشتن پست سازمانی کارشناس تخصصی در حوزه بیماریهای حیات وحش به مانند سازمان محیط زیست در استانها در سازمان دامپزشکی به کارکنان دارای صلاحیت لازم

20- معرفی و الزام تمام کادر و پرسنل مراکز تخصصی بیماریهای حیات وحش از طرف ادارت کل دامپزشکی استانها به مراکز بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی در شهرستانهای متبوع جهت واکسیناسیون بر علیه بیماری حیات وحش منجمله هاری و آنفلونزای فصلی بصورت ادواری و رایگان

21- الزام به بکارگیری و استخدام دامپزشک تمام وقت جهت حفظ حراست از ذخایر ژنتیکی و حیات وحش  در تمامی باغ وحش ها و مراکز تکثیر و نگهداری و بازپروری حیوانات کشور

22- حضور و نظارت مستمر دامپزشکان و الزام و بکارگیری آنان در بازارهای پرندگان

23- برگزاری گشت های مشترک در فصول سال از واحدهای عرضه و فروش پرندگان سطح شهر (به مانند فروش گنجشگ، پرندگان وحش آبزی و کنار آبزی، گونه های مهاجم و بیگانه)، بازار پرندگان (عرضه و فروش پرندگان در معرض خطر و گونه های دیگر حیات وحش)، مراکز فرآورده خام دامی (عرضه و فروش گوشت کوسه ماهی و باله کوسه ماهیان) و در ایام خاص سال عید نوروز (عرضه سمندر لرستان در معرض خطر، لاک پشت گوش قرمز وارداتی و گونه مهاجم در ایران) و برخورد با متخلفان و معرفی به دستگاه قضایی

24- استفاده از ظرفیت ویژه حوزه نظارت بر بهداشت مواد غذایی و عمومی از ضایعات و اقلام تاریخ مصرف  و معدومی فرآورده های خام دامی  البته با کمترین بار میکروبی و داشتن شرایط ارگانولپتیکی قابل قبول برای مصرف در حیات وحش در بازدیدهای کارشناسان دامپزشکی از واحدهای عرضه فرآورده های خام دامی (فروشگاه ها، کشتارگاه ها، قصابی ها، مرغ فروشی و...) جهت مصرف در مراکز نگهداری، بازپروری، درمانی و باغ وحش ها بصورت تفاهم نامه با محیط زیست در استانها

25- مدیریت و شناسایی گونه های مهاجم و وارداتی حیات وحش به کشور با مشارکت سازمان محیط زیست و دامپزشکی (قرنطینه امنیت زیستی، دفتر حوزه دام، آبزیان، طیور) که لازمه آن انجام پروژه های علمی مشترک بین دو سازمان محیط زیست و دامپزشکی است به مانند ماهی تیلاپیا و لاک پشت گوش قرمز، راکون، میمون رزوس

26- نظارت بر فضای مجازی کشور با هماهنگی و مشارکت محیط زیست و دامپزشکی بر عرضه و خرید و فروش حیوانات و حشی و گونه های در معرض خطر حیات وحش و جلوگیری از قاچاق سازمان یافته آنها

27- تهیه شیوه نامه و دستورالعمل در خصوص تاسیس واخذ یا تمدید یا تغییر شاخص یا اصلاح و بازنگری پروانه فعالیت بهداشتی به باغ وحش ها و مراکز تکثیری حیات وحش در خصوص  استانداردسازی مطابق آیین نامه های مدنظر سازمان دامپزشکی کشور

28- هرگونه جابجایی جهت تکثیر و پرورش در جهت ازدیاد گونه خاص وحشی به علت تغییر زیستگاه ها و انتقال گونه ها به مناطقی غیر از مناطق بومی که گاهاً امر خطرناکی است حتما با نظر مستقیم و مشورت و تایید کارشناسان سازمان دامپزشکی و کمیته و کارگروه تخصصی انجام پذیرد

29- تعیین تکلیف باغ وحش های بدون پروانه فعایت بهداشتی و نظارت دامپزشکی و همینطور جلوگیری از متولی بودن ادارات دامپزشکی به عنوان متولی در باغ وحش ها به مانند باغ وحش خرم آباد در گذشته نه چندان دور (دامپزشکی فقط ناظر بر عملکرد است و لاغیر)

30- نمونه برداری ادواری از حیوانات مستقر در باغ وحش ها و مراکز نگهداری تکثیری توسط سازمان دامپزشکی یا و انجام آزمایشات تشخیصی توسط آزمایشگاه های سازمان دامپزشکی یا آزمایشگاههای خصوصی معتمد و مورد تایید و صلاحیت از حیث بیماریهای مشترک ببن دام و انسان (مشمشه، بروسلوز و...)

31- لزوم برگزاری کلاس های آموزش مستمر با امتیاز بازآموزی با محوریت بیماریهای مرتبط حیات وحش بصورت دوره ای توسط سازمان نظام دامپزشکی

32- شفافیت رسانه ای و اطلاع رسانی خبری جهت تنویر افکار جامعه بدون فرصت سوزی در زمان توسط سازمان دامپزشکی، در مواقع اضطراری در حوزه بیماریهای حیات وحش الخصوص هرگونه تلفات ناگهانی در مراکز نگهداری یا باغ وحش ها، زیستگاهها یا مناطق چهارگانه محیط زیستی (البته به شرط تایید تشخیص آزمایشگاهی قطعی) و جلوگیری از محافظه کاری سازمانی و ضد و نقیض گویی توسط مدیران و بخشهای مختلف سازمان دامپزشکی (پاسخگویی واحد می بایست توسط عالی ترین مقام انجام پذیرد) که احتمال و بیم تریبونداری دستگاهها یا سازمانهای رقیب (سازمان محیط زیست، سازمانهای مردم نهاد  (NGO) و...)که ایجاد تشویش اذهان عمومی، گاهاً نشر اکاذیب، فرافکنی بر علیه زحمتکشان سازمان دامپزشکی را سبب خواهد شد متصور است.

33- اجرای به کارگیری اجباری دامپزشک و همینطور اجرای ماده 19 در خصوص رابطه مالی غیر مستقیم دامپزشکان  شاغل در مراکز نگهداری یا باغ وحش ها و... با کارفرمای خود و جلوگیری از هرگونه تبانی احتمالی و... در خصوص  احتمال عدم گزارش دهی بیماریها یا ... ناشی ازاخراج شدن توسط صاحبین مراکز اینچنینی

34- جلوگیری از فعالیت های نمایشی و پوپولیستی (عوامفریبی) برخی ادارات دامپزشکی شهرستانها، بدون پشتوانه و عقبه لازم، به نام درمان، نگهداری و... و فقط  به صرف عکس ساختگی درمانی و ارسال در پورتال روابط عمومی ادارات و دادن اطلاعات غلط بدون داشتن مستندات در طول درمان اعم  از عکس ها، صورتجلسه های تحویلی گونه از ادارات محیط زیست، خدمت ارائه گردیده (دارو درمانی، ....) و رهاسازی در طبیعت قبل از اینکه اقتدار و کارایی این ادارات در حوزه آشنایی و درمان بیماریهای حیات وحش، اسباب نظرات تخریبی و گاها به سخره افکار عمومی جامعه منجر خواهد شد.

34- جلوگیری از فعالیت ها و تعطیلی واحدهای مرکز نگهداری و باغ وحش های بدون داشتن پروانه بهداشتی از دامپزشکی و دستگاههای محیط زیستی و سایر دستگاهها مطابق قوانین و برخورد قضایی جهت جمع آوری این گونه واحدها

35- تلاش سازمان دامپزشکی در جهت استاندارد سازی باغ وحش ها با همکاری و تشریک مساعی مالکین این واحدها جهت عضویت در اتحادیه باغ وحش های اروپایی از طریق رایزنی بخش بین اللمل سازمان دامپزشکی و سایر بخش ها و همینطور سوابق و تجربیات ارزنده بین الملی شخص طلایه دار سازمان دامپزشکی کشور و مشاور اتحادیه اروپا در حوزه فائو

36- شناسایی و رصد صاحبین و مالکین گونه های مهاجم و غیر بومی در ایران گاها بصورت قاچاق سازمان یافته، به مانند میمون رزوس بصورت حیوان خانگی (به استثنا باغ وحش های دارای قفس های استاندارد تحت نظارت سازمان دامپزشکی بصورت تمام وقت) و احتمالا در برخی مراکز تحقیقاتی  و پژوهشکده ها از طریق مراکز درمانی بخش خصوصی و... و اعلام، انعکاس به سازمان محیط زیست و سازمان دامپزشکی جهت جلوگیری از هرگونه رهاسازی این گونه و ایجاد کلونی های اجتماعی در طبیعت و غالبیت در محیط طبیعی احتمال ناقل بودن بیماریهای ابولا، هرپس ویروس B، ماربوگ

37- شناسایی برکه ها و دریاچه های فصلی و غیرفصلی و سده ها و تالاب ها ... و وجود حیوان آبزی و کنار آبزی  در هر استان و کنترل بیماری جانوران و حیات وحش که بعضا دارای بیماری های واگیر دار مشترک بین انسان و دام است، همچون بیماری های پرندگان مهاجر که برای زمستان گذرانی در آنها مستقر می شوند و چاره جویی و اقدامات بیوسکوریتی و زیستی برای واحدهای مرغداری صنعتی در مجاورت این پرندگان

38- اجرای تفاهم نامه های مشترک  سازمان دامپزشکی و سازمان محیط زیست و ارزیابی آن بصورت ادواری و زمانبندی مشخص در راستای دستیابی به اهداف بندهای مدنظر

در پایان می توان گفت که متن حاضر نوشتاری فروتنانه می باشد که به هیچ وجه این حقیر، ادعای بی نقص یا کامل بودن آن را ندارند و از هرگونه انتقاد یا پیشنهادی که موجب ترمیم، ارتقا و تکمیل این متن مذکور گردد استقبال می شود، باشد که مورد توجه و بکارگیری مسئولین امر در این حوزه قرار گیرد. انشالله

 

انتشار یافته: ۶
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
کیوان نوری
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۲:۴۴ - ۱۳۹۹/۰۴/۱۸
1
2
متن به حدی زیاد بود که از حوصله خواندن خارج بود.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۳:۵۸ - ۱۳۹۹/۰۴/۱۸
1
1
مباحث کارشناسی شده بود
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۵:۰۸ - ۱۳۹۹/۰۴/۱۸
1
1
نکته به نکته ذکر کرده
ناشناس
|
United States of America
|
۱۶:۳۶ - ۱۳۹۹/۰۴/۱۸
1
2
مطلب فقط زیاد بود و بس بدون مغز و مفید بود
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۰۰:۱۸ - ۱۳۹۹/۰۴/۱۹
0
1
سلام و عرض ادب.
مطالب بیش از حد زیاد و اینکه مباحث مختلف بایکدیگر ترکیب و گفته شده بود و خارج از حوصله خواننده بود.
آنچه اهمیت داره همکاری دامپزشکی با محیط زیست در جهت حیات وحش نیست،تا زمانی که دامپزشکان کشورمان رشته ای تحت عنوان حیات وحش نداشته و در نتیجه افراد کمی وارد این حرفه بشوند و همین افراد اجازه ورود به دیگران در این عرصه را ندهند
وضع همین باقی می ماند اما هر سال با سال گذشته یک تفاوت خواهد داشت.
امسال میگویم تا یک حسرت ملی 50 یوزپلنگ باقی مانده یا 50 نفر شتر دوکوهان ایرانی یا...سال دیگر میگویم تا یک حسرت ملی 25 قلاده یوزپلنگ باقی مانده و در نهایت سال به سال محیط زیست نابود میشود.
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۳:۵۵ - ۱۳۹۹/۰۴/۲۷
0
0
این همون پیشنهادات بند ۸ به شماره کد خبر ۵۷۶۲۶ به مورخ ۹خرداد ۹۹ در حکیم مهر است که الان در حال اجراست!!!
نظر شما
ادامه