بیماری‌های مرتبط با سیل در دام و طیور - دکتر افشین ابراهیمی

اگر واحد پرورش و محوطه آن دچار سیل و آب‌گرفتگی شده است، بایستی احتیاطات و اقدامات ویژه‌ای بر ضد بیماری‌های مرتبط با سیل در دام و طیور اتخاذ نمایید ...

صفحه نخست » عمومی

تعداد بازدید: ۳۰۶۰

تاریخ انتشار: 27 March 2019 - ۰۷ فروردين ۱۳۹۸ - ۰۲:۱۸

بیماری های مرتبط با سیل در دام و طیور

ترجمه و گردآوری: دکتر افشین ابراهیمی- دامپزشک بخش خصوصی مشهد

afshinvet@gmail.com

اگر واحد پرورش و محوطه آن دچار سیل و آب گرفتگی شده است، بایستی احتیاطات و اقدامات ویژه ای بر ضد بیماری های مرتبط با سیل در دام و طیور اتخاذ نمایید، به ویژه اگر توسط سیلاب محاصره شده اند و برنامه خوراک دهی منظم آن ها مختل شده است. هنگامی که خوراک مرطوب به حیوانات می دهید، مراقب باشید. پیش از آن که به همه حیوانات به ناچار خوراک مرطوب بدهید، ابتدا در اختیار تعداد محدودی قرار دهید و آن ها را از نظر نشانه های بیماری های مرتبط با سیل زیر نظر قرار دهید و به طور دقیق بررسی نمایید.

در ادامه به صورت خلاصه به بیماری های مهم مرتبط با سیل اشاره می شود:

شاربن علامتی، شاربن و دیگر بیماری های کلستریدیایی:

بیماری شاربن علامتی در اثر گسترش میکروارگانیسم ها در فارم توسط آب راکد ایجاد می شود که می تواند یک بیماری جدی پس از سیل باشد. معمولا گاوهای 6 تا 24 ماهه را درگیر می کند اما می تواند گوسفندان و بزها را نیز مبتلا کند. نشانه های آن عبارت اند از: لنگش حاد، دپرسیون، تب و تورم عضلات لگن، شانه، سینه، پشت، گردن و گلو. درمان در مراحل اولیه بیماری می تواند موثر باشد.

بیماری شاربن نیز می تواند پس از سیل رخ دهد که دامپزشک بایستی حیواناتی را که بلافاصله پس از وقوع سیل تلف شده اند از این نظر بررسی کند.

ادم بدخیم

نشانه های این بیماری به شرح زیر است: تورم دردناک و گرم در محل عفونت، تب بالا، بی اشتهایی، کاهش تولید شیر، تنفس دشوار، تشنج و مرگ.

در مراحل اولیه می تواند با موفقیت درمان صورت پذیرد. این بیماری می تواند گاو، گوسفند، بز و اسب را درگیر کند.

کزاز

هرگاه حیوانات زخم های باز داشته باشند، کزاز یک مساله محسوب می شود. سفتی و سختی عمومی عضلات رخ می دهد. اندام های حرکتی و دم کشیده می شوند. پلک سوم وقتی سر حیوان بلند می شود، روی چشم قرار می گیرد. این بیماری در مراحل اولیه قابل درمان است.

گندیدگی سم

مواجهه مداوم با گل و لای و آب سبب نرم شدن بافت های اطراف سم گاو و گوسفند می شود و به میزان زیادی حساسیت آن ها را به گندیدگی سم افزایش می دهد. نشانه های متداول این بیماری عبارت اند از: لنگش، تورم دردناک سم و بافت مرده بدبو در فضای بین پنجه ها. برای پیشگیری از گندیدگی سم و دیگر عفونت های مربوط به آن باید گاوها را پس از شیردوشی از یک تراف حاوی محلول سولفات مس به عمق 10 تا 15 سانتی متر بگذرانید.

ورم پستان

ارگانیسم ها (معمولا کلیفرم ها) در آب گل آلود حاصل از سیل می تواند سبب ورم پستان شدید شوند. این عوامل باعث سمیت حاد (سپتی سمی) در پستان و مرگ بافت پستان (گانگرن) می شوند. برای پیشگیری از ورم پستان، سرپستان ها را پیش از شیردوشی کاملا تمیز کنید. سرپستان ها و پستان را با آب گرم و ماده شوینده بشویید. سپس از محلول ضدعفونی استفاده کنید. در پایان سرپستان ها را به دقت با دستمال کاغذی خشک کنید. سپس شیردوشی را انجام دهید. بکوشید شیردوشی به دقت صورت گیرد و زیاد انجام نشود زیرا بایستی مراقب جلوگیری از آسیب به بافت انتهایی سرپستان ها بود. اگر ممکن است، اجازه دهید گاوها در محل تمیز و نسبتا خشک بنشینند.

بوتولیسم

رایج ترین مشکل در طیور است که توسط ارگانیسم های موجود در گیاهان فاسد شده و لاشه های متعفن و فاسد شده ایجاد می شود. پرندگان هنگامی که از این مواد تغذیه کنند، آلوده می شوند. نشانه های آن شامل فلجی، مشکل در خوردن و بلع و ضعف عمومی است. بهترین راه برای پیشگیری از این بیماری، محدود کردن طیور و دور کردن آن ها از مواد و لاشه های فاسد است. اسب ها نیز به بوتولیسم ناشی از آشامیدن آب راکد و خوردن خوراک فاسد بسیار حساس هستند.

آسپرژیلوزیس (پنومونی جوجه ها)

این بیماری ناشی از خوردن بستر مرطوب یا دان مرطوب و کپکی است.

نشانه های آن عیارت اند از: تنفس سریع، سرفه و تنفس با دهان باز.

برای پیشگیری بایستی بهداشت و اصول امنیت زیستی را را رعایت کرد و بستر تمیز در اختیار آن ها قرار داد و همه تجهیزات را پاکسازی کرده و اجازه تغذیه از خوراک کپکی نداد.

اریزیپلاس

این بیماری باکتریایی معمولا بوقلمون ها را پس از سیل درگیر می کند. درمان فوری با آنتی بیوتیک بر ضد اریزیپلاس موثر است. این بیماری در بوقلمون ها بطور متناوب حتی پس از یک جراحت ساده در اسنود آن ها می تواند رخ دهد.