حکیم مهر: «دکتر امیررضا بیدگلی» دبیر انجمن واردکنندگان دارو، افزودنی و مواد بیولوژیک دام در سرمقاله ماهنامه نسخه دامپزشکی شماره ۱۱۵ نوشت:
غم است این!
در شش ماه گذشته اتفاقاتی در عرصه اقتصاد کشور افتاد که هیچ کس گمان آن ها – بلکه دهها بار خفیف تر از آن ها را – در زمان انتخاب دوباره آقای روحانی در خرداد ۹۶ نداشت.
گفتم که مژده بخش دل خرم است این؛ مست از درم درآمد و دیدم غم است این!
ارزش پول ملی تا کنون به کمتر از ۳۰ درصد سقوط کرده است و وجدان عمومی جامعه آمادگی ذهنی بیش از این را هم دارد. قیمت گوشت قرمز و مرغ و تخم مرغ نزدیک به پنجاه درصد و قیمت انواع لبنیات نیز حدود ۳۰ درصد و بیشتر افزایش یافته است!
این ها بخش آشکار این داستان تلخ است. در بخش ناپیدای آن، کمبود بسیاری از مواد و نهاده های تولید از جمله انواع داروها و واکسن ها و مکمل ها و افزودنی ها است که نه تنها سرنوشت و ادامه حیات بسیاری از شرکت های متوسط و کوچک را در محاق فرو برده، بلکه آبستن خطرات جدی برای تولید بهداشتی پروتئین کشور می باشد. عدم اطمینان شرکت ها از تامین ارز و نقدینگی مورد نیاز برای تامین داروها و مواد اولیه، موجب شده است که زنجیره تامین به سستی و کندی گراید.
سه ماه پیش در همین نسخه عرض کردم که نگران بحران بیکاری ام! اما اکنون باید بگویم که نگران موارد خطیرتری هستم: ۱- تهدید امنیت غذایی کشور ۲- تهدید در خطر قرار گرفتن بهداشت در تولید فرآورده های دامی بصورت اپیدمی های فراگیر بیماری ها، و یا کاهش ضرایب عملکردی و بهداشتی تولید ناشی از کمبود مکمل ها و افزودنی ها و …
و سه ماه است که همه ارکان موثر دامپزشکی از رئیس و معاونان و مدیران دارویی سازمان دامپزشکی و هیئت مدیره تشکل ها و مدیران شرکت ها شبانه روزی در تلاش اند و عجبا که بخاطر عدم رفع اختلالات ساده چون اختلالات سامانه های زیرمجموعه وزارت صنعت و معدن و تجارت، به خانه آخر یعنی تامین و تبادل ارز نمی رسند. و همه اینها در حالی است که هنوز نسیم تحریم های ترامپی هم بلند نشده است!
پرسشی دارم:
آیا این کاهش بلکه سرکوب عملکرد اقتصاد بخش خصوصی کشور ناشی از تصمیم های کلان نظام است؟ که در این صورت باید عرض کنیم: سر ارادت ما و آستان حضرت دوست. اما ای کاش رسما اعلام شوند تا فعالان اقتصادی بخش خصوصی واقعی و غیروابسته و غیررانتی در میان چرخ دنده های این تصمیم ها له نشوند.
و یا در حلقه های دولت بدون نظر و اطلاع مقامات عالی نظام و بخش خصوصی اخذ شده اند که این همه سرشار از نادرستی و اشتباه اند؟ حجم نابسامانی و اختلال تصمیم های چند ماه اخیر در حدی است که اکثر فعالان اقتصادی در عمدی نبودن آن ها تشکیک دارند و حاصل جمع عملیاتی همه آن ها این شده است که گویی دولت – که در مقاومت و دفاع در جنگ اقتصادی نابرابر و نامتوازن است – نه تنها دست سربازان اقتصادی خود را بسته، بلکه عملا با برگرداندن سلاح ها به سمت لشگر خودی، در حال به رگبار بستن ایشان "به جرم تلاش برای تامین نیازهای کشور و حفظ رونق اقتصادی و جلوگیری از بیکاری" است!
یک دم نگاه کن که چه بر باد می دهی؛ چندین هزار امید بنی آدم است این
بخشی از این تصمیم ها و اقدامات نادرست – که بخش تامین مواد اولیه و فرآورده های دامپزشکی و دامپروری را نیز بشدت تحت تاثیر قرار داده است – عبارت اند از:
– سیاست های ارزی نادرست و متغیر
– عطف بماسبق کردن مصوبات
– گران کردن عملی ارزها علیرغم بیان مکرر لزوم کاهش قیمت آن ها توسط رئیس جمهور محترم به مقدار بیش از محاسبات اقتصادی حتی با احتساب تورم و نقدینگی
– عدم آمادگی و آرایش نظری و عملی دولت برای شرایط جنگ اقتصادی علیرغم اعلام مکرر این شرایط از زبان مقامات عالی نظام و دولت
– تغییر مکرر و مستمر مقررات و مصوبات خلق الساعه بدون کار کارشناسی و نظر تشکل های مرتبط و اتاق های ایران و تهران
– عملکرد جزیره ای بلکه خودمحورانه برخی وزارت ها و سازمان ها و برخی مدیران خاص
– عدم تصمیم گیری و اقدام متناسب در زمان متناسب برای مشکلات حاد موجود
– تشدید بوروکراسی سامانه های متعدد و عجیب که دهها بار کشنده تر از کاغذبازی های سنتی است!
– عدم اعلام و تشریح صادقانه و صریح و شفاف وضعیت ها و روندها برای فعالان اقتصادی، بلکه به نوعی به بازی گرفتن ایشان
– برخورد هیجانی و تهدید فله ای فعالان اقتصادی شناسنامه دار با تجربه ده ها ساله به بگیر و ببند و داغ و درفش، پرداختن به بخش توزیع و عرضه به جای تامین و تولید
– اصرار بر سیاست نادرست صد ساله فشار برای تثبیت قیمت کالاها و خدمات علیرغم افت ارزش پول ملی، و افزایش بسیاری از هزینه های ناشی از خود بخش های دولتی و شبه دولتی
– ناتوانی در حل برخی مشکلات و سعی در جابجایی و فرافکنی آن ها به بخش های دیگر به ویژه بخش خصوصی
گفتی که شعر سایه دگر رنگ غم گرفت؛ آری سیاه جامه ی صد ماتم است این!
کشور از کنترل خارج شده.این ستون اون ستون می کنن تا وقت بگذره شاید فرصت مناسبی گیر بیاد.وقتی مشکلات عمده زیادی در کشور بارها و بارها گفته و تکرار می شه،این کشتی خیلی وقته ناخدا نداره و دست دزدان دریایی افتاده!!!!به قول شاعر: آنکس که نداند و نخواهد که بداند،حیف است چنین جانوری زنده بماند.ایران نیاز به سالم سازی منشا دارد. علی برکت الله هرچه به تصمیمات و عملکردهای مسوولین فعلی و رده بالای کشور تفکر میکنم بیشتر بوی عمدی بودن و خیانت به کشور به مشام میرسد. خداوند ایران عزیز را حفظ کند 
يك زماني دولت به شركتهاي خصوصي و غير رانتي و همونايي كه گفتين نياز داشت ولي الان به راحتي با افزايش نرخ ارز و سكه و طلا بدهي خودشو صاف ميكنه و حقوق پرسنلشو ميده و اقلام مورد نياز و اساسي مردم كه بيش از نيمي دولتي هستن تهيه ميكنه و همانطور كه خودش يك زمان قدرت بخش خصوصي را در توليد و واردات و عرضه راه اندازي كرد ،كم كم براندازي ميكنه
اين تحليل بنده حقير