دانشمندان بر اساس
مطالعات دقیق صورت گرفته در طی 3 سال در آمریکا، دریافتند که ارتباط مستقیم مابین
موارد درماتیتی کف پا در جوجه‌های گوشتی و لنگش در پرورش این طیور وجود دارد.
به گزارش گروه بین‌الملل حکیم مهر، محققان دو فاکتور میزان شیوع و شدت درماتیت کف پا (FPD) و امتیازدهی به نحوه راه رفتن (GS)، را به عنوان شاخص تشخیص لنگش در تولید تجاری طیور گوشتی دانستند.
ارتباط بین FPD و GS
این تحقیق، جهت تعیین میزان شیوع و شدت FPD و لنگش در گله‌های
طیور گوشتی تجاری صورت پذیرفت. همچنین به ارتباط مابین FPD و GS در شرایط معمول
موجود در حین پرورش طیور گوشتی در ایالات جنوب شرقی آمریکا اشاره دارد.
مشاهدات فوق از چندین مجتمع تولیدی طیور گوشتی با تولیدات مرغ
کم‌وزن‌تر (1.94 تا 2.22 کیلوگرم) و همچنین مجتمع پرورش طیور گوشتی با تولیدات طیور
سنگین وزن‌تر (3.2 تا 3.7 کیلوگرم) جمع‌آوری گردید.
علایم اولیه بیماری معمولا در پوشش پر و پوست پرنده ومسائل
مربوط به اسکلت طیور خودنمایی می کند و بایستی این دو عامل را به دقت بررسی نمود.
اطلاعات فوق از 554 فارم، 16697 منزل و 166977 جوجه گوشتی، جمع‌آوری
شد.
نتایج نشان داد که، طیور دارای وزن کمتر به طور قابل توجهی
از جهت دو فاکتور FPD و GS نسبت به جوجه‌های
سنگین وزن‌تر، از وضعیت بهتری برخوردار بودند. همچنین ارتباطی قوی مابین FPD و GS در یک مجموعه
وجود دارد.
این مطالعه در نشریه Applied Poultry Research منتشر شده و با توجه به نتایج فوق، گروه‌های حامی رفاه حیوانات،
شرکت‌هایی نظیر مک‌دونالد را وادار به پرورش طیوری با سرعت رشد پایین‌تر می کنند،
زیرا این گروه از شرکت‌ها تمایل به پرورش طیور در سیستم‌های مدرن و فشرده هستند که
در آنها میزان لنگش و مسائلی از این قبیل بسیار شایع است.
منبع: Poultry
World
