حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: انتشار گزارش اختصاصی حکیم مهر از مشکلات دانشکده‌های دامپزشکی کشور که در بخش نخست آن به دانشکده دامپزشکی دانشگاه لرستان پرداخته شد،‌ واکنش ریاست این دانشکده را در پی داشت. «دکتر امین جایدری» در گفت‌وگو با حکیم مهر این حجم از انتقادات را «بی‌انصافی» تلقی می‌کند و به دفاع از عملکرد خود می‌پردازد.

حکیم مهر:‌ آقای دکتر، یکی از گلایه‌های دانشجویان، تعداد بالای ورودی‌های هر سال دانشکده بود. پاسخ شما چیست؟

درخصوص تعداد ورودی‌ها، ما دقیقا مانند سایر دانشگاه‌های کشور، در سنوات گذشته یک نیمسال و در سال گذشته دو نیمسال مهر و بهمن ورودی داشتیم. در ماه بهمن تعداد دانشجوهایی که مجموعا در طول سال سر کلاس آمدند، قریب به ۴۰ نفر شد. اما نکته اینجاست که ما در این آمار، ریزش هم داریم، کمااینکه خیلی از ورودی‌ها میهمان می‌شوند و به دانشگا‌ه‌های بزرگ می‌روند. اما مثلا دانشگاه‌هایی مثل اهواز هم هستند که هم در نیمسال مهر و هم نیمسال بهمن، ۵۰ نفر و ۶۰ نفر می‌گیرند که ظرفیت ورودی دانشکده دامپزشکی لرستان حتی با احتساب هر دو نیمسال، باز هم به آنها نمی‌رسد.

حکیم مهر: یکی دیگر از گلایه‌ها درخصوص امکانات پایین دانشکده بود. در این خصوص چه توضیحی دارید؟

دوستان ما که از سایر دانشکده‌ها به اینجا می‌آیند، روی حرف بنده صحه می‌گذارند که امکانات دانشکده دامپزشکی دانشگاه لرستان خیلی خوب و در حد دانشگاه تیپ یک کشور است. ما در آزمایشگاه دانشکده چهار دستگاه سمپلر ۸ کاناله، چهار دستگاه PCR و دستگاه HPLC داریم. امکانات ما در حدی است که در سنوات گذشته دانشجویان از دانشگاه‌های تیپ یک مثل فردوسی به اینجا آمدند و فرصت مطالعاتی گذراندند. کار آنها انجام شده و مقالات آنها موجود است. در بحث بیمارستان دستگاه رادیولوژی ۲۴ گرفتیم که در شرف نصب و راه‌اندازی است که ارزش مالی آن یک میلیاد و دویست میلیون تومان و های‌تک است. ما الان به جز یکی دو مورد، در اکثر رشته‌ها متخصص داریم و تعداد اعضای هیات علمی ما به لطف خدا تا پایان سال به ۳۰ نفر خواهد رسید.

حکیم مهر: یکی دیگر از گلایه‌ها این بود که از پایان‌نامه‌ها حمایت نمی‌شود.

باید برای این ادعا سند ارائه شود. ما هر پایان‌نامه‌ دانشجویی که می‌آید، تایید می‌کنیم. همه دانشگاه‌ها برای پرداخت هزینه به دانشجویان تحصیلات تکمیلی، مقداری پول به شکل مقرری پرداخت می‌کنند که رقم آن بستگی به منابع دانشگاه دارد.

حکیم مهر: دانشکده دامپزشکی لرستان چقدر پرداخت می‌کرد؟

در سنوات گذشته دانشگاه ۸۰۰ هزار تومان پرداخت می‌نمود و قرار است که این عدد افزایش پیدا کند و حداقل ۶ برابر شود که دانشجو می‌تواند بدون فاکتور آن را هزینه کند. ضمن اینکه در این خصوص گرنت اساتید هم وجود دارد. نکته دیگر اینکه برخی دانشجویان هیچ اطلاعاتی در مورد تز و پایان‌نامه ندارند و به نوعی، احساسی عمل می‌کنند، مثلا موضوعی برمی‌دارند که به اندازه پایان‌نامه PhD است و در میانه راه گرفتار می‌شوند. به هر حال خود دانشجو هم مقصر است و باید کمی تحقیق کند. ما هم دانشجو بودیم و زمانی که می‌خواستیم پایان‌نامه کار کنیم، مرور کردیم و چندین موضوع تغییر دادیم. متاسفانه بعضی دانشجویان در این حوزه چشم و هم‌چشمی می‌کنند که این مساله برای خانم‌ها مصداق بیشتری دارد. من قبول دارم که هزینه برخی پایان‌نامه‌ها بالاست اما به هر حال خود دانشجو آن را انتخاب کرده است. ما اول کار تعهد می‌گیریم و پایان‌نامه را به شرطی که از سوی دانشجو پرداخت شود، مصوب می‌کنیم. البته گرنت استاد هم به شکل مشروط پذیرفته می‌شود.

حکیم مهر: یکی از گلایه‌های دیگر پایین بودن بودجه‌های دانشکده بود، تا جایی که دانشکده قادر به خرید دستگاه در بیمارستان نیست.

باید مصداقی گفته شود که منظورشان دقیقا چه دستگاهی است؟ دانشکده دامپزشکی لرستان تمام دستگاه‌های های‌تک بیمارستان را دارد. با این حال بحث تجهیزات یک بحث کلی و کشوری است و فقط مربوط به دانشگاه لرستان نیست. الان هر ارگان و سازمانی معذوریت‌هایی برای خرید دارد اما ما تا در توان داشتیم، از بیمارستان حمایت کردیم. مثلا برای دستگاه رادیولوژی دیجیتال از سازمان انرژی اتمی مجوز گرفتیم و سعی می‌کنیم که تا آخر خرداد نصب و راه‌اندازی شده و در اختیار دانشجویان قرار گیرد.

دانشگاه لرستان نوپاست و اگر بخواهیم آن را از نظر سن و سال با دانشگاه‌های تیپ یک مثل چمران و ارومیه مقایسه کنیم، فاصله زیاد است. اگر قرار بر مقایسه است، باید عملکرد را با دانشگاه‌های هم‌تراز خودمان مثل کرمانشاه و سمنان و زابل مقایسه کنیم. اینکه شما دانشگاه لرستان را ببینید اما الگوی شما دانشگاه تهران باشد، قطعا ما عقب‌تر هستیم. اما نسبت به دانشگاه‌های هم‌تراز خودمان، دستگاه‌های ما بسیار های‌تک است و هیات علمی بسیار باسوادی داریم.

حکیم مهر:‌ یکی دیگر از گلایه‌ها، کم بودن تعداد اساتید بود.

نرم کشوری اعضای هیات علمی برای دانشکده‌ها ۳۲ نفر است. به لطف خدا از زمانی که بنده آمدم، تعداد اعضای هیات علمی در حال افزایش است و ان‌شاءالله اگر به همین شکل جلو برویم، تا پایان سال ۱۴۰۲ به ۳۰ نفر و سال آینده به ۳۲ نفر خواهیم رسید.

حکیم مهر: در حال حاضر چند نفر عضو هیات علمی دارید؟

الان در همه تخصص‌ها حداقل یک نفر و گاهی سه نفر داریم. مثلا در میکروب‌شناسی سه نفر هستیم و یک نفر دیگر هم جذب کردیم و ۴ نفر شدیم و هیات علمی میکروب‌شناسی ما در مقایسه با دانشگاه اهواز بیشتر است. در رشته جراحی یک نفر داریم و می‌خواهیم آن را تبدیل به دو نفر کنیم. در رشته مامایی دو نفر و در رشته انگل‌شناسی نیز دو نفر و یکی دو نفر دیگر هم جذب می‌کنیم. در رشته آناتومی دو نفر و در رشته بهداشت مواد غذایی یک نفر داریم و یکی دیگر در حال جذب هستیم. تنها تخصصی که در دانشکده نیاز داریم و بنا به دلایلی اعلام نیاز نشده است، رادیولوژی است که آن هم برنامه سال آینده ماست.

در مورد اینکه اساتید اجازه ندارند دانشجو را با خود بیرون ببرند، این برگرفته از آیین‌نامه استخدامی اعضای هیات علمی است. به هر حال کسی که عضو هیات علمی می‌شود، تمام‌وقت است و باید در اختیار دانشگاه باشد؛ ضمن اینکه خود اداره کل دامپزشکی استان و نظام دامپزشکی نیز به این مساله ایراد می‌گیرند. با توجه به خیل فارغ‌التحصیلان، باید زمینه را برای فعالیت دوستانی که اخیرا فارغ‌التحصیل شدند، باز بکنیم. واقعیت این است که من شخصا مخالف هستم و عضو هیات علمی نباید در تایم اداری کیس ببیند. ما الان اعضای هیات علمی داریم که با اخذ مجوز از دانشکده و حراست، به شکل گروهی دانشجویان را با خود می‌برند.

 یکی از کارهایی که بنده انجام دادم، برگزاری ۴ اردوی جهادی بوده است. ما در اردوهای جهادی، استاد و دانشجو داریم، اما اینکه استاد خارج از تایم اداری و بدون هماهنگی، دانشجو را با خود ببرد، قطعا ممنوعیت دارد. چون معذوریت‌های زیادی هست و ممکن است اتفاقی برای دانشجو بیفتد. در مورد خیلی از کیس‌ها، بعد مسافت وجود دارد. مثلا اینکه یک گاو را ۵۰ تا ۶۰ کیلومتر تا دانشکده حمل کرد، قطعا امکان‌پذیر نیست و هزینه‌های ایاب و ذهاب دارد.

حکیم مهر: راهکار شما چیست؟

پیشنهاد ما همان است که مثل همه دانشکده‌ها، استاد و دانشجو با اخذ مجوزهای لازم بر بالین دام حاضر می‌شوند. این روندی بوده که از گذشته وجود داشته و ما آن را قانونمند کردیم. اگر اعتراضی وجود دارد، باید گفت که نامه‌ای هست که پایه نگارش آن آیین‌نامه استخدام اعضای هیات علمی و محدودیت‌هایی است که سازمان نظام دامپزشکی ایجاد کرده و دلیل آن هم به خاطر خیل عظیم فارغ‌التحصیلان بیکاری است که در جامعه وجود دارد.

حکیم مهر: یکی دیگر از گلایه‌ها این بود که به علت تعداد بالای ورودی، امکانات بیمارستان جوابگو نیست و زمانی که دانشجویان اعتراض می‌کنند، با این پاسخ که «می‌خواستید نیایید» مواجه می‌شوند.

همانطور که عرض کردم، تعداد ورودی‌های ما تا سال گذشته، مطابق سند سازمان سنجش و دفترچه کنکور، یک ورودی ۳۰ نفره در هر سال بوده است که گاهی اوقات هم ۳۰ نفر نیامده است. بعضی ورودی‌های ما ۱۵ نفر و ۲۰ نفر بوده‌اند و تنها ورودی که هم پذیرش مهر و هم بهمن داشتیم، امسال بوده که دانشجویان آن هنوز به مرحله بیمارستان و درمانگاه نرسیده‌اند، پس این اعتراض وارد نیست.

با این حال یکی از برنامه‌های دانشکده، راه‌اندازی بیمارستان شماره ۲ است که مجوزهای اولیه آن را از رئيس دانشگاه گرفتیم و قرار است تحت عنوان «بیمارستان تخصصی دانشکده دامپزشکی» صرفا کارهای دام کوچک و طیور را انجام ‌دهد. اگر این اتفاق بیفتد خوب است و دانشجویان تقسیم‌بندی می‌شوند و مشکل فضایی نخواهیم داشت. ما تجهیزات خیلی خوبی داریم و بعضی از اعضای هیات علمی دانشکده جزو دو درصد دانشمندان برتر جهانی هستند و از این نظر رنک آنها از خیلی از اساتید که در دانشگاه‌های تیپ یک هستند، بالاتر است؛ ضمن اینکه اگر دانشکده دامپزشکی لرستان فاقد امکانات بود، هیچ‌وقت خود اداره دامپزشکی به ما نمی‌گفت که با توجه به پتانسیل شما و بازدیدهایی که ما داریم، آزمایشگاه همکار شوید. ما به این سمت هم حرکت کردیم و استانداردهای لازم را می‌گیریم که تبدیل به آزمایشگاه همکار اداره دامپزشکی شویم، پس حداقل اولیه‌ها را داشتیم که سازمان با ما موافقت کرده است.

حکیم مهر: گلایه دیگر این بود که بعضی از کیس‌ها را نداریم و در طول سال، بیشتر از ۱۵ کیس دام کوچک نمی‌توانیم ببینیم.

خیر، من این گلایه را قبول ندارم، کمااینکه ما هر روز دو یا سه کیس جراحی گربه و سگ داریم. اتفاقا جراحی‌های حیوانات کوچک جزو موارد پر کیس ماست. یکی از اقدامات ما قرارداد با سازمان‌های مردم‌نهاد بوده که مطابق آن به شکل رایگان سگ‌ها را عقیم‌سازی کردیم. تلاش ما این بوده که هر دانشجوی کارورز دام کوچک حداقل یک کیس سگ نر یا ماده را عقیم‌سازی کند. یکی از راه‌های مهارت‌افزایی، عقد قرارداد با تعاونی و اردوهای جهادی است.

به طور کلی کیس‌های دام کوچک ما مخصوصا در حوزه جراحی خیلی خوب است، اما این نکته را نیز باید در نظر گرفت که ریزش کیس یک بحث کشوری و مربوط به نهاده‌های دامی است. امروز خیلی از دامداران علاقه‌ای به نگهداری دام ندارند و هزینه‌های جانبی آنها خیلی بالاست.

یکی دیگر از علل کم بودن کیس‌ها، تعداد فارغ‌التحصیلان است. گاهی می‌بینیم کیس‌هایی که داشتیم، به دلایل مختلف به دانشکده نمی‌آید و ممکن است برخی همکاران به شکل غیرقانونی کیس ببینند. به هر حال شخص به دلیل حقوق پایین انگیزه ندارد و اگر قرار باشد کار یک کیس در دانشکده با صد تومان انجام شود، همان را بیرون با ویزیت ۶۰۰ تومان می‌بیند.

ما نمی‌توانیم برای همه همکاران بازرس قرار دهیم. اگر قانونی در این زمینه وجود دارد، همکاران ما به‌عنوان فرهیختگان جامعه باید قانون را تمکین کنند و اینکه قانون را دور بزنند کم‌لطفی است. دامپزشکان می‌توانند کیس ببینند اما به هر حال قوانین هم هست.

حکیم مهر: به‌عنوان حرف آخر...

ما در دانشکده دامپزشکی لرستان مقطع کارشناسی ارشد باکتری‌شناسی و کارشناسی ارشد انگل‌شناسی را به صورت فعال داریم و کارشناسی ارشد ایمنی‌شناسی جزو برنامه‌های آتی است. به هر حال خود استاد هم باید تمایل داشته باشد و نمی‌توان به او اجبار کرد. اگر اساتید تمایل داشته باشند، این جزو برنامه‌های راهبردی دانشگاه هست و رشته‌هایی مثل کارشناسی ارشد بافت‌شناسی پیش‌بینی شده است. همچنین یکی از رشته‌هایی که به سمت آن حرکت می‌کنیم، کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی است.

از نظر جایگاه دامی و تعداد دام براساس متر مربع، جایگاه ما در کشور خوب است و فکر می‌کنم جایگاه ششم کشور را داریم. ما این پتانسیل را در استان لرستان داریم اما متاسفانه در بعضی رشته‌ها طرح آمایش دیده نشده است.

ظرفیت دانشکده ما به حدی زیاد است که همین الان ارتباطات بین‌رشته‌ای دانشکده‌ای و دانشگاهی داریم. در واقع دانشجویان کارشناسی میکروب‌شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه لرستان را دانشکده دامپزشکی ساپورت می‌کند، پس قطعا امکانات ما عالی است.

حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در  اختیار ما قرار دادید.