حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: «سازمان نظام دامپزشکی برای سامان دادن به محیط کسب و کار، قدرت اجرایی لازم را ندارد یا آن قدرت را نمی‌تواند اجرا کند و به همین دلیل دخالت غیر دامپزشک در امر تشخیص و درمان فراوان است»؛ این را دبیر کمیته تخصصی دام‌های بزرگ سازمان نظام دامپزشکی به حکیم مهر می‌گوید.
از نظر «دکتر رضا کسروی» مهمترین قدم در حل معضل دخالت در درمان، ایجاد نوعی انحصار دارو در اختیار دامپزشک است. وی می‌گوید: «وقتی دارو در دست غیر دامپزشک نباشد، حتی اگر سودا یا انگیزه دخالت هم داشته باشد، عملاً دست او بسته است؛ کمااینکه هر تشخیص و دخالتی در نهایت باید به تجویز دارو ختم شود.»
این دامپزشک متخصص مامایی و بیماری‌های تولید مثل دام و مدرس دوره‌های بازآموزی سازمان نظام دامپزشکی ضمن اشاره به سطح علمی پایین فارغ‌التحصیلان، تصریح میکند: «قطعا تعداد زیاد دانشکده‌ها یکی از دلایل این معضل است اما تنها عامل نیست؛ چون ما این افت کیفیت را در دانشکده‌های قدیمی هم کمابیش می‌بینیم. در برخی از اعضای هیات علمی انگیزه کم است، چراکه مکانیسم‌های جذب هیات علمی بر اساس عشق و علاقه به تدریس و انتقال مفاهیم عملی و نظری نبوده است و همیشه ملاحظات غیرفنی هم در آن دخالت کرده است.»
حکیم مهر: آقای دکتر، از نظر شما بزرگترین مشکل حال حاضر کلینیسینهای دام بزرگ چیست؟
ما در حوزه کلینیسین‌ها چند شکایت عمده داریم؛ برخی همان شکایت‌های تکراری است که سال‌هاست عنوان شده و شامل بالا بودن تعداد دانش‌آموختگان و تعدد دانشکده‌هاست. این معضل باعث بروز یک رقابت بی در و پیکر در بازار کار شده است. شکایت بعدی پایین بودن نسبی سطح علمی دانش‌آموختگان است. دانش‌آموختگان وقتی فارغ‌التحصیل میشوند، از نظر علمی و عملی حداقل توانمندی‌های لازم را ندارند. حداکثر توانمندی که در طول زمان و با مطالعه و کار به دست می‌آید اما خیلی‌ها همان حداقل لازم را هم ندارند و همین باعث میشود که وارد رشته نشوند و به مشاغل نامربوط سوق پیدا کنند. اگر هم وارد رشته میشوند، با تشخیص‌دهی نادرست، باعث ایجاد خسارت به حرفه میشوند. برخی نیز به رقابت‌های ناسالم می‌پردازند تا نابلدی خود را جبران کنند. اینها مسائل مربوط به سامانه‌ی آموزش است.
حکیم مهر: حضرتعالی دبیر کمیته تخصصی دام‌های بزرگ سازمان نظام دامپزشکی هستید. چه حمایتی از فعالان این عرصه کردید؟
سازمان نظام دامپزشکی برای سامان دادن به محیط کسب و کار، قدرت اجرایی لازم را ندارد و به همین دلیل، چون اسم آن نظام است و مسئولیت برقراری نظام و انتظام در کار را بر عهده دارد، در عمل قدرت اجرایی آن نسبتا محدود است. سازمان نظام دامپزشکی به نسبت تشکیلات مشابه در حوزه پزشکی، سازمانی جدید تلقی شده و فعلا زورش در همین حد است.
حکیم مهر: برخی معتقدند که سازمان اراده و انگیزه کافی ندارد.
این مساله نیت‌خوانی دیگران است و من به آن ورود پیدا نمی‌کنم؛ اما می‌توانم بگویم که قدرت اجرایی لازم را ندارد یا آن قدرت را نمی‌تواند اجرا کند و به همین دلیل دخالت غیر دامپزشک در امر تشخیص و درمان فراوان است.
اگر شاخه سومی را برای شکایت و گلایه‌های کلینیسینهای دام بزرگ در نظر بگیریم، مربوط به خود سازمان دامپزشکی است. کلینیسین‌ها و مردم به عنوان مصرف‌کننده مواد لبنی، گوشتی و فرآورده‌های آن، به حق از این مساله شکایت دارند که متاسفانه دارو بدون نسخه و به وفور در اختیار همه دامپروران است و بنابراین نظارتی وجود ندارد. این دارو باید به انحصار دامپزشک در بیاید همچنان که در همه کشورهای صنعتی‌تر از ما، دارو در اختیار دامپزشک است و نه در اختیار مستقیم دامپرور.
حکیم مهر: به بحث آموزش اشاره کردید و اینکه فارغ‌التحصیلان از حداقل‌های علمی هم برخوردار نیستند. علت این مساله چیست؟ آیا تعداد زیاد دانشگاه‌هاست؟
قطعاً تعداد زیاد دانشکده‌ها یکی از عوامل است اما تنها عامل نیست، چون ما این افت کیفیت را در دانشکده‌های قدیمی هم کمابیش می‌بینیم. بنده نه قصد اغراق دارم و نه بی‌انصافی. اما این معضل را کمابیش در دانشکده‌های قدیمی هم می‌بینیم. تعداد بالای دانشجو نیاز به هیات علمی ممتاز، کارکرده و باتجربه، نیاز به امکانات آموزشی، بیمارستان و دامپروری آموزشی دارد که دانشگاه‌های جدید ندارند؛ یا کمابیش ندارند یا عمدتا ندارند یا ناقص است. اما دانشکده‌های قدیمی هم که این امکانات را دارند، باز هم کیفیت آنها در حدی که انتظار می‌رود مطلوب نیست.
حکیم مهر: چرا؟
چرایی آن را هر کس میتواند بر اساس زاویه دید خود تحلیل کند اما آنچه به عقل من می‌رسد، این است که اولا در برخی از اعضای هیات علمی انگیزه کم است، چراکه مکانیسم‌های جذب هیات علمی بر اساس عشق و علاقه به تدریس و انتقال مفاهیم عملی و نظری نبوده است و همیشه ملاحظات غیرفنی هم در آن دخالت کرده است. غیر از آن، وقتی با خود اساتید هم صحبت میکنیم، می‌بینم که از کیفیت و انگیزه دانشجوها شکایت میکنند، از اینکه آنها مطالعه کافی نمی‌کنند و زحمت کافی نمی‌کشند. این مساله فقط هم به دانشگاه مربوط نیست. بی‌انگیزگی و کم‌انگیزگی بین جوانان ما رایج شده و همه میخواهند یک شبه، ره صدساله روند و به پول برسند.
حکیم مهر: اشاره کردید که سازمان نظام دامپزشکی قدرت اجرایی لازم را برای ساماندهی محیط کسب و کار ندارد. ارزیابی شما از عملکرد سازمان نظام در سال‌های اخیر چیست؟
بنده دوستانی دارم که معاونین سازمان نظام بودند و از نزدیک اطلاعاتی بیشتر از حد یک کلینیسین و مدرس دوره‌های خصوصی دارم. به ویژه اینکه در فرایند برگزاری حدود ۵ کنگره نظام دامپزشکی در حوزه دام بزرگ نقش داشتم. بنابراین ارتباطاتی دارم و تا حدی با معاونین آموزشی و حقوقی نظام آشنا هستم. آنچه من از صحبتهای منتقدین و دوستان خودم دستگیرم شده، این است که سازمان نظام همان‌گونه که اشاره کردم اولا به نسبت تشکیلات پزشکی، جدید است و ثانیا در پزشکی بنا به یک سنت قدیمی، حساسیت اجتماعی بیشتری وجود دارد. مساله دیگر این است که سازمان نظام دامپزشکی تا آنجا که من اطلاع دارم، طبق قانون صرفا با افرادی میتواند مقابله کند که عضو سازمان باشند؛ چه در رده دامپزشک متخصص، چه دامپزشک عمومی و چه دوستان کارشناس و فوق‌دیپلم. کسانی که عضو سازمان نظام هستند اگر تخلف کنند، در صورت شکایت دادگاه‌ها، سازمان نظام میتواند پیگیری کند. اما اگر اینها عضو نباشند، مثلا کسانی که به صورت تجربی کار میکنند، عزیزانی که سرکارگر یا کارگر یا کارشناسان رشته‌های دیگر هستند، اگر دخالت کنند، دست سازمان نظام از لحاظ قانونی برای پیگیری بسته است.
نکته بعدی این است که اگرچه به هر عملکردی می‌توان انتقاد داشت و انتقاد هم حق مردم است و باعث پیشرفت میشود، اما خود ما مردم هم در ابراز شکایت‌ها مقداری منفعل هستیم. یعنی معمولا خودمان به دنبال دردسر نمی‌گردیم. روحیه نقد و گزارش دادن نداریم و معمولا با مسائل مصالحه میکنیم. گاهی می‌بینیم یک خطا اتفاق افتاده و با فرض اینکه سازمان همکاری نخواهد کرد، گزارش هم نمی‌دهیم و پیگیری نمی‌کنیم. چنین نقصی هم هست. بنده دیدم مواردی که شکایت و پیگیری شده، یک بسیج افکار عمومی در بین دامپزشکان ایجاد شده و کار کمابیش به نتیجه رسیده است. حداقل این مساله در مورد آنها که خودم در آن دخالت داشتم، صحت دارد. بنابراین باز هم یک مشکل پیچیده و چندوجهی است و صرفا نباید سازمانی را که چند نفر انسان در آن هستند، متهم کرد. بلکه مساله جنبه‌های فرهنگی، محافظه کاری تاریخی و... دارد.
حکیم مهر: چه راهکاری برای حل معضل قدیمی دخالت غیر دامپزشک‌ها یا فروش بدون نسخه دارو دارید؟
من فکر میکنم دو راهکار خیلی روشن در این زمینه وجود دارد؛ طی سالیان گذشته که با دوستان نیز در این رابطه صحبت کردم، با آنها هم روی این مساله به اجماع رسیدیم. مهمترین قدم، ایجاد نوعی انحصار دارو در اختیار دامپزشک است. وقتی دارو در دست غیر دامپزشک نباشد، حتی اگر سودا یا انگیزه دخالت هم داشته باشد، عملا دست او بسته است؛ کمااینکه هر تشخیص و دخالتی در نهایت باید به تجویز دارو ختم شود. وقتی دارو در اختیار فرد نباشد، دست او بسته میشود.
نکته بعد همان کیفیت فارغ‌التحصیل یا دانش‌آموخته است. اگر دانش‌آموخته آزمون و خطاهای خود را به صورت عملی و نه فقط جزوه‌خوانی و کتاب‌خوانی در دانشگاه انجام داده باشد، عملا وقتی وارد بازار کار میشود، حق گفتن دارد و دامپرور که قطعا فرد باهوشی است و در اکثر مواقع صلاح خود را درست تشخیص می‌دهد، متوجه میشود که باید به سراغ این شخص برود، نه سراغ افرادی که کفایت لازم را ندارند. دامپزشکان ما بعضا اطلاعات و مهارتهای کافی ندارند و لذا طبیعی است که بازار خالی شود. کسانی که به صورت تجربی مهارتی دارند، خیلی راحتتر میتوانند اعتماد دامپرور را جلب کنند و هیچ نقدی هم به دامپرور نمیتوان وارد کرد.
پس دو راهکار کیفیت بالای دانش‌آموخته تازه فارغ‌التحصیل شده که کاربلد باشد و حداقل‌ها را بداند و دوم اینکه دارو در اختیار غیر دامپزشک نباشد، میتواند راهگشا باشد. از طرفی اساتید ما هم باید باور داشته باشند که برای رسیدن به این نتیجه، یکی از اقداماتی که باید صورت گیرد، برگزاری آزمون ورود به بازار کار است؛ یعنی نوعی آزمون صنفی. مثلا اگر همین الان فردی بخواهد در کشور دیگری دامپزشک شود، باید آزمون‌های مربوطه را بگذراند تا به او مجوز دهند. چنین امتحانی در ایران هنوز وجود ندارد. البته اینکه به محض برگزاری امتحان، مشکل حل شود هم خیال باطلی است، چون ممکن است مفاد امتحان درست نباشد یا در برگزاری آن انصاف صورت نگیرد.
حکیم مهر: ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
متاسفانه تجربه نشان میده که دامپزشکان براساس آنچه که در مطالب هم آمده دست به رقابت ناسالم میزنن ودلایلش هم گفته شده با همان افرادتجربی راحتتر هستند ونه تنها شکایتی ازآنهاندارند بلکه بسیاررفاقت هم داشته وبه نوعی کارچاق کن درروستاها برای خود پرورش داده وادامه درمان دام را به آنها سپرده وپورسانت ردوبدل می کنندوباعث بروز مشکلاتی برای دیگر صنوف بخصوص پیرادامپزشکان می شوندحالا اگر انحصار دارو هم دردست برخی ازاین بزرگواران باشد تکلیف چیست متاسفانه بداخلاقی درصنف دامپزشکی موج می زند وهیچ قانونی برای جلوگیری از آن وجود ندارد .همه دنبال منافع شخصی هستند به هرقیمتی 
| وقتی شیوه نامه ها و بخشنامه ها و دستورالعملها ، بدون رعایت کامل و دقیق اصول علمی و حقوق مصرف کننده تدوین میشود ، نمیتوان انتظار بهتری از نتایج اجرای همیشه ناقص آنها داشت . چون از اصل و پایه مشکل وجود دارد ، بجای حل اساسی نواقص ،هر از چند گاهی یک شیوه نامه جدید بیرون می دهند که باز هم همان دور باطل ادامه یابد . لطفا نظارت بیشتری بر مدیران مراکز مایه کوبی داشته باشید چون برای سود بیشتر ، واکسنهای دامی را در حجم بالا به افراد غیرمرتبط و غیر مجاز میفروشند و سر مایه کوب هم بی کلاه میماند. 
تمام صحبتهای ایشان در مورد دخالت غیر دامپزشک باین برمیگردد که هم‌ن ظام هم سازمان و ادارات آن کار قانونی خود را انجام نمیدهند شما نمیتوانید در هبچ جای دنیا چه پزشکی چه دامپزشکی بدون نسخه پزشک یا دامپزشک دارو بدست بیآورید ضمنا مسولین نظام و دامپزشکی فعالیت خود را فوکوس میکنند روی کلینکهای و دامپزشکان مجاز تا فردی به نظام مراجعه کند و شکایت کند اصلا بخود اجازه نمیدهند که به او بگویند قبل از شکایت شاکی با مسئول کلینیک تماس بگیرد شاید از شکایتش منصرف شود یا قبل از طرح شکایت با آن کلینک تماس بگیرند و اطلاع دهند شاید مشکل برطرف شود نظام میتواند الان که پروانه دامداریها و مرغداربها را صادر میکند خود دقیقا بررسی کند چه دکتری دام هایش را ویزیت میکند و نام ببرد و دامداریهای کوچک هم در زمان واکسیناسیون دامهایشان کنجکاوی از طرف دامپزشکی محل شود از نظر قانونی خود نظام و ادارات دامپزشکی محل میتوانند شاکی باشتد و راسا اقدام کنند عزیزان همکار مستقر در نظام عذر بدتر از گناه قابل قبول نیست همکار محترم افراد مایه کوب( واکسیناتورها) یک سری افراد ....... هستند به به اجبار در مراکز مایه کوبی بکار گرفته میشوند وباعث گران شدن قیمت واکسن و اجحاف به دامدار و در نتیجه ضربه به تولید ملی میشوند | با نظرشمآ مخالفم ، اشتباهی مثبت زدم، به خودتان نگیرید آقآ | همکار محترم توجه داشته باشید که:
| فراموش نکنید مرکز مایه کوبی بر موجودیت کاردان مایه کوب استوار است، و ای کاش روزی مایه کوبی مثل تلقیح مصنوعی مستقل شود ، شما هم اگر هنری داشتی میرفتی دنبال درمان و درمانگاه تا نیاز به بهره کشی از دیگران نداشتی، واکسن فروختن و آمار دادن که مدرک دکترا لازم نداشت، برو نون دانش و هنرت رو بخور. | قبل از خلقت مرکز مایه کوبی و مدیر مرکز مایه کوبی در بیست سال قبل ، دامها مایه کوبی میشدند و مایه کوبها هم خیلی بهتر مشغول بودند، بروید خدا را شکرکنید که سازمان چنین دستگاهی را برای اشتغال شما به پا کرد،ناسپاسی خالق و مخلوقی که اسباب معاش شماست چرا؟ | گل گفتی دکترجان،ما مایه کوبها(واکسیناتورها) افرادی هستیم که به اجبار برای مراکز مایه کوبی کار میکنیم و از در بخش .......... شهرستان ............ یک خانم دکتر بجای تحویل واکسن به واکسیناتور ، واکسن را بدون زنجیره سرد و رعایت بیوسکوریتی به سه برابر قیمت خرید به دامدار بیچاره میفروشد(در مواقعی که شوهر ورزشکار نامبرده داروخانه را میچرخاند، قیمت فروش به چهار برابر افرایش میابد)...جالب اینست که اداره کل مربوطه کامل آگاه است و بنا به رعایت سفارشات از هر گونه اقدامی خودداری میکند. نازنین کاش که میشد بزنم شانه به مویت. دارو قیمت داردو وقتی با نسخه مجاز فروخته شود شما میتوانید فاکتور قانونی هم طلب کنید ولی وقتی غیر قانونی دارو خریداری میکنید مانند فروش دارو در ناصر خسرو برای انسان میشود نمیشود وقتی قاچاق میخرید شکایت کنید چون قاچاق کننده وقاچاق بخر هردو مجرم هستند عزیز دامدار چرا در کشور های پیشرفته ایچنین نیست ؟ سپردن دارو به درمانگاهها اثرات خوبی دارد 
زنده باشید جناب دکتر بعضی از دامپزشکان و افراد شاغل در ................... را تحت نظر بگیرید ببینید چه بلایی سر بیچاره دامدار و مرغدار میارند با ثبت شرکت به اسم بستگانشان و به طرق مختلف قوانین رو دور میزنند و واکسن و دارو و مواد بیولوژیک و همچنین نهاده ها و خوراک دام و طیور را در اختیار گرفتن و یک بازار کاملا انحصاری به وجود آوردند متاسفانه مدیر بالا دستشون هم کاملا در جریان هست ولی چشمش رو به اینجور جریانات بسته نمیدانم پشت صحنه چه جریانی وجود دارد ....................... بدترین شغل تو کشور ما دامپزشکی است نه نظارتی رو این شغل هستش نه حمایتی متاسفم از اینکه عمر خودم رو تو این رشته صرف کرد ...................... مایه کوب شغل ثابت نیست مشکل همین است که شغل نیست بزرگترین و انقلابی ترین کار سازمان دامپزشکی در کل تاریخش میتواند جلوگیری از دسترسی غیر دامپزشکان به دارو های دامی باشد. | بنده خدا کجایی!!! در استان ......... اداره کل کارمند دامپزشکی با مدرک غیر مرتبط با ثبت چندین شرکت توزیع کننده واکسن و دارو و غیره هست و هدفشون فقط کسب سود بیشتر و ضربه به حیثیت نظام هست بالاخره یه حرف حساب شنیدیم.ولی همکار محترم ایجاد انگیزه و آموختن دانش وظیفه شماست.شما باید یک فرد نخبه تحویل اجتماع بدهید.البته روی سخن به شخص شما بزرگوار نیست متاسفانه بعضی اساتید به جای آموختن حرفه به صورت دلسوزانه رفتاری شو مدارانه و صرفا نمایشی در سر کلاسها دارند و صرفا به قدرت نمایی به جای آموزش دارند علی هذا ما وضعیتی بهتر از این نخواهیم داشت.ضمنا زمینه های اشتغال دامپزشکی با توجه به دانش و توشه فراوان فقط محدود به کلینیکها نمیشود.به طوری که الان بازار کار ما توسط وارتخانه های مرتبط اشغال و سلب و غصب گردیده و دانشکده های دامپزشکی چه آزاد و چه دولتی بهترین ایمونولوژیستها و متخصصین زئونوز و بهداشت و غذا و حتی ژنتیک را با اندک هزینه ای تقدیم کشورهای تراز اول دنیا می کنیم. در حالی که روز به روز فعالیت شغلی و تخصصیمان در داخل محدود و محدود تر میشود.و ما هنوز بحث دارو را نمیتونیم برای کلینیسینهای عزیز حل کنیم.استاد و همکار عزیز یک کلینیسین دامپزشکی هم باید حق داشتن دارو و هم حق تجویز آن را داشته باشد چون داروخانه ها بدون نسخه هم دارو تجویز و حتی اقدام به معاینه غیر مجاز مینماید و سازمان محترم در این زمینه برخورد سلیقه ای دارد.چه در صد کیلومتر دورتر در یک روستای دور افتاده امکان نسخه کردن دارو کاملا منتفی و غیر منطقی میباشد و خطر تلف شدن دام جدی هست ضمنا داروفروشی هم برچیده و فقط در صورت تشخیص، تجویز انجام میشود.آرزوی موفقیت و سربلندی برای همکاران عزیزم دارم. یکی از خدمات ماندگار نظام دامپزشکی(صرفا برای افزایش اعضا و حق عضویت گرفتن) دادن مجوز مایه کوبی به کاردانهای بازنشسته و خسته بخش دولتی بود که نه به کسی پاسخگو هستند و نه به اصولی پایبند، شدند بلای اشتغال جوانان تازه وارد ، حالا کنار این پدیده شگفت بگذارید زیاده خواهی بعضی مدیران مراکز مایه کوبی و داروخانه ها را ، چی داریم: عرضه انواع واکسن و داروهای دامی را در بقالی ها و وانت های نان خشکی و نمکی و ضایعاتی!! احسنت ، مرحبا و دست مریزاد بر اولیا دامپزشکی ما. بله. متاسفانه مکانیسم‌های جذب هیات علمی بر اساس مهارت، توانایی، عشق و علاقه به تدریس و انتقال مفاهیم عملی و نظری نیست و صرفا بر اساس چاپ مقاله است. واقعا متاسفم برای نظام دامپزشکی با سلام و وقت بخیر 
....چون دوست ،دشمن است، شکایت کجا برم؟