تکیه زدن دوازده ساله یک دامپزشک بر کرسی شورای انقلاب فرهنگی و جنجال توهین به شعور ملت
دکتر کامران شریفی
دانشیار دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد
به دنبال ایراد به حق رضا رسولی، از نویسندگان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی بر تکیه زدن دوازده ساله یک دامپزشک بر کرسی دبیری شورای عالی انقلاب فرهنگی، برخی سایت ها اظهارات او را توهین آمیز دانستند، موضوعی که او آن را توهین به شعور و تمدن و فرهنگ ملت ایران و جمهوری اسلامی می داند. (اینجا)
نام غلط انداز دامپزشکی دستاویزی است که اول از همه آن را عَلَم کنند برای کوبیدن جناح مقابل و خبر ندارند که اشخاص فرهیخته، از جمله برنده جایزه نوبل (پیتر دوهرتی، 1996)، هم در این صنف پیدا می شود.
ایراد رضا رسولی از زاویه ای خلاف دیدگاه او به حق است. این یک دامپزشک نیست که دبیر شورای انقلاب فرهنگی می شود، بلکه یک فرد فعال سیاسی است که باید به هر حال مدرکی دانشگاهی را به عنوان رمز صعود به عرصه حاکمیت در جیب داشته باشد؛ ، وزیر ارشاد مجهزِ به مهندسی مکانیک و یا وزیر جهاد کشاورزی مسلح به مهندسی عمران هم داریم. جنس مدرک هم باید از نوع مرغوب باشد، یعنی مدارج استادی را طی کند، خوب باید مقاله و کتاب بنویسد و منطقا می شود اثری در مورد اسهال گوساله یا خودروهای درون سوز! چه فرقی می کند؟ مدرک مدرک است! محسن رنانی با خلقِ اصطلاح مجتهندسین این نسل از دکتر مهندس های انجمن اسلامی و آثار مخربشان را توصیف کرده است.
بعد از انقلاب این اغتشاش به ویژه در کسب اعتبار دانشگاهی و حتی حوزوی به ویژه بعد از تعطیلی حزب جمهوری اسلامی رایج شد. مربی دانشکده فنی، می شود عضو ستاد انقلاب فرهنگی و بعد عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی! با این تغییر رشته ها در سطح فردی مشکلی ندارم، اما وقتی در سطح نیروهایی که ادعای هدایت امور اجرایی کشور را دارند گسترش می یابد، مسئله جدی می شود. نمونه هم داریم که از خانه کارگر به نمایندگی مجلس و سپس وزارت کار رسید و باز هم از داشتن مدرک دانشگاهی از نوع سوپر دو لوکس (به بیان امروز لاکچری) نگذشت. یعنی پرولتاریا! تو هَم؟
بیش از آن که نگران مدرک دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی باشیم، باید نگران نظامیانی باشیم که امروز لباس نظامی را درمی آورند و بدون طی کردن دوره فترت پنج ساله وارد مجلس می شوند، و مدعی خلبانی، اقتصاددانی، شهرداری، ریاست جمهوری، مدیریت جهانی و .... می شوند. این هاست که نگران کننده است؛ خیلی بیش از یک سیاستمدارِ دامپزشک یا مهندس عمران یا مهندس مکانیک! این القاب را برعکس نخوانید. رضا رسولی باید بیشتر نگران این جنبه باشد.
شرایط طوری شده که دیگر با مدرک دکترا و یا موقعیتِ استادی دانشگاه هم نمی توان یک زندگی در حد متوسط تامین کرد، پس باید منابع مالی متنوع شود؛ یا تاسیس شرکت، یا تدریس مفرط یا ورود به کار سیاسی و نمایندگی مجلس! بیهوده نیست که زمانی نمایندگان مجلس مدعی دریافت حقوق مادام العمر شدند. این شرایط نوعی بیماری اجتماعی است که سر از "تورم و توهم مدرک" درآورده است. برای خواندن مطلبی نغز در جستاری با همین نام به این «لینک» مراجعه کنید.
به مسئله دلتنگی برای حزب جمهوری سالمی در جستار دیگری پرداخته ام (اینجا) و کلام را تکرار نمی کنم. زیاد سخت نگیریم! گر حکم شود که مست گیرند، در شهر هر آن چه هست گیرند؛ دامپزشک و غیر دامپزشک ندارد، همه یک سروته یک کرباس هستیم. اگر نیک بنگریم وزیر خارجه متخصص اطفال هم داشته ایم. بدون حزب آش همین آش و کاسه همین کاسه است. احتمالا در غیاب ساختار حزبی است که کار سیاسی در ایران بازنشستگی ندارد (اینجا).
فقط مایلم بدانم آن هایی که کار عملیات مرصاد را تمام کردند، بعد اسلحه و تجهیزات را تحویل دادند، لباسشان را درآوردند و بی حرف و حدیث و ادعا رفتند خانه که بودند و چگونه تربیت شدند؟ صرف نظر از گرایش سیاسی، این درسی آموزنده بود برای همه افرادی که هم در زمینه سیاست و هم در حیطه تخصص مدعیند و اصطلاحاً دوگانه سوزند؛ هم دانشگاهی، هم نظامی و هم حوزوی!
کامران شریفی
دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد
98/10/30
منبع: کانال تلگرام لوح (یادداشت های شخصی دکتر کامران شریفی)
باز هم دکتر کامران شریفی، مایه افتخار جامعه با مقالات درخشنده و نافذ، و بیان آسیب شناسانه ی موضوعات اجتماعی و فرهنگی. بسیار سپاسگزاریم آقای دکتر. پاینده و برقرار باشید. سلام. نه لینک کانال لوح را درست گذاشته‌اید، نه لینک‌هاب درون متن فعال است. لطفا تصحیح فرمایید. متشکرم. 
| با سلام و احترام، اصولا در جهان پیشرفته، امری رایج و متعارف است که اشخاص مختلف علاوه بر شغل اصلی خود هر جه که باشد، وارد حوزه سیاست و کار فرهنگی هم بشوند. | هرگز هدف وسیله را توجیه نمیکند .حداقل این را در روش و سیره ائمه شیعه به وضوح می توان دید . حال سوال این است که به صرف رسیدن به نتایجی هر چند به ظاهر غافل گیر کننده ، باز هم توجیه ای بر عدول از این اصل خواهد بود !!؟؟ 
عالی بود .درود بر دکتر شریفی عزیز که با قلمی هوشمندانه آنچه را که شایسته نگاشتن بود به شایستگی نوشت. 
نظرات جناب دکتر شریفی طبق انتظار عادیست و به دوست ناشناسی که ماندلا و اولا ما و نهرو را مثال آورده اند باید عرض کنم فرمایشات در زمینه افراد خاصی در ایران و جهان درست است اما لطفا عنایت بفرمائید در جامعه ما آمار کتاب خوانی حداکثر ۱۰ دقیقه است که قابل مقایسه با حتی هند و پاکستان نیست و نکته اساسی فرمایشات دکتر شریفی را نیز نگرفته اید ایشان به دخالت کسانی در سیاست و بدست گرفتن قدرت ....... اشاره کرده اند که با سن بالا تنها یک کتاب یا حداکثر ۲۰ کتاب را مقدس و لایق خواندن و وقت گذاشتن میدانند و کتاب خاطرات جواهر لعل نهرو یا ماندلا را از کتب ضاله می پندارند و دست شان برسد حکم به سوزاندن ۹۵ درصد کتب چاپ شده حتی ۴۰ سال اخیر میدهند و داده اند یا نظامیانی که از خلبانی عینک ریبن از سیاست دروغگویی و از اقتصاد نزولخوری در قالب عقود اسلامی بانک ها را آموخته و مدرک را تنها اول بخاطر تیتری که من و احتمال زیاد دکتر شریفی و بسیاری دیگر از همکارانی که میشناسم از اطرافیان خواهش میکنیم برای نامیدمان استفاده نفرمایند تا هم از چشم طمع میوه فروش و بقال سر کوچه برای دولا پهنا حساب کردن محفوظ باشیم و هم دیگران ما را نیز در ردیف دکتران و مهندسان مدرک دار بعد از جنگ تصور نکنند! بله آقای حجاریان و عبدی و زیباکلام و احمد توکلی و بسیاری دیگر نیز با مدرک معتبر مهندسی از دانشگاه های معتبر داخلی کسب کرده و سپس با علاقه به سیاست و اقتصاد و..... و استفاده از رانت یا لیاقت شخصی به کسب مدرک در آن رشته ها اقدام کرده و قصد ردیف کردن تیترها چون کاپیتان خلبان دکتر فلان هم نداشته و ندارند و در کنج منزل همچنان مشغول مطالعه و تولید نظر هستند نه چون آقای نادر - ق نماینده مجلس که شاید حتی کتاب امیر ارسلان نامدار را در طول زندگی ۶۰ ساله اش نخوانده و خوانده را نیز مسخره میکند و حتما اطلاعات و طرز سخنرانی شان را نیز دیده و شنیده اید! 
ایشان از معدود اعضای هیات علمی است که افزون بر ارتباط با صنعت، از حاشیه امن و نگاه کارمندی، ایزوله و محتاطانه حاکم بر اکثریت قریب به اتفاق استادان (که واژه مدرسان برای آنها زیبنده تر است) خارج شده و در سایه فرزانش و فلسفه، راهنمای نسل نو اندیش است.
عمرشان دراز باد