روزنامه شرق نوشت:
دامپزشکی از جمله مشاغلی است که ارتباط خیلی زیادی با حیوانات دارند؛ اما آنچه در فضای دامپزشکی میگذرد تا چه حد به اصول حقوق حیوانات نزدیک است؟
هر سال بیش از هزارو 500 نفر با مدرک دکترای حرفهای دامپزشکی از دانشگاههای کشور فارغالتحصیل میشوند. بیش از 30 مرکز دانشگاهی و آموزش عالی دامپزشکی در ایران وجود دارد که این در حالی است که در کشورهایی مثل استرالیا دو دانشکده، نیوزیلند یک و در کشور انگلستان پنج دانشکده با وجود حجم زیاد تولیدات دامی و طیور و آبزی فعالیت دارد.
افزایش شمار دامپزشکان از طرفی میتواند باعث افزایش نیروهای متخصص در این حوزه شود و به افزایش سلامت و بهداشت حیوانات کمک کند؛ اما اگر این افزایش بیبرنامه باشد، وجود دامپزشکان بیکار میتواند به عاملی علیه حقوق حیوانات تبدیل شود.
تعداد زیاد فارغالتحصیلان به همراه فرصتهای شغلی محدود و رکود اقتصادی باعث میشود رؤیای شغل و درآمد خوب دستنیافتنی باشد و این مسئله ممکن است زمینه را برای کسب درآمد از روشهایی که به حیوانات آسیب وارد میکند، فراهم بیاورد.
جراحیهای زیبایی حیوانات نظیر جراحی گوش، دم، بینی و حنجره یا عقیمسازیهای غیرضروری در کنار خرید، فروش و پرورش حیوانات و بهویژه حیوانات خاص ازجمله مواردی است که در سالهای گذشته افزایش یافته است. اگر سری به کلینیکهای دامپزشکی یا حتی وبسایتهای دامپزشکی بزنیم، متوجه میشویم که این اقدامات بهراحتی انجام میشود.
این اقدامات و جراحیها همگی برخلاف حقوق حیوانات هستند و حتی در مواردی میتوانند سبب بروز آسیبهای جسمی به حیوانات شوند. در کنار موارد فوق، سرفصلهای برخی از دروس رشته دامپزشکی به شیوهای است که حیوانات زیادی برای آموزش یا پایاننامههای تحصیلی به کام مرگ کشیده میشوند. این در حالی است که در بسیاری از کشورهای پیشرفته ماکتها، نرمافزارها و ابزارهای کمکآموزشی جایگزین برای کاهش تلفات حیوانی استفاده میشود.
با توجه به مطالب بیانشده لزوم گنجاندن دروسی برای فراگیری حقوق حیوانات و توجه به نکات اخلاقی در این رشته بیش از هر زمان دیگری احساس میشود. ضمن اینکه فعالیت بیشازپیش گروههای دانشجویی و مردمی در این صنف برای ترویج حقوق حیوانات و مهربانی با حیوانات از دیگر روشهای مؤثر است.
وضع آییننامهها و قوانین سختگیرانه برای کاهش و ممنوعیت اعمال جراحی غیرضروری و حیوانآزارانه و نظارت سازمان دامپزشکی، نظام دامپزشکی و سازمانهای مردمنهاد زیستمحیطی بر کلینیکهای دامپزشکی از دیگر مواردی است که میتواند به بهبود نگاهی اخلاقی به حیوانات و حمایت از حیوانات و توجه به حقوق حیوانات منجر شود.
در پایان جا دارد این سؤال پرسیده شود که آیا برنامهریزیها همچنان در راستای افزایش تولیدات دامی کشور است؟ آیا با توجه به اثرات زیانبار اثباتشده صنعت دامپروری بر محیط زیست و مصرف بالای آب، قرار نیست در سیاستهای تولیدات دامی کشوری تجدید نظر شود؟