بازدید از یک پاسگاه مرزی در کنار دریاچه هامون سیستان
دکتر شاه‌حسین مطهری‌فرد
سال ۱۳۷۲ یا ۱۳۷۳ بود. در اداره دامپزشکی شهرستان زابل خدمت می کردم. روزی رئیس اداره مرحوم دکتر بهاری مرا خواست و گفت: «نماینده یک پاسگاه مرزی با افغانستان به اداره مراجعه کرده و نامه ای آورده مبنی بر اینکه تعدادی گاو را از افغانستان وارد خاک ایران کرده اند و پاسگاه گاوها را متوقف کرده است. با این مامور برو و ببین این گاوها نژاد افغانی هستند یا ایرانی؟»
برگه مأموریت نوشتم و با مأمور پاسگاه به طرف پاسگاه راه افتادیم تا به دریاچه هامون رسیدیم. مامور پاسگاه گفت: «ادامه راه را از راه دریاچه برویم یا خشکی؟»
من هم که تا آن موقع داخل در یاچه هامون نرفته بودم گفتم: «از راه دریاچه برویم که یک تنوعی هم بشود.»
قایقی اجاره کردند. سوار قایق شدیم و از طریق دریاچه به طرف پاسگاه پیش می رفتیم. همین‌طور که در دریاچه جلو می رفتیم، از دور پاسگاه دیده شد. نزدیکتر که رفتیم، دیدم تعداد زیادی سرباز بیرون پاسگاه جمع شده و به صف ایستاده اند. هرچه به پاسگاه نزدیک تر می شدیم تعداد نیروها بیشتر و صف ها منظم تر می شد. به نزدیک پاسگاه رسیدیم. از قایق پیاده شدیم و به طرف پاسگاه راه افتادیم. به پاسگاه که نزدیک شدیم و نیروهای پاسگاه ما را دیدند یکی یکی رفتند و پراکنده شدند و من پیش خود گفتم: «اینها برای چه صف ایستاده بودند؟ مرا نگاه کن که لحظه ای فکر کردم اینها به استقبال ما آمده اند، پس چرا تا ما را دیدند پراکنده شدند؟»
از مأمور پاسگاه سؤال کردم: «نیروهای پاسگاه چرا صف بسته بودند؟ صبحگاهی، مراسمی، چیزی بود؟ و چرا تا ما را دیدند رفتند؟»
گفت: «قرار بود یکی از فرماندهان برای بازدید به این پاسگاه بیاید و سربازها قایق ما را از دور دیده بودند، فکر کرده بودند آن فرمانده دارد می آید و آماده استقبال از فرمانده بودند. ما که نزدیک شدیم، دیدند فرماندهی در کار نیست، به همین خاطر پراکنده شدند.»
بعد رفتیم گاوهای متوقف شده را معاینه کردم که همه نژاد سیستانی بودند و برای چرا آنها را وارد خاک افغانستان کرده بودند و حالا دوباره آنها را به خاک ایران برگردانده بودند. چون هیچکدام از گاوها علامت مایه کوبی طاعون نداشتند، مقرر گردید در اسرع وقت در همان محل بر علیه طاعون گاوی مایه کوبی شده و بعد آزاد شوند.
فراخوان حکیم مهر:
ضمن تشکر از جناب آقای دکتر مطهری‌فرد گرامی به خاطر ارسال این خاطره زیبا، به اطلاع کلیه همکاران ارجمند می رساند، حکیم مهر آمادگی دارد خاطرات شما را در حوزه دامپزشکی با نام (و یا در صورت تمایل، بدون نام) نویسنده منتشر نماید.
نحوه ارسال خاطرات:
1. بخش «تماس با ما» در بالای صفحه اصلی سایت
2. ایمیل info@hakimemehr.ir
خاطره قشنگی بود خیلی جذاب بود روحم شاد شد ضمن سپاس از دکتر مطهری فرد، 1-بحث تعیین نژاد و تعیین بومی بودن و غیربومی بودن دام ، مربوط به «معاونت امور دام جهاد کشاورزی» است 2- نژاد نمی تواند ملاک بومی بودن باشد چون برخی نژادها در دوسوی مرز هستند: مانند گاو سیستانی و گاو دشتیاری (چابهار) و یا گوسفند بلوچی، شتر بلوچی و... (هم در بلوچستان ایران، وجود دارد و هم در بلوچستان پاکستان و هم ولایت نیمروز و هلمند افغانستان) 3-دامپزشکی فقط متولی بهداشت و سلامت دام هاست. مانند نکته ای که دربارۀ واکسیناسیون طاعون گاوی بیان فرمودید. الحمد الله در حال حاضر نه دریاچه هامون و آبی باقی مونده و دیگه کم کم گاو سیستانی هم داره نابود میشه درود برای تعیین نژاد سراغ دامپزشکی آمده بودند؟!برای چه؟ | برای اینکه فضول خانی مثل تو رو بشناسند باسلام .خدمت دوستانی که اعتراض به ارتباط دامپزشک و شناسایی نژاد کرده اند عرض شود که شماها در تهران و یا شهرهای بزرگ تشریف دارید و لذا مراجعه کنندگان میدانند که حیطه وظایف و مسئولیت دامپزشک چیست . در خیلی استان ها بویژه استانهای محروم که اداره جهادکشاورزی را به امور کشاورزی میشناسند و لذا تنها اداره ای که در تابلو کلمه "دام "دارد ، اداره دامپزشکی است که بنا وظیفه ذاتیش مداوما با مردم ارتباط دارد لذا آن مسئول محترم مرزبانی درخواست را به نزذدیک ترین اداره قریب به ذهنش ارسال کرده است.حالا اگر اداره دامپزشکی کسی را اعزام نمیکرد و به نظر شما عمل میکرد ، بنظرشما چه اتفاقی می افتاد . حتم بدانید که نامه بعدی صادر نمیشد و همان گله بخاطر دردسر حضورشان ، رد میشدند و مایه کوبی هم نمیشدند. 
حضور مطالب خاطره دامپزشکان چند وقتیه کم رنگ شده تو حکیم مهر!!! 
