پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی طی قراردادی، دانش فنی تولید پروبیوتیک های موثر بر عملکرد طیور گوشتی و تخم گذار را به یک واحد بخش خصوصی واگذار کرد.
به گزارش حکیم مهر به نقل از ایسنا، در فاز اول اجرای این قرارداد دانش فنی تولید پروبیوتیکهای مؤثر بر عملکرد طیور که از سویه‌های بومی میکروارگانیسم‌ها حاصل شده، توسعه یافته و در فاز دوم، مجوز بهره‌برداری انحصاری از این محصول و تولید و تجاری سازی آن به این واحد تولیدی اعطا می‌شود.
«دکتر مجید متقی طلب»، مجری این دانش فنی و رئیس پژوهشکده جانوری و عضو هیات علمی دانشگاه گیلان با اشاره به اینکه مصرف آنتی بیوتیک به عنوان افزودنی خوراکی و با هدف محرک رشد در بسیاری از کشورها ممنوع شده و صنعت طیور کشور نیز به دلیل مشکلات ناشی از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک‌ها مانند مقاومت آنتی بیوتیکی و عوارض ناشی از آن باید مصرف آن محدود شود، افزود: مصرف پروبیوتیک‌ها با توجه به مزایای آن مانند افزایش مقاومت طیور برای مقابله با بیماری‌ها، ارتقای کیفیت لاشه و ضریب تبدیل به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک مورد توجه تولیدکنندگان و مصرف کنندگان محصولات طیور واقع شده، به طوری که بازار جهانی پروبیوتیک‌ها در صنایع دام، طیور و آبزیان، بالغ بر ۳.۶ میلیارد دلار بر آورد می‌شود.
وی اضافه کرد: صنعت تولید پروبیوتیکهای دام و طیور در کشور صنعتی نوپاست و در حال حاضر نیز تعداد انگشت شماری شرکت خصوصی در این زمینه شروع به فعالیت کرده اند.
با توجه به اهمیت زیاد شناسایی و تولید پروبیوتیکهای اختصاصی بومی برای طیور در کشور، طرح جداسازی، شناسایی و ارزیابی باکتری‌های پروبیوتیک از مرغ‌های نژاد بومی (اصفهان، مازندران، آذربایجان غربی و فارس) با هدف دستیابی به باکتری‌های بومی با کارایی بالای پروبیوتیکی برای استفاده در صنعت طیور برای اولین بار توسط یک تیم پژوهشی در پژوهشکده بیوتکنولوژی جانوری و با مسئولیت دکتر مریم رویان در کشور اجرا شد.
در ادامه، سویه‌های بومی با پتانسیل پروبیوتیکی بالا شناسایی، انتخاب و در قالب کلکسیون پروبیوتیکهای اختصاصی طیور در بانک ژن میکروبی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ثبت شدند.
بر اساس اعلام پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی، نتایج تحقیقات پنج ساله طرح در سطح آزمایشگاهی و در سطح مرغداری نشان داد که باکتری‌های پروبیوتیک جداسازی شده دارای توانایی بالای پروبیوتیکی (تحمل دمایی ۴ تا ۴۰ درجه سلسیوس، تحمل pH اسیدی و قلیایی، تحمل نمک و نمک‌های صفراوی، قابلیت اتصال پایدار به سلول‌های سطحی سیستم گوارش طیور، خصوصیات ضد میکروبی علیه پاتوژن‌های مختلف طیور بوده و به طور معنی‌داری منجر به افزایش وزن سرانه و بازده لاشه، بهبود ضریب تبدیل غذایی، کاهش مصرف خوراک، ارتقای شاخصهای سلامتی، کاهش میزان کلسترول و تری گلیسیرید در خون جوجه‌ها و همچنین تجزیه و خنثی‌سازی آفلاتوکسین در خوراک طیور می‌شوند.
