توصیه‎های سازمان دامپزشکی برای خرید گوشت مرغ

حکیم مهر - با توجه به افزایش سرانه مصرف گوشت مرغ طی دو - سه سال اخیر در کشورمان و همچنین قرار گرفتن در آستانه ماه رمضان و آغاز ذخیره‌سازی مردم، لازم است مصرف‌کنندگان به مشخصات سلامت و بهداشتی گوشت مرغ گرم که به عنوان تازه عرضه می‌شود، توجه داشته باشند.

براساس اعلام دفتر بهداشت و مبارزه با بیماری‌های طیور سازمان دامپزشکی کشور گوشت مرغ سالم، تازه و بهداشتی باید فاقد هرگونه خون مردگی روی پوست و ظاهر اسکلت آن باشد؛ اگرچه وجود خون‌مردگی دلیل مشکل در لاشه نیست اما گاهی اوقات بر اثر ضربه در هنگام کشتار خون‌مردگی روی پوست و گوشت مرغ ایجاد می‌شود که این مرغ استعداد بیشتری برای عفونت‌زایی دارد.

گوشت مرغ تازه باید رنگ صورتی مطلوب و روشنی داشته باشد.

پوست مرغ تازه نباید چروکیده باشد و باید پوست، روی اسکلت و بدن مرغ کاملا نشسته باشد؛ چروکیدگی پوست مرغ بدین معناست که این گوشت تازه نبوده و چند روز پیش کشتار شده و برای زمان عرضه در آب قرار گرفته‌ که در این صورت اگر مرغ را در سبد بگذاریم آب پس از کشتار از آن جدا می‌شود.

باید بین اسکلت و عضلات مرغ تناسب معقولی وجود داشته باشد؛ مثلا جناق سینه‌ای که به صورت تیغ و تیزی بیرون آمده و با چشم قابل رویت است، قطعا این مرغ دچار مشکل و بیماری در زمان کشتار بوده است.

بایستی مرغ عرضه شده در بازار، از سر مفصل زانو پاهایش جدا شده باشد چراکه سالانه نزدیک به یک میلیارد قطعه مرغ کشتار می‌شود که اگر فقط یک گرم از پای هر مرغ در مفاصل زانو در لاشه مانده باشد در مجموع حدود هزار تن گوشت مرغ به قیمت سه میلیارد تومان می‌شود که به ضرر مصرف‌کنندگان است و هم اکنون هم در اکثر کشتارگاه‌ها این موضوع رعایت نمی‌شود.

همچنین داخل شکم و سینه مرغ عرضه شده در بازار باید فاقد اندام درونی و روده باشد و در کشتارگاه باید احشاء شکمی آن تخلیه شده و در مسیر ضایعات قرار گرفته باشد؛ نه به عنوان گوشت مرغ به مردم عرضه شود.

گوشت مرغ تازه باید خشک بوده و هیچ گونه آبی از آن ریزش نکند؛ در غیر این صورت بدین معناست که مرغ پس از فرآوری - برای افزایش وزن که برخی مغازه‌ها انجام می‌دهند- در آب قرار گرفته و آب به خود جذب کرده است لذا میزان آبی که پس از دو - سه ساعت از مرغ خارج می‌شود، پس از کشتار جذب شده و بهداشتی نیست.

اصولا در همه کشورهای جهان مرغ زنده را در دوره پرورشی 36 تا 40 روز نگهداری و در وزن بین هزار و 800 کیلوگرم تا دو کیلوگرم کشتار می‌کنند چراکه در این دوره زمانی خوراک مصرف شده برای مرغ متعادل بوده و مرغ عضلانی تولید می‌شود اما اگر مرغ در دوره پرورشی بیشتر نگهداری شود باعث افزایش چربی در زیر پوست حیوان و محوطه شکمی آن می‌شود که در حین پاک کردن از بین می‌رود و به ضرر مصرف‌کنندگان است.

از سوی دیگر هر چه وزن مرغ بیشتر باشد چربی زیرپوست آن بیشتر است که ترجیحا چربی مرغ نباید مصرف شود چرا که معمولا برخی مواد از جمله هرمون‌ها و برخی مواد نامناسب برای بدن انسان‌ها در چربی محلول می‌شود که طبق توصیه پزشکان باید چربی مرغ از آن جدا شود.

مطلوب‌ترین وزن مرغ - که البته به راحتی در بازار کشور ما یافت نمی‌شود - یک کیلو و 400 تا یک کیلو و 600 گرم برای مصرف‌کنندگان است؛ با توجه به اینکه به دلیل دور ریز زیاد کشتارگاه‌ها تمایل به کشتار مرغ ریز ندارند و از طرف دیگر مصرف‌کنندگان مرغ درشت را بر حسب عادت می‌پسندند، مرغ درشت به بازار عرضه می‌شود که چربی آن بیشتر می‌شود و کیفیت طعم آن افت می‌کند.

لذا اگر مردم خواهان مرغ ریز باشند کشتارگاه‌ها و پرورش‌دهندگان نیز ناگزیر به عرضه مرغ ریز در بازار که سالم‌تر و خوش طعم‌تر است، می‌شوند.