آیا با ممنوعیت واردات غذای حیوانات خانگی، مردم سر سگ و گربه خود را می‌بُرند یا آن‌ها را به زور گرسنگی می‌دهند؟!/ انتقاد از سکوت تشکل‌های دامپزشکی

حکیم مهر: سوم خردادماه ۱۳۹۸ مدیر کل دفتر مقررات صادرات و واردات وزارت صنعت، ​معدن و تجارت از ممنوع شدن واردات غذای سگ و گربه خبر داد.

به گزارش حکیم مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی انجمن واردکنندگان دارو، افزودنی و مواد بیولوژیک دام، «دکتر امیررضا بیدگلی» دبیر این انجمن در واکنش به این ممنوعیت در سایت شخصی خود نوشت:

در این یادداشت فقط به بررسی نادرستی مصوبه ممنوعیت واردات غذای حیوانات خانگی از نگاه تخصصی و اقتصادی می پردازم. با توجه به در دسترس نبودن آمارهای رسمی، سعی کرده ام برای هر مولفه عددی، بدترین تخمین را به کار گیرم.

۱- اگر قرار باشد برای دامپزشکان و دامپزشکی نقطه تماسی با جامعه عمومی در نظر گرفته شود، به گمان اینجانب دو بخش «فرآورده­ های خام دامی» و «حیوانات خانگی» جزو مهمترین این نقاط تماس هستند. در سالهای اخیر، با توسعه نگهداری انواع حیوانات خانگی، شناخت جامعه از دامپزشکی بیشتر شده، شأن و اهمیت دامپزشکان در جامعه ارتقا یافته است.

۲- از نقش های درمانی و بهبود روانی ناشی از نگهداری حیوانات خانگی در مجال دیگری گفته خواهد شد اما نمی توان از اهمیت این مخلوقات خداوند در گردش اقتصادی بخش دامپزشکی غافل بود. بنا بر حداقل آمار غیر رسمی و تخمینی حدود نیم میلیون سگ و گربه شناسنامه دار با اهداف مختلف توسط ایرانیان نگهداری می شوند که گردش مالی بیش از سالانه سه هزار میلیارد تومان را به وجود آورده، موجب اشتغال سالم و مستقیم دست کم پنج هزار نفر در سراسر کشور شده اند. بخش عمده این سبد کارآفرینی توسط دامپزشکان و دیگر رده های دامپزشکی پر شده است.

۳-  این در حالی است که همه این حجم گردش مالی و اشتغال زایی، بنا بر اظهار رسمی مدیرکل دفتر مقررات صادرات و واردات وزارت صمت، فقط سالانه به ده میلیون دلار ارز نیاز دارد! یعنی میزان وابستگی خارجی آن کمتر از ۲ درصد است! به راستی کدامیک از صنایع دیگر این میزان ارزبری دارند؟

۴- در الفبای بازرگانی و کارآفرینی نباید تردید کرد. کیست که مدافع انتقال همین مقدار ناچیز ارزبری از واردات به تولید داخل نباشد؟ کیست که نداند بنیان تولید هر کالای جدیدی در داخل مرزهای هر کشور، همیشه در ابتدا با واردات آغاز می شود. در همین حوالی خودمان، از گوجه فرنگی و سیب زمینی و چای و قماش و …، همه و همه اول وارد شدند و پس از آن که مورد استقبال جامعه قرار گرفتند (نیاز و تقاضا ایجاد شد) و تولیدشان توجیه اقتصادی پیدا کرد، اندک اندک، جزئا و کلا در سبد محصولات تولیدی داخلی قرار گرفتند. در نمایشگاه تیرماه ۹۶ دیدم که بسیاری از نیازهای این بخش نیز، از خوراک تا مشوق ها و اسباب بازی ها و خاک و وسایل نگهداری، از واردات به تولید چرخیده اند. بدون هیچ حمایت دولتی!

۵- حاصل این ممنوعیت چیست؟ آیا با اعمال آن، مردم سر سگ و گربه خود را می بُرند؟ یا آن ها را به زور گرسنگی می دهند؟ هرگز! باز هم الفبای اقتصاد به ما آموخته است که در زمانی کوتاه، واردات آنچه واقعا نیاز است، از گمرکات رسمی کشور، به هزاران کیلومتر مرز آبی و خاکی تغییر مسیر می دهد. همانطور که آب راه خود را می یابد، نیاز و تقاضا هم مسیر تامین خود را پیدا می کنند. و در آخر قصه سهم دولت از این ماجرا، تنها محروم شدن از آمار رسمی و بیش از یک میلیون دلار حقوق قانونی و عوارض گمرکی، و نیز امکان نظارت بهداشتی و بازرگانی خواهد بود! ارز مورد نیازش هم عدد چندان بزرگی نیست که از بازارهای غیر رسمی قابل تامین نباشد.

۶- من گمان می کنم ایجاد این ممنوعیت ناشی از کم اطلاعی تصمیم سازان از گزاره های بالا است. اگر چنین است از دولت محترم خواهش می کنم برای هزارمین بار چرخ را از اول اختراع نکند و خاک به رخ آفتاب نپاشد. اگر هم ارکان تصمیم ساز دولت اطلاع دارند و فقط برای ساکت کردن صداهای مزاحم، یک تصمیم معطوف به پوپولیسم گرفته اند، که باید ساکت شویم. از قدیم گفته اند خواب را می توان بیدار کرد اما به خواب زده را هرگز!

۷- آقای سیاستگذار! ممنوعیت واردات این مقدار بسیار ناچیز، که کمتر از دو درصد واردات سالانه موز کشور هم است، نگرانی زیادی برای صدها هزار دارنده این حیوانات ایجاد می کند، التهاب نابجا در بازار می آفریند، موجب گرانی این کالاها در سطح مصرف کننده می شود، شرکت های فعال در این زمینه را به راه های غیرقانونی سوق می دهد، بازار را با خطر کالاهای تقلبی روبرو می کند، و …. . پیشنهاد می کنم ممنوعیت را ملغی کنید و واردات این گروه کالاها را طبق روال علمی و منطقی، با ارز حاصل از صادرات ممکن سازید.

۸- شوربختانه در مدت حدود دو هفته ای که از اعلام این خبر می گذرد، نشنیدم که هیچ یک از تشکل های دامپزشکی به آن واکنش نشان دهند. جامعه دامپزشکان ایران، سازمان دامپزشکی، سازمان نظام دامپزشکی، جامعه دامپزشکی حیوانات کوچک، انجمن واردکنندگان دارو، افزودنی و مواد بیولوژیک دام، سندیکای تولیدکنندگان داروهای دامپزشکی، و … همه و همه سکوت کرده اند! آقایان سازمان، نظام دامپزشکی، دانشگاه ها و تشکل های بخش! لطفا همکلاسی های قدیم و همکاران خود در بخش حیوانات خانگی را فراموش نکنید!