حکیم مهر: گفت‌وگوی زیر با دکتر «David Swayne» مدیر آزمایشگاه پژوهش‌های طیور در مرکز پژوهش‌های ملی طیور وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا در سال 2017 در رابطه با بیماری آنفلوانزای پرندگان انجام شده است:
کارهای اساسی برای پیشگیری از آنفلوانزای طیور چه‌ها هستند؟
در شرایطی که بیشتر مرغداری‌ها دارند، بهترین کار، بهتر ساختن بایوسکیوریتی در مرغداری است که هر روز به اجرا گذاشته شود. این کار را باید به گونه‌ای انجام دهید که به صورت یک عادت همیشگی و روزانه درآید، مانند این که شمار بازدیدکنندگان از مرغداری بسیار اندک باشد. هرکس برای بازدید کارکنان یا دستگاه‌ها به مرغداری می‌آید می‌باید استانداردهای بایوسکیوریتی را با وسواس رعایت کند، مانند این که هیچکس بدون پوشیدن لباس نو و پاکیزه مخصوص، پا به درون مرغداری نگذارد و روکش کفش بپوشد و هنگام بیرون رفتن، آن لباس را از تن به در آورد و کفشهایش را ضدعفونی کند. دوش گرفتن در مرغداری، یک گام اضافی در رعایت بایوسکیوریتی است.
وسایل و دستگاه‌هایی که به مرغداری می‌آیند نیز یک مسأله است. وسایل نقلیه و یا دستگاه‌هایی مانند لودر و تراکتور که از مزرعه‌ای به مزرعه دیگر می‌روند و برخی از آنها مواد بستر را جا به جا می‌کنند، می‌توانند آلودگی‌های دیگر بجز آنفلانزا را هم با خود بیاورند.
وسایل نقلیه سرویس‌دهندگان و کسانی که برای کار برق و لوله‌کشی و مانند اینها، به مرغداری می‌آیند می‌باید مانند دیگر بازدیدکنندگان، کارهای بایوسکیوریتی را با دقت انجام دهند. هرچند می‌بینیم که کسانی که با وسیله نقلیه خود به مرغداری وارد می‌شوند، تایرهای کامیون یا اتومبیل خود را در ورودی مرغداری می‌شویند، اما آنها می‌باید کفشهایشان را نیز به خوبی ضدعفونی کنند و علاوه بر چرخ‌ها، زیر وسیله نقلیه خود را نیز ضدعفونی کنند.
تهیه فهرستی از کارهای بایوسکیوریتی که به نظر مدیریت مرغداری می‌باید به انجام آنها اولویت داده شود می‌تواند به بهبود بایوسکیوریتی کمک کند. به درستی، هرچه بایوسکیوریتی بهتر انجام گیرد، بهتر می‌توان از ورود ویروس‌ها به درون مرغداری جلوگیری کرد، چه این ویروس آنفلوانزای حاد باشد و چه ویروس آنفلوانزای با بیماری‌زایی پایین که ممکن است به وسیله پرندگان مهاجر و یا از دیگر مرغداری‌ها آمده باشد.
اگر بیماری شایع شده باشد بهترین راه مهار آن چیست؟
اینکه چگونه کار نظارت را به انجام رساند و آن را ادامه داد مسایل پیچیده‌تری را دربردارد. دانستن اینکه چگونه می‌توان انجام یک روند یکپارچه گسترده را به خوبی مدیریت کرد اهمیت بسیار دارد. برای نمونه، در زمینه خوراک مرغ‌ها، آگاهی از اینکه مواد گوناگون جیره از کجا تهیه و چگونه به درون مرغداری آورده می‌شوند که خطر آلودگی به ویروس بیماری را در بر نداشته باشند، مهم است. این که پرسنل سرویس‌دهندگان به مرغداری، کاری را که بر عهده آنان است چگونه انجام میدهند و چه هنگام به مرغداری می‌آیند و چه هنگام نمی‌آیند، اهمیت دارد.
آیا آسان‌گیری در انجام کارهای ضروری برای پیشگیری، به این سبب که موارد درگیری با آنفلوانزا بسیار اندک و با فاصله زمانی طولانی بوده است، یک چالش جدی به شمار نمی‌رود؟
به طور کلی، می‌باید یک فرهنگ بسیار قوی برای بایوسکیوریتی در مرغداری پدید بیاید تا عوامل بیماری‌زا را از مرغداری دور نگه دارد. اگر ما نگران ویروس حاد آنفلوانزای طیور هستیم، که البته در آمریکا ریشه‌کن شده است و با گذر زمان این ویروس‌ها و آسیب ویرانگر آنها را به دست فراموشی سپرده‌ایم و شاید فراموش کرده باشیم که چگونه این ویروس‌ها سبب می‌شوند که مرغداری را تعطیل کنیم. این طبیعت انسان است که در انجام کارهای بایوسکیوریتی سختگیری را کنار بگذارد، آنگاه است که آسیب‌پذیر می‌شود.
اینکه چگونه همواره سطح بالای بایوسکیوریتی را، نه تنها برای پیشگیری از ورود ویروس حاد آنفلوانزای طیور، بلکه برای ورود همه بیماری‌زاهایی که می‌توانند تأثیر منفی درازمدت روی کار ما بگذارند، در مرغداری حفظ کنیم یک مسأله مهم است. برای نمونه، برونشیت عفونی یکی از این بیماری‌ها است و همان اصول بایوسکیوریتی می‌باید برای دور نگه داشتن عامل این بیماری عفونی از مرغداری به اجرا گذاشته شود.
خطرناکترین سویه آنفلوانزای طیور کدام است؟
ما بسیار نگران ویروس آنفلوانزای فوق حاد (HPAI ) هستیم که 2 زیر سویه، بیماری‌زایی بسیار شدید دارند. این دو سویه H5 و H7 هستند. البته باید بدانیم که همین H5 و H7 چندین سویه غیر حاد نیز دارند.
از سال 2005، دستورالعملی که از سوی سازمان جهانی بهداشت جانوران تهیه و در همه کشورها پذیرفته شده، این است که همه سویه‌های بیماری‌زای غیرحاد H5 و H7 نیز باید گزارش شوند. با این کار، هر کشوری مقررات ویژه خود را برای ریشه‌کنی این ویروس‌ها تنظیم می‌کند تا پیش از این که این سویه‌های غیرحاد، جهش کنند و به ویروس حاد تبدیل شوند، از کشور پاکسازی گردند. این یک گام مثبت به جلو است که می‌تواند از بروز بسیاری موارد غیرحاد این بیماری پیشگیری کند.
بیشتر سویه‌های بیماری‌زای آنفلوانزای طیور H5 و H7 نیستند و ما با انواع سویه‌های بیماری‌زای ویروس‌های غیرحاد مانندH1 ها، H2ها، H3ها، ... تا H16 روبرو هستیم که بیشتر به اقتصاد مرغداری آسیب می‌زنند و به این بستگی دارد که مرغداری شما در کدام منطقه از جهان وجود دارد. برای نمونه H9N2 رایج‌ترین ویروس غیرحاد آنفلانزای طیور است که بیشتر در آسیا، هند، خاورمیانه، آفریقای شمالی و حتی در برخی کشورهای جنوبی اروپا رایج است.
ویروس غیرحاد H9N2 آسیب سنگین اقتصادی به مرغداری‌ها می‌زند، هرچند که الزامی به گزارش آن نیست و در بیشتر کشورها کاری برای ریشه‌کنی آن انجام نمی‌گیرد و تنها می‌کوشند با واکسیناسیون آن را کنترل کنند.
در زمینه پیشرفت واکسن‌ها، راه آینده را چگونه می‌بینید؟
در کشورهایی که آنفلوانزای طیور در آنجاها شیوع دارد، که بیشتر آنها کشورهای در حال توسعه هستند، واکسیناسیون به عنوان مهمترین ابزار کنترل به کار می‌رود. گسترده‌ترین واکسن، برای جلوگیری از H9N2 به کار می‌رود، اما در برخی مناطق، مانند مکزیک و آمریکای لاتین، بیش از 20 سال است که واکسن H5N2 به کار برده می‌شود که در بسیاری از کشورهای آسیایی و مصر نیز از آن استفاده می‌شود.
آنچه که ما، در 10 سال گذشته شاهد آن بوده‌ایم این است که هر کجا که از واکسیناسیون به عنوان ابزار کنترل آنفلوانزای طیور استفاده می‌شود، همواره ویروس‌هایی پدیدار می‌شوند که در برابر آن سویه از واکسن مقاوم هستند و ویروس رایج به صورت هدفی در می‌آید که متحرک است و ما هرگز احساس خوشحالی نکرده‌ایم که «به‌به، این همان واکسن عالی است که می‌تواند برای همیشه کارآمد باقی بماند.»
آنچه ما اکنون می‌بینیم این است که پس از بکار بردن یک واکسن برای چند سال، مرغداری‌ها با پدید آمدن سویه‌های مقاوم در برابر آن واکسن، روبرو می‌شوند و می‌باید واکسن را به روز کنند تا در برابر سویه پدید آمده کارساز باشد.
این موضوع نخستین بار برای واکسن حاد H5 در کشورهایی مانند اندونزی دیده شد که یک برنامه واکسیناسیون گسترده را انجام می‌داد. در چین چندین بار سویه واکسن خود را تغییر داده‌اند.
نیاز برای تغییر دادن سویه واکسن، به غیر از سویه‌های حاد، به سویه‌های غیر حاد H9N2 نیز رسیده است و در بسیاری از کشورها ناچار شده‌اند سویه واکسن تازه‌ای از H9 به کار ببرند که با سویه‌ای که شیوع یافته است هماورد باشد و بتوان آن را برای کنترل بیماری به کار برد.
• توانایی تحریک طبیعی سیستم ایمنی مرغ‌ها در برابر بیماری‌ها
• برای افزایش تولید ترکیبات و سلول‌های ضد ویروس سیستم ایمنی بدن
• افزایش اثر واکسن
• برقراری توازن میکروفلور دستگاه گوارش و تندرستی بیشتر مرغ
3 تا 5 روز 250 گرم "پروتکسین" را در 1000 لیتر آب نوشیدنی جوجه‌ها بیافزایید.
اگر گوش به ما حرفها و اعتراضات ما ندادند حداقل امیدواریم سخنان ایشان را اویزه گوش قرار دهند و بدانند که واکسن گرچه وسیله خوبی است اما موضوعات مهمتری نیز وجود دارند که باید به انها توجه شود .... کسانی که به جد بر این انند که بجز واکسن راه چاره دیگری نیست بدانند که که تفکر علمی باید بکار گرفته شود نه تزریق کورکورانه واکسن ... کو گوش شنوا به هر حال ذهن علمی با ذهن سیاسی فرق دارد در برنامه سازمان دامپزشکی کشور اتفاقا همین تفکر حاکم است خوب! رصد و پایش وظیفه موسسه رازی نیست انحراف موسسه رازی از رسالت اصلی اش یعنی انچام پژوهش های کاربردی به منظور شناسابی میکروب های مهم در گردش و با اهمیت از نظر بیماری های زئونوتیک و یا پرتلفات دامی و ساخت واکس های بروز بر علیه آنها باعث شده است که پس از الحاق به جهادکشاورزی عده بسیار زیادی اشخاص سفارشی تحت عنوان هیات علمی استخدام شوند و کار آموزشی و پذیرش دانشجو و تولید و تجارت جای تحقیقات مورد نیاز کشور را پر کنند! 
قبلا نظرات مختلف با ارئه مستندات لازم و حتی توضیح های فراوان درخصوص خوب یا بد بودن استفاده از واکسن بصورت جامع بحث شده است و سازمان هم تصمیم خودش را گرفت و هم اکنون واکسن وارد گله های تخم گذار شده است. به نظر بنده هم بهتر است صبر داشته باشیم تا دوستان نتایج کار را بررسی و مطالعه کنند. درعین حال برابر ضوابط تصمیم نهایی با سازمان است که حاصل برسی های میدانی و مباحث علمی اتخاذ می شود. پس بهتر است ما هم هماهنگ باشیم و امیدوار باشیم نتایج خوبی حاصل شودو 
سلام نظر همه عزیزان را خواندم . اساتید دانشگاه مخالف واکسیناسیون بوده و هستند و علت را همان می دانند که استاد گرامی جناب آقای دکتر عطارد عنوان کردند .
