حکیم مهر: «سپهر سلیمی» فعال حقوق حیوانات در صفحه شخصی خود نوشت:
دامپزشکی و یک ابهام تاریخی!
چهاردهم مهرماه روز دامپزشکی است. تصور می کنم حرفه ای که با عنوان «دامپزشکی» شناخته می شود، یک ابهام تاریخی دارد. احتمالا بزرگترین دلیل پیدایش این ابهام را می توان در گستردگی وظایفی که برای دامپزشک تعریف شده است دانست! بطور مثال، دامنه فعالیت این حرفه از معاینه و نجات جان حیوان تا بررسی سلامت حیوان پیش از کشتن در کشتارگاه را شامل می شود! می بینید چه دامنه وسیعی از بعد عملی و از آن بیشتر از بعد اعتقادی را شامل می شود؟! نجات جان حیوان پیر در حال مرگ در کلینیک تا اجازه کشتن حیوان جوان سالم در کشتارگاه!
این تناقض زاییده نگاه "انسانی" به شغلی است که با "حیوان" سروکار دارد! در واقع دامپزشکی بر خلاف ظاهر کلمه اش، بیش از آنکه در خدمت حیوانات باشد، در خدمت انسان است. علم یا حرفه ای که در مفهوم کلان تلاش دارد به روش های گوناگون از طریق حیوانات به انسان ها سود برساند و سرنوشت، سلامت و جان حیوان در مرتبه بعدی قرار دارد. اینها را می توان «دامپزشک انسانها» نامید.
البته در این میان عده انگشت شماری نیز وجود دارند که از نخستین روزهای دانشجویی با این تعاریف و تناقضات سرسازگاری ندارند؛ اینها اگر از رشته دامپزشکی انصراف ندهند، حتما سالهای پر رنجی را در دوران تحصیل خواهند گذراند ولی در عوض دامپزشکانی خواهند شد که در این حرفه تفاوتی بین منافع انسان و حیوان قائل نخواهند شد. اینها را می توان «دامپزشک حیوانات» نامید.
با گسترش نگاه اخلاقی و لحاظ کردن حقوق حیوانات در علوم جانوری شاید در آینده ای نه چندان دور شاهد جدایی این دو گروه در فضای آکادمیک و شغلی باشیم. در این باره سخن بسیار است که باید کم کم گفته شود. علی ایحال، روز دامپزشک بر «دامپزشکان حیوانات» و آنها که حافظ «جان» هستند شاد باد.
اینا نونو اب نمیشه واسه دامپزش درود بر نویسنده محترم 
