سفره کوچک خانواده دامپزشکی!
حکیم مهر: چند سالی است که وضعیت معیشتی اعضای خانواده دامپزشکی، حال و روز خوشی ندارد. هر چند سوء مدیریت برخی مدیران و متولیان این حوزه را میتوان در ایجاد چنین شرایطی مؤثر دانست، ولی به نظر میرسد مهمترین دلیل این امر، بزرگ شدن اعضای این خانواده و کوچک شدن نان درون سفره باشد!
خانواده پرجمعیت 10 نفرهای را فرض بفرمایید که بخواهند با مبلغ ماهانه 500 هزار تومان امرار معاش نمایند؛ هر چند مدیریت سرپرست خانواده میتواند در بهبود وضعیت اعضای این خانواده اندکی موثر باشد، ولی مسلماً نمیتوان معجزهای را از وی انتظار داشت.
وضعیت امروز دامپزشکی، حکایت چنین خانوادهای است! پذیرش روزافزون و بیرویه دانشجوی دامپزشکی در دانشگاههای معتبر و غیرمعتبر آزاد و دولتی موجب شده است که سالانه هزاران دانشآموخته دامپزشکی راهی بازار کار شده و در واقع اعضای این خانواده، روز به روز بزرگتر گردد.
از سویی دیگر، خشکسالی، سیاستهای غلط اقتصادی دولتها، کاهش جمعیت روستایی و تغییرات فرهنگی رخ داده در بین روستاییان، همگی سبب کاهش روزافزون جمعیت دامی کشور (به عبارتی نان درون سفره) گردیده است.
اگر بخواهیم واقعبینانه به چنین شرایطی نگاه کنیم، در چنین وضعیتی نمیتوان حداقل در کوتاه مدت، بهبود وضعیت معیشتی خانواده دامپزشکی را انتظار داشت. در عین حال، با مدیریت مناسب، میتوان این اوضاع نابسامان را تا حدودی بهبود بخشید: ایجاد زمینههای کاری جدید برای دانشآموختگان دامپزشکی (واگذاری امور به بخش خصوصی، استفاده از مسئولین فنی بهداشتی در کارخانجات مرتبط با فرآوردههای خام دامی و ...)، کاهش شدید و حتی توقف پذیرش دانشجوی دامپزشکی در دانشکدههای دامپزشکی میتوانند از مهمترین این اقدامها باشند.
بهبود نسبی وضعیت خانواده دامپزشکی، نیاز به یک تحول مدیریتی دارد و ادامه چنین روندی، مسلماً به وخیمتر شدن وضعیت معیشتی اعضای این خانواده خواهد انجامید.