نگاهی به رویکرد مدیریتی دو سازمان متولی دامپزشکی در سال ۹۶ - دکتر بهروز کبیری

نگاهی به رویکرد مدیریتی دو سازمان متولی دامپزشکی در سال ۹۶

دکتر بهروز کبیری

دبیر انجمن صنفی درمانگاه های دامپزشکی استان اصفهان

در روزهای پایانی سال ۱۳۹۶به‌سر می‌بریم. در این سال در کشورمان حوادثی رخ داد که بیشتر با اندوه و ناراحتی همراه بود تا شادی و نشاط؛ خانواده بزرگ دامپزشکی نیز در این سال دستخوش تغییر و تحولات گوناگونی بود. این تحولات که از زمان ریاست قبلی سازمان دامپزشکی کشور شروع شده بود، با بروز اختلافاتی با سازمان نظام دامپزشکی ادامه یافت.

یکی از اصول اصلی و اولیه سازمان نظام دامپزشکی ج.ا.ا که طبق قانون، یک تشکل غیر دولتی و غیر انتفاعی محسوب می‌شود، حمایت از حقوق صنفی اعضای خود می‌باشد. در سال ۱۳۹۶، بعضاً شاهد انجام مصاحبه‌ها و تصمیم‌گیری‌های تاثیرگذاری از سوی ریاست محترم سازمان نظام دامپزشکی در خصوص حق و حقوق اعضای خود و خانواده بزرگ دامپزشکی بودیم که نوید ظهور یک مدیریت با مهارت ادراکی و مشارکتی در جامعه دامپزشکی، به‌خصوص بخش خصوصی را می‌داد.

در عین حال، در این سال گاهی صدور دستورالعمل‌هایی از سوی سازمان نظام دامپزشکی، نشان‌دهنده نوعی از مدیریت سنتی بر پایه راهکارهای از قبل تعیین شده بود و به همین عنوان، می‌شد نوعی ناامیدی را در بخش خصوصی ملاحظه نمود.

بر این اساس، کماکان بخش خصوصی از سازمان نظام دامپزشکی انتظار یک تشکل پویا، فعال و مطالبه‌گر، جهت رفع انتظارات صنفی خود را جویا است و انتظار یک پیشرفت عمودی یا فشرده به جای یک پیشرفت افقی که به معنای تکرار کارها و نه به معنای انجام کارهای جدید را دارد.

 «پیتر تیل» بیان می کند: "تجسم یک پیشرفت عمودی دشوارتر است، چون مستلزم انجام کارهایی که تاکنون کسی انجام نداده است".

در مقابل سازمان دامپزشکی کشور که متولی امورات اجرایی دامپزشکی کشور بوده است، با یک ساختار مدیریت سنتی و از پیش تعیین شده، سعی در حل همه مشکلات این حرفه، تاکنون داشته است. اختلافات میان این دو ارگان مهم و تاثیرگذار در دامپزشکی باعث شده که سازمان دامپزشکی کشور به مدت دو سال بدون در نظر گرفتن بخش خصوصی (بخصوص درمانگران کشور) و با اندک نیروی مستخدم خود، اقدام به کنترل بیماری‌هایی از جمله آنفلوانزای فوق حاد پرندگان و تب برفکی نماید که متاسفانه با ساختار مدیریت سنتی خود باعث گردید که جمعیت  طیور و دام کشور به شدت رو به کاهش بگذارد و عرصه بازار حرفه دامپزشکی را روز به روز محدودتر نماید.

از سوی دیگر دانشکده‌های دامپزشکی دولتی و خصوصی تحت نظارت وزارت علوم، بدون در نظر گرفتن این اختلافات و بدون در نظر گرفتن ساختارهای غیر استاندارد دانشکده‌های دامپزشکی خود، به مسیر خود جهت افزایش تعداد پذیرش دانشجو در این حرفه ادامه دادند و تعدادی زیادی فارغ‌التحصیل بدون مهارت تحویل بازار کار دادند؛ لذا نه تنها جایگاه دامپزشکی با این نوع مدیریت ارتقا پیدا نکرد، بلکه روز به روز با ایجاد مشکلات زیاد صنفی تنزل نیز پیدا کرد.

قطعاً ارج‌گذاری و تثبیت جایگاه واقعی دامپزشکان در اجتماع باید از میان نیروهای فعال در این حوزه و با یک مدیریت مشارکتی آغاز شود، لذا امیدواریم با تغییر رئیس محترم سازمان دامپزشکی کشور در اواسط سال 1396 و تغییر رویکرد ایشان از اختلاف به تعامل با بخش خصوصی و همچنین تغییر رویکرد رئیس محترم نظام دامپزشکی کشور از یک نوع مدیریت سنتی به یک نوع مدیریت مشارکتی، در سال 1397 شاهد تحول جدیدی بر پایه پیشرفت عمودی که دشوار نیز هست، باشیم.

به امید روزی که شرایطی ایجاد شود که مدیران با مهارت ادراکی و توانایی‌های فردی با استفاده از پتانسیل نیروهای تحت مدیریت خود و بهره بردن از مشارکت فعال گروه‌های هدف، باعث اعتلای این حرفه گردند.

 پیشاپیش فرا رسیدن سال ۱۳۹۷ را خدمت تمام همکاران و خانواده بزرگ دامپزشکی کشور تبریک عرض می‌کنم.