گفت‌وگو با «دکتر داریوش بابازاده» مدیر موفق یکی از مجهزترین بیمارستان‌های دامپزشکی کشور در مشهد

حکیم مهر: متخصص دامپزشکی و مدیر مجهزترین بیمارستان دامپزشکی مشهد است. ابتدا که به افتخاراتش نگاه می‌کنی، توقع داری مردی حداقل پنجاه‌ساله را ببینی در حالی‌که «دکتر داریوش بابازاده» تنها 31 سال دارد و متولد 1365 در مشهد است.

به گزارش حکیم مهر به نقل از شهرآراآنلاین، خودش موفقیتش را مدیون تسلطش به زبان می‌داند. قبل از اینکه به مدرسه برود و الفبای فارسی را یاد بگیرد حروف انگلیسی را یاد می‌گیرد و تا سوم راهنمایی به صورت کامل به این زبان مسلط می‌شود، به‌طوری که در دوران راهنمایی شروع به مطالعه رمان‌های علمی تخیلی ژول ورن به زبان انگلیسی می‌کند. به گفته خودش کتابخانه‌ای از کتاب های چارلز دیکنز تهیه می‌کند و تمام کتاب‌های او را چندین بار مطالعه می‌کند.

او که در دبیرستان حکیم توس در چهارراه مهدی درس می‌خوانده است، می‌گوید: از همان کودکی پدرم که فرهنگی است، میکروسکوپ ساده‌ای برایم خرید و من از همه چیز لام درست می‌کردم؛ از پوست یک پیاز گرفته تا آفت یک درخت. معلم زیستم را به خاطر مراجعات زیاد کلافه کرده بودم.

کوچه علمی محله!

تا دوره دبیرستان را در مشهد و در خیابان آزادی 18 می‌گذراند. کوچه‌ای که به گفته خودش موج علمی خاصی در آن وجود داشت و هم محله‌هایش در حال حاضر هر کدام در رشته خود افراد موفقی شده‌اند. خودش می‌گوید: از همین محله آقای مهندس شهابی توانست بالاترین نمره زبان انگلیسی را در مشهد در آزمون تافل بگیرد. مهندس جوادی نیز از دوستان دوران دبیرستان من در همان محله است که سیستم فوق‌العاده هوشمند و پیشرفته هواکش‌های این بیمارستان را مهندسی کرده است.

دکتر بابازاده پس از آن برای تحصیل در رشته دامپزشکی دانشگاه تبریز راهی این شهر می‌شود. دوره دکترای عمومی دامپزشکی‌اش را که تمام می‌کند، برای دوره تخصص در رشته پرندگان راهی شیراز می‌شود.

افتخارات

خودش از دوران کارشناسی و موفقیت‌های آن دوره‌اش این‌گونه تعریف می‌کند: «از سال دوم دانشگاه شروع به نوشتن مطالب تخصصی دامپزشکی به زبان انگلیسی کردم. سال اول توانستم یک مطلب تخصصی علمی را در یک مجله انگلیسی‌ زبان بین‌المللی چاپ کنم. پس از آن بسیاری از اساتید دانشگاه که تجربه چاپ مقالات در مجله‌های بین المللی را نداشتند برای چاپ و آماده‌سازی مقالاتشان به سراغ من می‌آمدند و من مقالات آن‌ها را ویرایش می‌کردم. رفته‌رفته سال سوم و چهارم دانشگاه ادیتور مجلات داخلی و خارج از کشور شدم. خدا را شکر جدیت و کیفیت کار من باعث شد که من سال 2010 ادیتور ارشد انتشارات ساینس نای ترکیه بشوم. پس از آن نیز در سال 2011 عضو نشریه ادیتال برد انتشارات ایکراین ایکن لندن شدم. سال 2013 هم مدیر ارشد انتشارات ساینس نای ترکیه و سال بعد از آن نیز سردبیر انتشارات ساینس اند ادوکیشن آمریکا شدم.»

وی می افزاید: «سال 2015 هم برای مدیریت بخش کشاورزی و دامپزشکی cabi که بزرگ‌ترین ارگان بین‌المللی در زمینه کشاورزی است، نامزد نهایی مدیریت حوزه برزیل شدم که البته به خاطر تحصیلم در ایران و مسائل خانوادگی انصراف دادم. در سال 2015 نیز مجله یونیورسال اینورسال اندونزی من را به عنوان مدیر یکی از بخش‌های خود انتخاب کرد. این مجله اولین مجله تخصصی دامپزشکی کشور اندونزی در سطح بین‌المللی بود که افتخار راه‌اندازی آن با من بود.»

دکتر بابازاده در ادامه اظهار می دارد: «پس از آن سازمان ایندکس اینگ جهانی که تمام مجلات دنیا را بررسی می‌کند، از من دعوت کرد و سازمان دی‌او‌آی‌جی، مهم‌ترین سازمان نشر علم در دنیا، نیز کار داوری کلیه نشریات منطقه خاورمیانه و شرق اروپا و آسیا را بر عهده من سپرد. من از همان زمان عضو ثابت سازمان ادیتوران جهان در زمینه پزشکی سازمان wam هستم. همچنین عضو ثابت جامعه ادیتوران آسیا در زمینه علوم مختلف و عضو ثابت ادیتورال رشته دامپزشکی در جهان هستم.»

پیشرفته‌ترین بیمارستان دامپزشکی در مشهد

ارتباطات خوب و نزدیک دکتربابازاده باعث قرار گرفتن اسم ایران در کنار کشورهای پیشرفته دنیا شده است و از این جهت به خودش افتخار می‌کند. می‌گوید: «دیدن امکانات کشورهای اروپایی در رشته دامپزشکی و تولید علم در این زمینه من را به سمت فعالیت عملیاتی در این رشته کشاند؛ فعالیتی که جدا از بحث‌های نظری در جامعه نیز مؤثر باشد.»

بابازاده درباره چگونگی راه‌اندازی این درمانگاه تخصصی می‌گوید: «برای اولین بار با همکاری آقای دکتر احسان صنعتی، یکی از دامپزشکان معتبر و خوب استان و کشور، و با همکاری و مشورت اساتید دانشگاه، بهترین دامپزشکان را کنار یکدیگر جمع کردیم و با سرمایه‌گذاری‌ای که بنده و آقای دکتر صنعتی انجام دادیم، این بیمارستان تخصصی را به کامل‌ترین شکل ممکن راه‌اندازی کردیم. جالب است بدانید که در رشته دامپزشکی در ایران ما غیر از دانشگاه‌ها مکانی نداریم که 10 تا 15 دامپزشک با مدرک تخصصی در کنار یکدیگر فعالیت کنند.»

او می‌گوید: «از نظر الگو هیچ بیمارستانی در کشور شبیه این بیمارستان نیست و حتی می‌توان گفت به ندرت در کشورهای پیشرفته چنین‌ بیمارستان‌ مجهزی به چشم می‌خورد. من نظیر این بیمارستان را فقط در کشورهایی مثل امریکا و چند کشور پیشرفته اروپایی دیده‌ام.»

داریوش بابازاده این را با اطمینان می‌گوید و ادامه می دهد: «چون با اساتید دانشگاه‌های مختلف دنیا دیدار کرده‌ام، از چین گرفته تا مصر و اروپا، و بیمارستان‌های تخصصی دامپزشکی‌شان را دیده‌ام به جرئت می‌گویم امکانات تخصصی مجموعه حاضر در زمینه تخصص‌هایی مثل رادیولوژی، فیزیوتراپی، جراحی، پاتولوژی، بیهوشی و دندانپزشکی منحصر‌به‌فرد است و کمتر کشوری آن‌ها را داراست. از طرفی تجهیزات آزمایشگاهی و داروخانه این بیمارستان نیز در مشهد وجود ندارد و این بیمارستان می‌تواند تمام درمانگاه‌های سراسر شهر را از این حیث پوشش دهد.»

جالب است که در این بیمارستان به غیر از مکان‌های مشخص برای پرندگان و حیوانات خانگی، برای کسانی که همراه حیوان خانگی هستند نیز مکانی فراهم شده است تا آن‌ها کنار حیوان خود بیمار به استراحت بپردازند. در کنار این امکانات مکان آموزشی بزرگی نیز وجود دارد تا دانشجویان و اساتید برای انجام سمینارهای علمی و آموزشی فضای مناسبی داشته باشند. همچنین این بیمارستان بیش از 30 کارمند دارد که همه با بالاترین امکانات در این بیمارستان مشغول فعالیت هستند.

رویکرد باز علمی

دکتربابازاده نقش مهمی برای توسعه علم و دانش قائل است؛ برعکس آن دسته از اساتید و پژوهشگرانی که از دریای علم و اطلاعاتشان قطره آبی هم نصیب دانشجویان نمی‌شود، او دریچه‌های جامعه علمی دنیا را بر روی این بیمارستان باز کرده و دانشش را بر طبق اخلاص گذاشته است. برای همین راه تمام نشریاتی را که در آن‌ها یا سردبیر است و یا ادیتور ارشد، به این بیمارستان باز کرده است و دوست دارد از این مجموعه عظیم همکاران و دوستانش نیز در جهت توسعه علوم دامپزشکی بهره ببرند.

خودش در این زمینه می‌گوید: «دوست دارم با ارتباطی که من با سراسر دنیا برقرار می‌کنم، کیفیت کارهای پژوهشی و عملی این بیمارستان‌ رشد کند و بتوانیم تحقیقات این مرکز تخصصی را در دنیا منتشر کنیم. درواقع این کاری است که وظیفه دانشگاه‌های ماست که بین اساتید و دانشجویان و نشریات دنیا ارتباط برقرار کند اما من سعی کردم این خلأ آموزش کشور را نیز برطرف کنم و برای کشور خودم تولید علم نیز انجام دهم.»

حلقه نزدیک پزشکی و دامپزشکی

اما این‌طور که خودش می‌گوید علت تمرکز او و همکارانش بر مسئله دامپزشکی و تأسیس این بیمارستان تخصصی جدا از رشته تحصیلی و حرفه‌ای او، مسئله تأثیر سلامت دام بر سلامت انسان است. یعنی بسیاری از بیماری‌هایی که در سراسر دنیا از جمله ایران وجود دارد از دام به انسان منتقل می‌شود. بنابراین دامپزشکان در این بین نقش پیشگیری را ایفا می‌کنند و اگر بتوانند بیماری دام را قبل از شیوع آن کنترل کنند، مانع از انتقال آن به انسان می‌شوند؛ در نتیجه سلامت حیواناتی که در روی کره زمین زندگی می‌کنند، ارتباط مستقیمی با سلامت انسان پیدا می‌کند. به طور مثال بیماری آنفلوآنزایی که اخیرا در پرنده‌ها شایع شده است، بیماری‌ای به شدت مسری است که اگر کنترل نشود شاید این بیماری در کمتر از یک ماه بتواند تمام کشور را درگیر خودش کند؛ چون این بیماری از طریق هوا منتقل می‌شود.

صحبت که از اهمیت دامپزشکی می‌شود، یاد سختی‌ها و مشکلات این حوزه می‌افتد. در همین زمینه می‌گوید: «متأسفانه ما هم در علم وارد کننده هستیم و هم در تولیدات مرتبط با این رشته. از طرفی با مجلات تخصصی و تولیدکننده علم در دنیا ارتباط نداریم و به این خاطر بیشتر مصرف‌کننده شده‌ایم. یکی دیگر از مشکلات دامپزشکان در ایران نشر پایین محتوای تخصصی دامپزشکی است.»

این را بابازاده می‌گوید و ادامه می‌دهد: «متأسفانه ما در ایران به نسبت جمعیت تحصیل کرده مجلات بسیار کمی در حوزه دامپزشکی داریم؛ در صورتی که تولید مقالات ما بی‌نهایت است، این مسئله نشان می‌دهد ما بیشتر از اینکه علم خودمان را خودمان استفاده کنیم تولیدات خود را به دیگران می‌دهیم و بیشترین استفاده را کشورهای دیگر می‌برند.»

سختی کار در ایران

آن‌قدر افتخار کسب کرده است که بعضی‌هایش را با فکر زیاد باید به یاد بیاورد. می‌گوید: «چندی پیش به عنوان بهترین پژوهشگر باشگاه نخبگان پژوهشگران استان آذربایجان شرقی انتخاب شدم. این برای من خیلی ارزشمند است، چراکه در ایران رسیدن به یک سری موفقیت‌ها بسیار دشوار است.»

شنیدنش سخت و دردناک است، وقتی نخبه جوان و پرافتخار کشور ما می‌گوید که اگر من می‌خواستم همه این مراحل را در ایران طی‌کنم، به هیچ جایی نمی‌رسیدم اما در خارج از کشور به من اعتماد شد و من را با وجود سن کمم به عنوان سردبیر خیلی از نشریات معتبر انتخاب کردند؛ درحالی که عضویت در همین نشریات کشور حتی به عنوان ادیتور ساده بسیار سخت است. جالب اینجاست که این عنوان هم در استانی به او تعلق گرفته است که او سال‌هاست در آن تحصیل نکرده و این عنوان به خاطر یکی از مقالات قدیمی او در سال‌های گذشته است!

علاقه خاص داریوش بابازاده به حیوانات باعث می‌شود از او درباره حیوان خانگی‌اش در دوران کودکی بپرسم که در پاسخ می‌گوید: «در کودکی در حیاط منزلمان همیشه مرغ نگه می‌داشتیم. همیشه هم آخر سر نصیب گربه‌ها می‌شد. اما بعد از دوران دانشجویی سعی کردم بیشتر وقتم را برای درس خواندن بگذارم.»

زوج موفق پزشک مشهد و تبریز!

اما همسر او، «دکتر وقار حجازی» نیز پزشکی عمومی است که در حال حاضر مشغول دوره تخصص بیهوشی در مشهد است. آشنایی دکتر حجازی با دکتر بابازاده بر می‌گردد به سال‌های تحصیل دکتر بابازاده در مقطع عمومی. یک آشنایی جالب در همایش‌های علمی. او که پابه‌پای دکتر بابازاده در زندگی همراهی‌اش کرده است، همه جا همراه و همدل او بوده است و در حال حاضر نیز زندگی‌اش را از تبریز به مشهد آورده و میهمان ما مشهدی هاست.

دکتر حجازی که دغدغه همسرش را می‌ستاید، می‌گوید: «اهمیت دامپزشکی کمتر از پزشکی نیست؛ چرا که به نظر من از نظر خلقت، جان انسان و حیوان هر دو مهم است و باید محترم شمرده شوند. از طرفی کار بر روی حیوان به علت نداشتن زبان بسیار سخت است و یک دامپزشک برای موفقیت باید سختی‌های زیادی متحمل شود.»