درمان‎های شگفت‎انگیز هومیوپاتی در همه‎گیری‎های تاریخی - دکتر سید علیرضا رفیعی

حکیم مهر -  یادداشت وارده : درمان‎های شگفت‎انگیز هومیوپاتی در همه‎گیری‎های تاریخی - دکتر سید علیرضا رفیعی

 دکتر سید علیرضا رفیعی - دامپزشک و هومیوپات

هومیوپاتی یک سیستم کل‌نگر می‌باشد که تمام علایم فیزیکی، روحی و فکری را در نظر گرفته و براساس تمام علایم، یک دارو داده می‌شود که با این کار عدم تعادل در سه بخش فوق به حالت تعادل برمی‌گردد.

داروهای هومیوپاتی بسیار سالم‎اند و از طبیعت منشأ می‌گیرند (موادمعدنی، گیاهان و جانوران) و اساس ساختمان داروها هم رقیق و توان‌دار کردن است. در حقیقت از انرژی مواد موجود استفاده می‌شود. بنابراین داروهای هومیوپاتی سالم، طبیعی و بدون عوارض جانبی هستند.

از همان اوایل معرفی این علم، هومیوپاتی قادر به درمان بیماری‌های همه‌گیر (اپیدمی)، با درصد قابل توجه موفقیت در مقایسه با طب رایج بوده است. به طوری که این موفقیت‌ها جایگاه درمان‌های هومیوپاتی را در ذهن مردم جهان تثبیت کرده است. در این راستا داستان هومیوپات آمریکایی ژوزف بولت یکی از اولین هومیوپات‌های سین‎سیناتی جالب است. وقتی او کار هومیوپاتی را شروع کرد با خشم مردم شهر روبه‌رو شد به طوری که مردم شهر به خانه او تخم‌مرغ پرتاب می‌کردند. وی به قدری ناامید شده بود که قصد ترک شهر را داشت.

همسر ژوزف به او گفت: «آیا به حقیقت هومیوپاتی اعتقاد داری؟» او جواب داد: «بسیار زیاد.» همسرش گفت: «تو باید در اینجا بمانی و شهر را ترک نکنی.» مدت کوتاهی بعد از آن، وقتی وبا اپیدمی شد، پولت قادر بود قدرت هومیوپاتی را به رخ جامعه آن زمان بکشد که حتی یک مورد تلفات این بیماری بر اثر درمان با هومیوپاتی وجود نداشت. پس از آن جامعه او را پذیرفت. در همه‌گیری وبا در سال 1849، بیماران پشت در مطب او در خیابان صف کشیده بودند زیرا اتاق انتظار او جای خالی نداشت.

در سال 1900، دکتر توماس لیندزلی برادفورد کتابی به نام اشکال منطق نوشت که در این کتاب با آمارهایی درمان‌های هومیوپاتی را با طب رایج مقایسه کرده است. در زیر خلاصه یکی از موارد ذکر شده در کتاب او را بیان می‌کنم :

در سال 1813 همه‌گیری تب تیفوس که حامل آن ساس می‌باشد، متعاقب شکست حمله ارتش ناپلئون از طریق آلمان به روسیه، در ارتش آنها پدیدار شد. در لایپزیک آلمان، ساموئل هانمن بنیان‌گذار هومیوپاتی 180 نفری که مبتلا شده بودند را درمان نمود و تنها دو نفر فوت شدند. در صورتی که در این زمان میزان مرگ و میر بیماران در بیمارستان‌های طب رایج بیشتر از 30 درصد بود. در 1830 همه‌گیری وبا که از کشورهای شرق در اروپا منتشر شد، هانمن مراحل بیماری را تشخیص داد و داروی لازم برای درمان آن را مشخص نمود. وقتی وبا در سال 1831 در اروپا همه‌گیر شد، میزان مرگ و میر تحت درمان طب رایج بین 40 درصد (گزارش مجلس پادشاهی روسیه) تا 80 درصد (گزارش پزشکی اسلر) بود. از 5 بیمار دو الی 4 بیمار پس از درمان‌های رایج فوت شدند. دکتر کوئین در لندن میزان مرگ و میر در 10 بیمارستان هومیوپاتی را بین سال‌های 1831 تا 32 تنها 9 درصد گزارش می‌کند. دکتر رات پزشک پادشاهی باواریا میزان تلفات درمان هومیوپاتی را 7 درصد گزارش می‌دهد. آدمیرال مور دوئینوف گزاشگر مجلس پادشاهی روسیه تلفات 10 درصد هومیوپاتی را گزارش می‌دهد و دکتر وایلد پزشک ویراستار مجله دوبلین از اتریش میزان مرگ و میر بیمارستان‌های طب رایج را 66 درصد و میزان مرگ و میر درمان‌های هومیوپاتی را 33 درصد گزارش می‌دهد. این نتیجه فوق‌العاده سبب شد موانع قانونی طبابت هومیوپاتی در اتریش لغو شود.

ادامه موفقیت درمان‌های هومیوپاتی در همه‌گیری‌های دنیا ادامه داشت تا سال 1854 که همه‌گیری وبا در لندن شایع شد. این اولین باری بود که جامعه پزشکی آن زمان توانست منبع آلودگی بیماری وبا را که منبع آب شهر بود پیدا کند. وقتی این منبع بسته شد بیماری متوقف گردید. مجلس عوام انگلیس گزارشی از روش‌های درمانی این بیماری را درخواست کرد. وقتی گزارش منتشر شد به درمان هومیوپاتی اشاره‌ای نشده بود. مجلس اعیان علت را جویا شد. درنهایت پذیرفتند که اگر نتیجه درمان هومیوپاتی منتشر می‌گردید نتایج را کاملا به هم می‌ریخت. گزارش سرکوب شده مشخص نمود که درمان‌های طب رایج 2/59 درصد تلفات داشته و در صورتی که هومیوپاتی تنها 9 درصد مرگ و میر داشته است.

تعدادی کتاب در زمینه درمان هومیوپاتی بیماری وبا وجود دارد از جمله وبا و درمان هومیوپاتی توسط F.Humphroys 1849، درمان هومیوپاتی وبا B.F.Joslin 1854، درمان‌های متداول هومیوپاتی وبا Biegler 1858، اپیدمی وبا B.F.Joslin 1858 و وبای آسیایی Jabez Dake 1886.

در سال 1892 موفقیت درمان بر اساس هومیوپاتی ادامه یافت. در آن سال همه‌گیری وبا در هامبورگ با تلفات 42 درصد در بیمارستان‌های طب رایج و 5/15 درصد در بیمارستان‌های هومیوپاتی گزارش شد. در دهه 1850 چند همه‌گیری تب زرد اتفاق افتاد. این بیماری توسط پشه منتقل می‌شد. Osler میزان تلفات طب رایج را 15 تا 85 درصد گزارش داده است. Holcome پزشک هومیوپات میزان مرگ و میر را در سال 1853، 43/6 درصد و دیگر هومیوپات دکتر دیویس 73/5 درصد گزارش کرد. در سال 1878 میزان مرگ و میر در نیواورلئان 50 درصد در بیمارستان‌های طب رایج و 6/5 درصد فوت در میان 1954 مورد بیمار در همان اپیدمی تحت نظر درمان‌های هومیوپاتی گزارش داد.

دو کتاب معروف در این زمینه: تب زرد و درمان‌های هومیوپاتی Holcome (1856) و تاثیر داروی Crotalus Horridus بر تب زرد C.Neidhard 1860 است.

دیگر همه‌گیری که با هومیوپاتی بسیار جالب قابل درمان بود بیماری دیفتری است. از زمان ورود گسترده واکسیناسیون دیگر به صورت همه‌گیر دیده نشد. در آمارهای سه سال از همه‌گیری دیفتری در Broome Counry ایالت نیورک بین سال‌های 1862 تا 1864 نشان می‌دهد که تلفات این بیماری در میان درمان‌های طب رایج 6/83 درصد و در میان درمان‌های هومیوپاتی 4/16 درصد بوده است. این آمار را Brad Ford گزارش می‌دهد.

شاید بیشترین استفاده از هومیوپاتی در بزرگ‌ترین همه‌گیری مربوط به آنفلوآنزا بوده است که در سال 1918 رخ داد. مجله انستیتو هومیوپاتی آمریکا در ماه می 1921 یک مقاله بسیار مفصل درباره همه‌گیری آنفلوآنزا داشت. دکتر T.A.Mecann از Dayton اوهایو از 24 هزار مورد آنفلوآنزا که با طب رایج درمان شدند 2/28 درصد مرگ و میر گزارش می‌دهد، در صورتی که از 26 هزار مرد بیمار آنفلوآنزا که با هومیوپاتی درمان شدند تنها 05/1 درصد مرگ و میر وجود داشت. دکتر Dean W.A.Pearson از فیلادلفیا کالج هومیوپاتی هانمن این مورد را تایید می‌کند.

داروهای هومیوپاتی مورد استفاده یکی Gelsemium (یاس زرد) بیشترین استفاده را داشت، Bryonia (کدوی وحشی) و Eupalorium (علف تب‌بر) در مقام دوم و سوم استفاده بودند. در کانکتیکات از میان 6602 مورد بیمار آنفلوآنزا 55 مورد مرگ وجود داشت که تنها زیر 1 درصد بود.

دکتر Francisco Fizayaga در مورد همه‌گیری فلج اطفال در بوینس‎آیرس در سال 1957 داروی Lathyrus Sativa را به عنوان داروی پیشگیری تشخیص دادند. متعاقب آن Lathyrus هزاران دوز تجویز و پخش شد. هیچ گونه مورد بیماری گزارش نشد.

هومیوپاتی در همه‌گیری‌های قرن 19 و 20 درمان‌های بسیار موفقی داشته است. پزشکان طب رایج بیشتر ترجیح می‌دهند غیرموثر بودن درمان‌های طب رایج را نبینند تا پذیرش اثر داروهای هومیوپاتی، که در همه موارد اپیدمی این دو قرن بسیار موثر و کارساز بوده است.

مراجعه بی‌طرفانه به تاریخ بیماری‌ها و درمان آنها تمام موارد فوق را بسیار واضح و روشن آشکار می‌سازد که هومیوپاتی روشی سالم، بدون عوارض جانبی و ارزان بوده‌ که همیشه مورد بی‌‌لطفی پزشکان مغرض و متعصب قرار گرفته است. کاش در همه‌گیری بیماریها در کشورمان نظیر آنفلوآنزای خوکی در دوره اخیر مسوولان بهداشتی کشورمان به این امر مهم، توجه لازم را مبذول می‎داشتند.