گفت‌وگوی حکیم مهر با «دکتر محمد یادگاری» مؤسس گروه تلگرامی «هم‌اندیشی دامپزشکان ایران»

حکیم مهر- محسن طاهرمیرزایی: روحیه مطالبه‌گری در او زنده است و سابقه آن را می‌توان در دوران دانشجویی او جست‌وجو کرد. آنجا که نامه‌نگاری‌های مربوط به نصب کولر و پل عابر پیاده تا تاسیس انجمن علمی دامپزشکی و کلینیک اختصاصی دام کوچک و طیور توسط او پیگیری می‌شد. «دکتر محمد یادگاری» زمانی هم که وارد بازار کار شد، احساس کرد می‌توان این مدل پیگیری را در فضای بعد از دانشگاه نیز پیاده کرد. لذا گروه تلگرامی «هم‌اندیشی دامپزشکان ایران» را پایه‌گذاری کرد تا مطالبه‌محوری را سرلوحه صنف خود قرار دهد. گروه او حالا قریب به ۳ هزار عضو دارد که بالای ۹۵ درصد آنها به طور قطع دامپزشک هستند. به جرات این گروه را می‌توان به یک همایش و کنگره چند هزار نفره تشبیه کرد که بدون صرف هزینه‌های اضافه، در مورد مسائل مختلف بحث می‌کند.

حکیم مهر: آقای دکتر، نقش رسانه‌های اجتماعی را در ارتقای جایگاه صنف دامپزشکی چطور ارزیابی می‌کنید؟

ه نظر من چیزی که در این سال‌ها کم داشتیم، حضور پر قدرت رسانه‌های اجتماعی بود. در این میان برخی رسانه‌های علمی، روابط عمومی ادارات و...  را داریم، اما رسانه‌هایی که بتوانند جنبه‌های صنفی مسائل دامپزشکی را پوشش دهند بخصوص در حوزه مسائل بخش خصوصی نداشتیم. البته حکیم مهر در سال‌های فعالیت خود در این عرصه بسیار موفق بوده است و رسانه‌های دیگری هم بوده‌اند که کار کردند و بخش عمده‌ای از مسائل را پوشش دادند، اما به هر حال رسانه‌های رسمی با معذوریت‌ها و محدودیت‌هایی روبرو هستند که به نوعی به کار آنها جنبه‌ محافظه‌کارانه می‌دهد. در مجموع رسانه‌ای که بتواند با کمترین هزینه از فضای موجود استفاده لازم را ببرد، قطعا می‌تواند به باز شدن فضای و افزایش گفت‌وگوها کمک کند.

بنده همیشه گروه هم‌اندیشی دامپزشکی را به یک همایش و کنگره چند هزار نفره تشبیه می‌کنم که بدون اینکه هزینه‌های اضافی به بارآورد، در مورد مسائل مختلف بحث می‌کند. مدیران دامپزشکی چه در نظام و چه در سازمان باید به چشم یک مشاور رایگان به آن نگاه کنند.

حکیم مهر: روند فعالیت گروه نشان می‌دهد در خیلی موارد موثر عمل کرده است. مثلا در قضیه جلوگیری از راه‌اندازی دانشکده های جدید التاسیس دانشگاه آزاد و جمع‌آوری امضا و ارسال نامه به رئیس جمهور، فارغ از نتیجه‌ای که حاصل شد، بسیار پرکار اقدام کرد. اما یکی از انتقاداتی که به آن وارد است، این است که گاهی از نظر کیفیت مباحث مطرح شده در گروه، حالت سینوسی به خود می‌گیرد. مثلا زمانی افراد شناخته شده و صاحب‌نظر موارد مهمی را مطرح و راجع‌به آن بحث می‌کنند و زمانی گروه حالت رخوت و انفعالی به خود می‌گیرد. البته این به خود شما هم بستگی دارد. کمااینکه به نظر می‌رسد هر زمان شما در گروه حضور فعال نداشتید، دیگران هم رغبتی به ادامه بحث از خود نشان نمی‌دهند.

ما از ابتدا یک تقسیم‌بندی از فارغ‌التحصیلان و دانشجویان انجام دادیم تا مباحث در هر حوزه پخته‌تر شود، چندین رسانه صنفی در کنار گروه هم‌اندیشی در این ۳ سال قدرت گرفت و بر مخاطبانش افزوده شد، از طرفی ما با سازماندهی دانشجویان بخش قابل توجهی از انجمن‌های علمی دانشجویی دامپزشکی در دانشکده‌ها را فعال کردیم و نشریات خوبی را استارت زده‌اند؛ همچنین بیش از ۲۰ گروه و کانال معتبر علمی دانشجویی که کتب تکست را بدون ارایه درمان و صرفا مطالب با بیان تخصصی آن به بحث گذاشته می‌شود توسط همکاران و دانشجویانی که دچار تحول فکری شده‌اند تاسیس شد. من همواره در فاز دیگر کاری گروه، برنامه ام این بود که تعدادی رابط‌ در سطح کشور و دانشگاه‌ها داشته باشیم. نزدیک به ۵۰ نامه از دانشکده‌های مختلف ارسال شد که همه آنها با همت رابطین دانشجویی بوده و بیش از ۲۰ نامه در حوزه های مختلف صنف مطرح شد و... واقعا یک حرکت بزرگ به شمار می‌رفت که برای اولین بار بود در این وسعت اتفاق می‌افتاد.

اینکه چرا گاهاً سینوسی عمل شده دلیل عمده آن برمی‌گردد به اینکه متاسفانه ما دامپزشکان یک مقدار نتیجه‌گرا هستیم و تمایل داریم که خیلی سریع با طرح مسئله راه حل فراهم شود. اینکه انتظار داشته باشیم با توجه به دیگر مشکلات کشور، نامه‌ای که با ۳ هزار امضا به رئیس جمهور نوشته شد ظرف چند روز و چند ماه نتیجه گیرد، یک مقدار دور از واقعیت است و ما باید متوجه باشیم که در جغرافیای حکومت‌داری امروز، دامپزشکی در اولویت نیست و نگاه دولت و حکومت رفته رفته حتی متاسفانه به موازین بهداشتی بخصوص خارج از سیکل وزارت بهداشت، نگاه غیرضرور و تزیینی شده است؛ بنابراین عده‌ای مایوس و ناامید می شوند و احساس می کنند نتیجه ای حاصل نشد.

باید ملموس‌تر تغییرات جزیی را زیر نظر گرفت تا مشاهده کرد نسبتا اصلاحاتی در حال رخ دادن هست؛ باید مانند قطرات آب بر روی یک سنگ صبور بود تا بالاخره سنگ بترکد! هرچند از جنبه دیگر مقداری نظرات پخته‌تر شده است.

حکیم مهر: چرا هیچ‌وقت به این فکر نکردید که یک گروه ثبت شده و قانونی داشته باشید؟

بارها راجع به این موضوع در گروه بحث شده است من مثال می زنم از جامعه دامپزشکان با بیش از ۷۰ سال تاریخچه و یا بیش از ۵۰ تشکل مختلف صنفی و علمی که در حوزه دامپزشکی ما رصد کردیم؛ وقتی به کارنامه آنها نگاه می‌کنیم، می‌بینیم آن ها هم فراز و فرودهای زیادی داشته است. من نخواستم این گروه نیز پنجاه و یکمین گروهی باشد که بعد از چندسال دچار افول می شود و تشکیلاتی و دفتری و ساز و برگی داشته باشد. ما با نگاه به فضای نوین مجازی که بیش از ۲۰ ملیون کاربر ایرانی دارد و ۲ مولفه «رایگان بودن» و «در دسترس بودن» برای همه را به همراه دارد استفاده کنیم و امروز دامپزشکی در سراوان سیستان بلوچستان توان اظهار نظر در گروه را دارد که بیشتر مدیران نظام و سازمان و ادارات استانی در آن حضور دارند؛ هرچند که در این چندسال نظرات پخته‌تر شد و به شخصه مدام با بزرگانی در ارتباط هستم و در موضوعات مختلف نظرات آنها را شخصا در گروه منتشر می‌کنم و یا سعی می شود پاسخ به سوالات کاملا متقن باشد.

حکیم مهر: بسیاری از مسئولین حوزه دامپزشکی را می‌بینیم که علی‌رغم عضویت در گروه و پیگیری مباحث، اما هیچ مشارکتی در بحث‌های مطرح شده ندارند. چرا؟

این قضیه چند علت دارد؛ یکی اینکه خود مسئولین خیلی نمی‌خواهند درگیر مباحث شوند که احیانا مورد سوال و پرس‌وجو قرار نگیرند، چراکه ممکن است سوالات پیش پا افتاده پرسیده شود یا تخریب پیش بیاید. امروز متاسفانه روحیه‌ای که دامپزشکان پیدا کردند به این شکل است که بدون اینکه در جریان امور باشند، گلایه و انتقاد و گاهی صحبت‌های غیر منطقی می‌کنند؛ این صحبت غیر منطقی فضا را برای اظهار نظر مسئولین می‌بندد. دومین مسئله حضور شناسنامه دار افراد هست، ما خیلی وقت است که پیگیر بحث حضور افراد با شناسنامه در گروه بودیم که حضور افراد با پروفایل مشخص، نام و کارت نظام باشد. الان با ضریب ۹۵ درصد مطمئن هستیم که اعضای گروه دامپزشک هستند. اما از جهات دیگر افراد در گروه‌های دیگری مثل سرگرمی عضو هستند و نمی‌خواهند اسمشان مشخص باشد، بنابراین مجبور هستند با اسامی متفاوت بیایند. بعد ما می‌بینیم پاسخ‌گویی برای مسئولی که با اسم خود شرکت می‌کند، یک مساله است. به هر حال برای شرکت دادن این افراد در مباحث باید مقداری فکر کرد. یک مقدار باید مسئولین این مسائل را درک کنند و از طرفی هم بدنه دامپزشکی متوجه رعایت احترامات باشد، تمرین گفتگو به مرور فضا را محترمانه و کارشناسی شده می کند؛ به هرحال این فضاها برای اولین بار در حال تجربه شدن هست و مانند هر مقوله دیگری فرهنگ آن به مرور جا خواهد افتاد، لذا قصاص قبل از جنایت نکنیم و سریعا گارد نگیریم نسبت به این فضاها.

حکیم مهر: به نظر می‌رسد برخی از افراد نیز در گروه هستند که مشارکتی در مباحث ندارند، اما در برخی موارد خاص و برهه‌های زمانی، نماینده غیررسمی برخی اشخاص شده و به قول معروف دعوای حیدری نعمتی راه می‌اندازند. نظر شما در این مورد چیست؟

این مسائل طبیعی است. یک سری هستند که نظرات آنها تحت تاثیر نظرات افراد و جریاناتی است که دوست دارند از آن حمایت کنند. اتفاقا از نظر من خیلی اتفاق بدی نیست این مسائل در زیر پوست دامپزشکی بوده و امروز با این فضاها به روی سطح آمده و به نظر من هم از کارکرد سابق خودش افتاده! و به هر حال در تمام اصناف و در تمام جریانات سیاسی کشور این مساله وجود دارد.

به نظر من باید به سمتی برویم که بدنه جامعه دامپزشکی روز به روز با شفافیت اطلاعات، آموزش صنفی و مطالبه محوری پخته تر شود، رسالت من به شخصه از اول این بود! پیش از این کسی این مباحث را نمی‌دانست که مثلا فلان جا چه مافیای قدرت و چه مسائل پشت پرده‌ای وجود دارد. آگاهی بخشی نسبت به اینکه تصمیم‌گیران صنف چه کسانی هستند، ضروری است؛ هر چند راست و دروع آن یک بحث جداست، اما اینکه دامپزشکان به این مباحث دغدغه‌مند شوند، از نقاط قوت گروه است.

حکیم مهر: اصلا چه شد به این فکر افتادید که گروه را راه‌اندازی کنید؟

بنده از دوران دانشجویی همواره سعی کردم فضای طرح مشکلات را در دانشکده سازماندهی کنم. از تاسیس کلینیک طیور در دانشگاه آزاد واحد ارومیه تا موارد مختلف تجهیز خوابگاه، تاسیس کلینیک دام کوچک و ... را در آن سال‌ها توانستیم با همین نامه‌نگاری‌ها انجام دهیم. وقتی به دوره دانشجویی خود نگاه می‌کنم، شاید بیش از ۲۰۰ نامه بایگانی شده می‌بینم که در مورد موضوعات مختلف نوشتیم و پیگیری کردیم و امضا گرفتیم. راجع‌به هر آنچه که فکر کنید از مسائل حاشیه مانند نصب کولر در خوابگاه و پل عابر پیاده مقابل دانشگاه نامه‌نگاری کردیم و به نتیجه رسیدیم تا خرید دستگاه پی سی آر و...

زمانی که وارد بازار کار شدم و به فضا نگاه کردم، احساس کردم می‌توان این مدل را در فضای بعد از دانشگاه نیز پیاده کرد. چون به شخصه مشکلات دامپزشکی رو کمپلکس شده و بسیار درهم می بینم گاهی احساس می کنم مسئولان دامپزشکی خسته اند یا حداقل سر درگم هستند، لذا کمتر انسجامی در مجموع تصمیم گیری ها دیده می شود؛ لذا به نظرم مشورت با صنف در قالب نامه ها می تواند راه گشا باشد.

بنده احساس کردم که مطالبه‌محوری را همیشه باید در صنف داشته باشیم و فضا را باید به سمتی ببریم که بیان خواسته‌ها مسئول را در وضعیتی قرار دهد که بتواند حداقل پاسخ‌گو باشد، این مطالبه محوری برای پخته شدن نیازمند دو پیش زمینه آموزش صنفی و صبر و استقامت هست، لذا با این دو فاکتور سعی در  آسیب‌شناسی مشکلات داریم و خلق راه‌حل ها؛ بیشتر نامه هایی که ارسال کردیم همراه با آسیب شناسی حاوی راه حل هم بوده است.

حکیم مهر: تا به حال اتفاق افتاده کسی از بیرون فشار بیاورد که مثلا این موارد خاص را در گروه مطرح نکنید؟

بله. موارد مختلف و در مورد موضوعات مختلف شده است، اما من همیشه سعی کردم مقاومت کنم؛ هرچند هزینه‌هایی هم برای من داشته است و گاهاً خنده دار بوده، هزینه فایده ایجاد این فشارها گاهی بیشتر از حل خود آن موضوع بوده که انتقاد وارد کردیم!!!

حکیم مهر: شده جایی هم کوتاه بیایید و به خواسته‌ آنها تن دهید؟

بله. یک مورد.

حکیم مهر: کجا؟

پیرامون برگزاری تجمعی بود که قول مساعدت پیگیری و همکاری داده شد و برنامه تجمع کنسل شد (تجمع ابزاری است مانند طلاق، حتی المقدور باید از آن پرهیز کرد، گاهی هم چاره ای نیست).

حکیم مهر: سپاس از فرصتی که در اختیار ما گذاشتید.

سپاس از رسانه حرفه‌ای حکیم مهر. در پایان همه دامپزشکان ایران را دعوت می‌کنم به گروه هم‌اندیشی دامپزشکان ایران؛ «گفت‌وگو مقدمه خلق راه حل مشکلات است»:

لینک عضویت در گروه تلگرامی «هم‌اندیشی دامپزشکان ایران»