نجات یک حیوان از مرگ، کمتر از عبادت نیست/ گپی با «حجت‌الاسلام کمیل نظافتی» روحانی فداکار آملی

 «همراه با اعضای گروه، شب‌ها به بیش از ۱۰۰ قلاده سگ و ۱۵۰ گربه که در شهر و اطراف رها هستند، غذا می‌دهیم. همچنین با همکاری دو دامپزشک حیواناتی را که درنقاط مختلف در تصادف مجروح می‌شوند، یا به نوعی بیمار هستند، به کلینیک می‌بریم و آنها را درمان می‌کنیم . »

به گزارش حکیم مهر به نقل از ایران، دو سال پیش بود که بخشی از وجود خود را به کودک هشت ساله‌ای بخشید تا سجاد پس از تحمل سال‌ها درد و رنج، لبخند بر چهره رنگ‌پریده‌اش بنشیند. پنجشنبه هر هفته، بیمارستان آمل میزبان مرد آشنایی بود که در لباس روحانیت به بیماران سرکشی می‌کرد و به آنها امید می‌داد. روحانی جوانی که یک به یک بر بالین بیمارانی با بیماری‌های وخیم حاضر می‌شد و سعی می‌کرد تا به آنها امید بدهد.

در همین سرکشی‌ها بود که دید سجادِ هشت ساله در بخش دیالیز بیمارستان سال‌هاست که به خاطر از دست دادن کلیه‌ها، با درد و رنج زندگی می‌کند. لحظه‌ای درنگ نکرد و داوطلبانه یکی از کلیه‌هایش را به این کودک اهدا کرد. عکس دو نفره کنار کیک تولد هشت سالگی سجاد - به گفته خودش - زیباترین تصویری بود که در زندگی این روحانی ثبت شد.

سجاد امروز در ۱۰ سالگی با به دست آوردن سلامتی‌اش به مدرسه می‌رود. دو سال بعد بود که مهربانی‌های او شامل زبان‌بسته‌هایی شد که شاید بسیاری از ما بی‌تفاوت از کنارشان عبور کنیم. حیواناتی که نمی‌توانند گرسنگی و بیماری‌شان را به زبان بیاورند. هشت ماهی است که حیوانات گرسنه شهر آمل شب‌ها انتظار روحانی مهربانی را می‌کشند که همراه با گروهی از جوانان داوطلب «گروه مهر» برای آنها غذا می‌آوردند.

 «کمیل نظافتی» روحانی ۳۲ ساله اسفندماه سال ۹۲ میهمان روزنامه «ایران» بود تا از تصویر زیبایی که با اهدای کلیه‌اش به کودک هشت ساله خلق کرده بود، بگوید. حالا با گذشت دو سال باز هم خبرساز شده! این‌بار تصاویر او درحالی که سگ بیماری را از مرگ نجات داده و به سگ‌ها و گربه‌ها غذا می‌دهد، در فضای مجازی پخش شده است. او به گفت‌وگو نشست تا از زندگی‌اش و از روزی بگوید که برای نخستین‌بار با توله یک سگ مواجه شد و نتوانست بی‌تفاوت از کنار آن بگذرد.

مهربانی مرز ندارد

او می‌گوید: «زادگاهم آمل است، در قم ساکنم، اما محل کارم در بیمارستان فیروزگر تهران است! سال‌هاست که به‌ عنوان مشاور بیماری‌های خاص فعالیت می‌کنم و با دادن مشاوره به بیماران خاص، آنها را برای ادامه درمان آماده می‌کنم.

هشت ماه قبل برای انجام کاری به اسلامشهر رفته بودم. در بخش «واوان» در یکی از خیابان‌ها با توله سگی مواجه شدم که حال و روز بسیار آزاردهنده‌ای داشت. مشخص بود که از گرسنگی قدرت ایستادن روی پاهای خود را ندارد. اطراف را که نگاه کردم متوجه شدم این توله سگ رها شده است. در آن لحظه خاطرات کودکی برایم زنده شد. باید اقرار کنم که من از کودکی از سگ می‌ترسیدم و هیچگاه به این حیوان نزدیک نمی‌شدم.

همیشه در جاده ته‌مانده غذاها را از شیشه برای سگ‌های ولگرد پرتاب می‌کردم و جرأت نزدیک شدن به آنها را نداشتم، اما در آن لحظه سعی کردم بر ترسم غلبه کنم. نمی‌دانستم چه کنم و حتی چطور به این توله سگ غذا بدهم. بلافاصله به مغازه‌ای که در آن نزدیکی بود رفتم و یک پاکت شیر خریدم. شیر را داخل ظرفی ریختم و حیوان که به‌شدت گرسنه بود، مشغول خوردن شیر شد. شماری از رهگذران که شاهد این صحنه بودند با طعنه حرف‌هایی به من زدند اما توجهی نکردم؛ در آن لحظه تنها این حس وظیفه را داشتم که این سگ را نجات بدهم و به همین خاطر طعنه‌ها کوچکترین تأثیری روی من نداشتند.

این حیوان بعد از خوردن شیر شروع به پارس کرد و دم تکان داد. حس خوبی پیدا کردم و با گرفتن عکسی از این حیوان آن را در اینستاگرام قرار دادم و کمتر از ۲۴ ساعت سیل پیام‌های تشکر و قدردانی مردم از این حرکت مرا شگفت‌زده کرد. وقتی به خانه پدری‌ام رفتم موضوع را برای او تعریف کردم. پدر سال‌هاست که به خاطر عذاب وجدانی که از نوجوانی خودش دارد، از چند گربه در خانه نگهداری می‌کند.

او در نوجوانی گربه‌ای را داخل رودخانه انداخته و شاهد مرگ این گربه بوده است. این صحنه همیشه مقابل چشمان پدرم قرار داد و به همین دلیل دچار عذاب وجدانی دائمی است. از این روست که سال‌هاست در خانه از چند گربه نگهداری می‌کند. حرف های پدر و تشویق‌های او انگیزه زیادی به من داد و تصمیم گرفتم همراه با گروهی از جوانان در قالب گروهی به نام «مهر» برای حمایت از حیوانات فعالیت کنم.

ارسلان فتحی، از مسئولان گروه، با آغوش باز مرا پذیرفت و نحوه غذا دادن و کمک به سگ‌ها و گربه‌ها را به من آموخت. از چند روز بعد همراه با اعضای این گروه شب‌ها به بیش از ۱۰۰ قلاده سگ و ۱۵۰ گربه که در شهر و اطراف رها هستند، غذا می‌دهیم. همچنین با همکاری دو دامپزشک حیواناتی را که درنقاط مختلف در تصادف مجروح می‌شوند، یا به نوعی بیمار هستند، به کلینیک می‌بریم و آنها را درمان می‌کنیم.»

کمیل نظافتی درباره تصویری که در فضای مجازی منتشر شده است و او در آن، به یک سگ بیمار کمک می‌کند، گفت: «یک ماه قبل به ما خبر دادند یک قلاده سگ بیمار که به خاطر ریزش موهای بدنش زشت شده است در منطقه «آب پری» چمستان پرسه می‌زد و اجازه نزدیک شدن به کسی نمی‌دهد. بلافاصله همراه با مسئول گروه مهر به آنجا رفتیم. این سگ به دلیل گرسنگی طولانی به‌شدت ضعیف شده بود به طوری که استخوان‌های او از زیر پوست بیرون زده بود. این سگ را به کلینیک منتقل کردیم و در آنجا بعد از انگل‌زدایی و شست‌وشو، درمان را آغاز کردیم. این سگ در قرنطینه بود و با رسیدگی‌هایی که انجام دادیم، سرانجام بعد از دوماه و نیم سلامتی‌اش را به طور کامل به‌دست آورد و با رشد موهای بدنش، از حالتی که قبلاً داشت کاملاً خارج شد. تصاویر این سگ در فضای مجازی با بازتاب زیادی مواجه شد و این نشان می‌دهد که مردم ما چقدر نسبت به حیوانات مهربان هستند.»

تأکید اسلام بر مهربانی با حیوانات

نجس بودن حیوان نمی‌تواند مانعی در کمک و نجات او از مرگ شود. در اسلام تأکید زیادی بر محبت کردن به حیوانات شده است. حجت‌الاسلام کمیل نظافتی معتقد است: «نجات یک حیوان از مرگ، کمتر از عبادت نیست» و می‌گوید: «بحث نجس بودن سگ یا گربه یک بحث فقهی است اما نکته مهم این است که با لباسی که به بدن یک سگ خیس برخورد کرده باشد نمی‌توان نماز خواند. در اسلام تأکید شده است که با بهترین و پاکیزه‌ترین لباس نماز خوانده شود. اما آیا نجس بودن می‌تواند دلیلی بر حرام بودن باشد؟ آیا اگر با سگ گرسنه‌ای مواجه شدیم که از شدت گرسنگی در حال مرگ است نباید کمکش کرد و به او غذا داد؟ نباید این حیوان را درمان کرد؟ اسلام دین مهربانی است و ائمه معصومین(ع) بارها به مهربانی کردن با حیوانات تأکید کرده‌اند و حتی آنها لقمه غذای خودشان را به حیوانات می‌دادند. در حالی گفته می‌شود سگ نجس است که بر اساس فتوای علما خرید و فروش و نگهداری سگ نگهبان، سگ شکاری و سگ گله اشکالی ندارد.

سگ‌هایی ولگرد هستند که پناهی ندارند و اگر این حیوان مدت طولانی گرسنه یا بیمار باشد پرخاشگر می‌شود. ذات حیوان پرخاشگری است ولی اگر به او محبت کنیم و غذا بدهیم این حیوان برخلاف ذاتی که دارد رفتار می‌کند. اگر شهرداری فضایی را در اختیار حامیان حیوانات قرار دهد تا آنها با جمع‌آوری سگ‌ها و گربه‌ها و عقیم‌سازی آنها در زمینه درمان بیماری‌شان و تغذیه‌شان فعالیت کنند می‌توان از پدیده بی‌رحمانه کشتن این حیوانات جلوگیری کرد. ما انسان‌ها نیاز به طبیعت داریم و این حیوانات نیز بخشی از طبیعت هستند. من به‌ عنوان یک روحانی اگر می‌خواهم مردم را به مهربانی و محبت و ایثار و فداکاری دعوت کنم باید خودم در این زمینه پیشقدم باشم.

می‌دانم که امیرحسین - پسر چهار ساله‌ام - شاهد رفتارهای من است و باید الگوی مناسبی برای او باشم تا ریشه محبت به انسان و حیوان خشک نشود.»

معنویت درمانی

این روزها که بیماری‌های صعب‌العلاج جان بسیاری از مردم را تهدید می‌کند، بررسی‌ها نشان داده است که بالا بردن روحیه این بیماران و آمادگی آنها برای شروع یا ادامه درمان عامل مهمی در علاج این بیماری‌هاست.

از مدتی قبل در چند بیمارستان قم بحث معنویت‌درمانی به شکل جدی پیگیری می‌شود و در کنار متخصص‌ها و فوق تخصص‌ها، یک روحانی نیز حضور دارد و مراقبت‌ها و مشاوره‌های معنوی انجام می‌دهد.