از آنجائیکه بیماری تب خونریزی دهنده کریمه کنگو «CCHF » بیشتر در فصول گرم سال (زمان رشد و تکثیر کنهها) قابل مشاهده است، لذا توصیه می شود در طی دوره ای که فعالیت کنه ها افزایش می یابد دامداران با رعایت کامل ضوابط بهداشتی و اصول حفاظت فردی، نسبت به سم پاشی جایگاه و بدن دام های خود اقدام کنند.
به گزارش حکیم مهر به نقل از روابط عمومی سازمان دامپزشکی کشور، «دکتر کریم امیری» معاون دفتر بهداشت و مدیریت بیماری های دامی سازمان دامپزشکی کشور بیان کرد: عامل این بیماری ویروسی بوده و مقاومت این ویروس در برابر حرارت کم است و در دمای ۵۶ درجه سلسیوس به مدت ۳۰ دقیقه از بین می‌رود؛ بنابراین پختن گوشت و یا پاستوریزه کردن شیر باعث از بین رفتن ویروس می‌شود، این ویروس به محیط های اسیدی حساس بوده و سریع از بین می رود، با توجه به اینکه در کشتارگاههای صنعتی لاشه دام به مدت حداقل ۲۴ ساعت دردمای 2 تا 8 درجه سانتی گراد نگهداری می‌شود و پس از این مدت لاشه حالت اسیدی پیدا می کند، وجود ویروس در این لاشه ها غیر ممکن می باشد.
وی افزود: عملیات سمپاشی بدن و جایگاه دام صرفاً به منظور حذف ناقلین عامل بیماری در کانون های گزارش شده موارد انسانی، جهت پیشگیری از بیماری در انسان و در راستای همکاری های بین بخشی توسط دامپزشکی برنامه ریزی و به اجرا گذاشته می شود. اما در کنار برنامه ریزی هدفمند سمپاشی، بکارگیری روش های نوین مبارزه بیولوژیک با ناقلین، آموزش و ترویج در روستاهای واقع در مناطق پرخطر و بخصوص در کانونهای بیماری انسانی و اطلاع رسانی به مردم از طریق رسانه های ملی و محلی، باید مد نظر قرار گیرد.
معاون دفتر بهداشت و مدیریت بیماری های دامی تصریح کرد: با توجه به اینکه درصد مرگ و میر مبتلایان در مناطق آلوده طی سالهای اخیرکاهش معنی داری داشته است، می توان ادعا کرد که اقدامات پیشگیرانه در خصوص شناسائی بموقع و درمان مناسب و سریع موارد انسانی بسیار موثر بوده است و کاهش موارد انسانی در مقایسه با سال 1391 و سالهای قبل از آن، مبین نقش آموزش و اقدامات دامپزشکی در کانونهای گزارش شده می باشد.
دکتر امیری ادامه داد: لازم است نسبت به ساماندهی کشتارگاه های دام از طریق احداث و راه اندازی کشتارگاههای صنعتی مجهز به پیش سرد کن و به موازات آن جلوگیری از فعالیت کشتارگاه های سنتی اقدام کرد.
این مقام مسئول خاطرنشان کرد: این بیماری اولین بار در سال 1944 میلادی در شبه جزیره کریمه Crimea و در سال 1969 در کنگو Congo گزارش گردید و در سال 1970 میلادی در ایران مورد شناسائی قرار گرفت و تاکنون در اکثر استانهای کشور موارد قطعی انسانی تب کریمه کنگو گزارش شده است که بیشترین موارد در استان سیستان و بلوچستان می باشد ، میزان مرگ و میر در بین مبتلایان متغیر بوده و از نظر افراد در معرض خطر نیز قصابان دامداران و کارگران کشتارگاهها بطور معناداری بیشترین موارد بیماری را بخود اختصاص داده اند. همچین بررسی های انجام شده با توجه به گزارش بیشترین موارد بیماری در استانهای مرز شرقی نشان می دهد که درصد بالائی از مبتلایان به افراد غیر ایرانی مقیم ایران مربوط است.
لازم به ذکر است این بیماری یکی از بیماری های خطرناک و با درصد کشندگی بالا (بین 9 تا 50 درصد) در انسان می باشد که علاوه بر انتقال مستقیم از انسان به انسان، معمولاً توسط کنهها ویروس عامل این بیماری قابل انتقال به انسان و دام می باشد. مخزن ویروس در طبیعت اصولاً کنهها هستند و گاو، گوسفند، بز و خرگوش نیز به عنوان مخزن مطرح می‌باشند. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات فرد بیمار و لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصابها و سلاخها) به فرد سالم انتقال می‌یابد. «CCHF » بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاور میانه، عراق، هند، افغانستان، پاکستان، ایران و غرب چین گزارش شده است و بیشتر در بین کارکنان بیمارستانها و اشخاصی که با دام سر وکار دارند مشاهده می‌گردد. بیماری در فصول گرم سال از اواخر فروردین تا اواخر شهریور (زمان رشد و تکثیر کنهها) بیشتر شایع است. بدیهی است در مناسبت های خاص که در آنها کشتار خارج از سیستم کشتارگاهی افزایش می یابد، موارد قطعی بیماری در انسان افزایش قابل توجه ای دارد.
