کد خبر: ۱۵۳۷۸
 درنای سیبری یکی از سه گونه درنای ایران است که با بیش از 130 سانتیمتر طول بدن و فاصله دو بال حدود 2 متر پرنده‌ای بزرگ جثه به شمار می رود. این‌گونه فصل زادآوری خود، یعنی بهار و تابستان را در غرب سیبری می‌گذراند. سپس با سرد شدن هوا در پائیز به سوی سرزمین‌های گرم‌تر، دسته‌ای موسوم به جمعیت شرقی به سوی دریاچه پویانگ چین پرواز کرده که حدود 3000 فرد از آنان باقی مانده است. دسته‌ای موسوم به جمعیت مرکزی به هند می‌رفت که پس از 1992 هیچ مشاهده‌ای از آنان به دست نیامده و احتمالا منقرض‌شده‌اند. آخرین جمعیت آن موسوم به جمعیت غربی به سمت ایران رهسپار می‌شوند که از دهه پنجاه شمسی تاکنون جمعیت آنها روزبه‌روز کمتر شده و متأسفانه از زمستان 1387 تنها یک پرنده نر از آن باقی مانده است. اکنون این‌گونه کمیاب‌ترین پرنده ایران است.


درنای سیبری

درناها با حرکات باشکوه گردن و سر، چرخیدن، پریدن، بال را باز و بسته کردن، درحالی‌که صداهای منقطعی از خود در می‌آورند رقص زیبایی را به اجرا می‌گذارند.


درنای سیبری

ایران با دارا بودن بیش از 105 ناحیه مهم برای پرندگان در خاورمیانه رتبه اول را دارد. تالاب فریدون‌کنار در استان مازندران یکی از این مناطق مهم پرندگان است. هر سال طبیعت دوستان کشور چشم‌به‌راه امید، آخرین درنای سیبری به‌جامانده از جمعیت ایرانی این‌گونه هستند تا چراغ امید را در دل آنان روشن کند، به همین خاطر است که نام آن را امید نهادند. مسافری که شش سالی است به تنهایی مسافت طولانی سیبری، روسیه، قزاقستان، داغستان، گیلان و مازندران را طی می‌کند تا فصل زمستان را مهمان فریدون‌کنار مازندران باشد. اما این درنای نر تنها چند سال دیگر می‌تواند این مسیر را تنها بیاید؟!

درنای سیبری

پروژه بین‌المللی درنای سیبری با حمایت تسهیلات محیط‌زیست جهانی (GEF) و برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد (UNDP) از سال 1382 به مدت شش سال با تفاهم چین، قزاقستان، روسیه و ایران فعالیت داشته که عملاً ناموفق بوده است.

دیروز شیر، ببر، ارومیه، پریشان، شادگان، هامون، هورالعظیم و به زودی درنا و فردا شاید پلنگ، یوز و یک‌یک نابودی طبیعت و حیات وحش ما ادامه دارد!

درنای سیبری

امید است تلاش این پرنده برای بقاء، تلاش همگانی در جنگ با شکار، بی‌توجهی و جلوگیری از نابودی و انقراض گونه‌های ارزشمند حیات وحش کشور باشد.

آموزش و افزایش آگاهی در مردم، نظارت بر شکار و جلوگیری و کنترل تبدیل تالاب‌ها به عرصه‌های کشاورزی، کنترل استفاده از سموم، تبدیل مشاغل جایگزین مانند پرنده نگری به جای شکار از مهم‌ترین راهکارهای افزایش حفاظت از این‌گونه و زیستگاه‌های آن باشد.

 

 

 

 

منبع:زیست بوم/ دکتر باقر نظامی

برچسب ها: درناهای سیبری،
نظر شما
ادامه